Мусъаби Ҳамза - Ҳамаи матолиб

Ин мақола гирифташуда аз китоби " Қиёмати суғро ва аломатҳои қиёмати кубро", ки муаллифаш Д. Умар Сулаймон Ашқар аст, мебошад, ва ин қисми китоб дар бораи берун омадани Руҳ аст

Ин мақола гирифташуда аз китоби "Қиёмати суғро ва аломатҳои қиёмати кубро", ки муаллифаш Д. Умар Сулаймон Ашқар аст, мебошад, ва ин қисми китоб дар бораи сакароти мавт аст.

Ин мақола гирифташуда аз китоби "Қиёмати суғро ва аломатҳои қиёмати кубро", ки муаллифаш Д. Умар Сулаймон Ашқар аст, мебошад, ва ин қисми китоб дар бораи қиёмати суғро аст.

Баъд аз ҳамхобаги кардани зану шавҳар, ва пеш аз ғусл кардан, оё ҷоиз аст, ки зан кудакашро шир маконад?

Ҷазои касе ки Худовандро дашном медиҳад

Сарнавишти аҳодис аз ҳаёти Паёмбар (с) то хилофати Умар ибни Абдулазиз (р.з)

Чун куфр муҷиб ва сабаби мондагор будан дар дӯзах аст, пас имон ва амали неку лузуман муҷибу сабаби раҳои аз он аст.

Сирати мухтасари имом ва муҳаддис ва соҳиби сунан, Насои.

Агар бадиро аз худ дур кардан хоҳи Қул ҳува Аллоҳу аҳад ва Муъавизатайнро саҳар ва бегоҳ бихон.

Умар ибни Хаттоб (р.з) мегуяд: «Суханони ман бо Қуръон дар се ҷо мувофиқ омаданд».

Хилқати инсон иборат аз чанд марҳала аст, ки дар Қурон ва аҳодис баён шудааст ва аз ҷумлаи он мароҳил, нутфа, алақа ва музға мебошад.

Он чизе ки мардум вақти гиряи кудакон мегуянд, хоҳ шӯхи бошад ё барои тарсонидани кудак, кудакро гуяд, ки туро чизе медиҳам ё ӯро аз чизе тарсонад, ҳаром ва дар дуруғгуи дохил аст.

Расули Худо (с) фармуданд: Аз бузургтарин гуноҳон ин аст, ки шахс падару модари худро лаънат кунад.

Аз ҷумлаи ибодатҳое, ки дар гармои сахт савобро дучанд ва зиёд мекунад, рӯза, ки дар он ташнагии тоқатфарсо дар гармои сахт аст, мебошад.

Суол: Оё суннат аст, ки моҳи Шаъбонро пурра рӯза бигирам?

Чигунае, ки Худованд зиноро бар мо ҳаром гардонидааст, тарки намозро низ бар мо ҳаром гардонидааст. Кадом яки аз ин ду гуноҳ бузургтар аз дигари аст?

Ин китобча баёнкунандаи мавқифи Ислом бар вуҷуд доштани ҷин бо зикр кардани далелҳо аз Қуръону Суннат мебошад. Инчунин дар бораи хуроки ва нӯшокии ҷин ва даромадани ӯ дар инсон ва чигуна муъолиҷа кардани инсонро баён мекунад. Ва дар охир оятҳои Қуръониро، ки барои муъолиҷа мебошанд، бо як маҷмуъа насиҳатҳо зикр мекунад.

Азон барои намозҳои фарзӣ суннат аст, Агар муазинҳо натавонанд азонро комил ва дуруст адо кунанд, дар ин ҳолат ҳукми пахши азон ба воситаи дастгоҳи пахши овоз чист?

Пайравони мазҳаби шиъа муътақид ҳастанд, ки саҳобагон ва хусусан онҳое, ки номи онҳо вирди забон аст, ҳама тавтиагар ва хоину сиёсатбоз будаанд. Нависандаи мақола ин шубҳаи онҳоро бо зикри ривоятҳои ҳадис ва далелҳои луғати арабӣ ва ақлӣ рад намудааст.

Намоз, он нури рушноидиҳандаи ақлҳо, ҳамрози худотарсон, роҳати хастагон, неъмати ба худо қарибшавандагон, биҳишт ва зиндон: Биҳишт, барои касоне, ки аҳли Худованд ҳастанд (яъне касоне, ки доимо ба зикри Худо машғуланд ва авомири Худоро ба ҷой оварда аз навоҳии Ӯ дури меҷӯянд) пас намоз дуркунандаи ғамҳо ва сабук кунандаи андуҳи онҳост. Зиндон барои касоне, ки дар ҳабси дури ва ҳирмон, ва асири гуноҳу исён мебошанд.