Hij is Muhammad ibn Abi Bakr, zoon van Ayyoeb, zoon van Saad al-Zar’i, al-Dimashqi, erenaam Abu Abdullah Shamsu-Din, beter bekend als Ibn Qayyim al-Jawziyyah, genoemd met de naam van zijn vader die een directeur van een school genaamd Al-Jawziyya was. Ibn al-Qayyim werd geboren op de zevende dag van Safar in het jaar 691 na Hijra in het dorp Izra ’in Hauran, in de buurt van Damascus, Syrië. Van jongs verwierf hij een grondige kennis van de islamitische wetenschappen, als student van een aantal van de belangrijkste hedendaagse geleerden. Zijn vader liep volledig opleiden van al-Qayyim in de richting van de islamitische jurisprudentie, theologie en wetenschap van de Hadith. Leraren waren Ibn-Qayyim, waaronder zijn vader, Abu Bakr al-’Abir Shihaab, Taqiyyud-Deen Sulaymaan, Safiyyud-Deen al-Hindee, Ismaa’eel ibn Muhammad al-Harraanee. Echter, de meest opvallende van zijn leraren was Shaychoel-lslaam Ibn Taymiyyah, die hij begeleid en die was een leerling van 16 jaar. Ibn al-Qayyim eindelijk toegetreden tot de kring van eridito islamitische Sheikh ul-Islam Taqiyyu-Deen Ahmad Ibn Taymiyyah, die hem toegelaten als zijn leerling en opvolger Cerano. Ibn Qayyim was een fervent aanhanger van de islam en een trouwe volgeling van Ibn Taymiyyah. Het is volledig gehouden aan de leer van zijn meester, vooral in religieuze zaken en samengesteld en geredigeerd het grootste deel van zijn werk. Vanwege zijn religieuze opvattingen, meester en leerling werden vervolgd, gemarteld en publiekelijk vernederd door de lokale autoriteiten in Damascus om uiteindelijk opgesloten