สิ่งที่เป็นวาญิบในการละหมาด
﴿واجبات الصلاة﴾
] ไทย – Thai – تايلاندي [
มุหัมมัด บิน อิบรอฮีม อัตตุวัยญิรีย์
แปลโดย : ดานียา เจะสนิ
ผู้ตรวจทาน : ซุฟอัม อุษมาน
ที่มา : หนังสือมุคตะศ็อร อัลฟิกฮิล อิสลามีย์
2010 - 1431
﴿واجبات الصلاة﴾
« باللغة التايلاندية »
الشيخ محمد بن إبراهيم التويجري
ترجمة: دانيال جيء سنيك
مراجعة: صافي عثمان
المصدر: كتاب مختصر الفقه الإسلامي
2010 - 1431
ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเมตตา ปรานียิ่งเสมอ
9. สิ่งที่เป็นวาญิบในการละหมาด
1. การตักบีรทั้งหมดที่นอกเหนือจากตักบีเราะตุลอิหฺรอม
2. การกล่าวสำนึกถึงความยิ่งใหญ่ของอัลลอฮฺในขณะที่รุกูอฺ
3. การกล่าวว่า สะมิอัลลอฮุ ลิมัน หะมิดะฮฺ สำหรับอิมามและผู้ละหมาดคนเดียว
4. การกล่าวว่า ร็อบบะนา ละกัล หัมดฺ สำหรับอิมาม มะอ์มูม และผู้ละหมาดคนเดียว
5. การดุอาอ์ในขณะที่สุญูด
6. การดุอาอ์ในระหว่างสองสุญูด
7. การนั่งเพื่อตะชะฮฺฮุดครั้งแรก
8. การอ่านตะชะฮฺฮุดครั้งแรก
หุก่มของผู้ที่ละเลยจากวาญิบใดๆ ในการละหมาด
หากผู้ละหมาดคนใดละเลยจากวาญิบใดๆ ในการละหมาดโดยเจตนา ถือว่าการละหมาดของเขาเป็นโมฆะ แต่หากหลงลืมและผ่านพ้นช่วงของมันไปแล้วแต่ยังไม่เข้าไปยังรุก่นถัดไป เมื่อนึกขึ้นได้เขาต้องย้อนกลับไปทำใหม่แล้วทำในลำดับต่อๆ ไปจนเสร็จ แล้วให้สุญูดสะฮฺวี แล้วจึงให้สลาม
แต่หากนึกขึ้นได้เมื่อผ่านพ้นช่วงของมันไป และเข้าไปยังรุก่นถัดไปแล้ว ถือว่าวาญิบนั้นๆ ตกไป ไม่จำเป็นต้องย้อนกลับไปทำใหม่ แต่ก่อนเสร็จละหมาดให้สุญูดสะฮฺวี แล้วจึงให้สลาม