Ушбу дарс мабрур ҳаж энг афзал амаллардан бири экани, ҳажни ўз ўрнига қўйиб бажарган киши онасидан туғилгандек гуноҳлардан холи бўлиши, умранинг гуноҳларга каффорат бўлиши ва уни адо этиш йўл-йўриқлари ҳақида сўз юритилади. Шунингдек саҳоба аёлларнинг солиҳ амалларга бўлган иштиёқларию, улар учун энг афзал жиҳод мабрур ҳаж экани ҳам зикр қилинади.
Ушбу дарсда Абу Закариё Яҳё ибн Шараф Нававийнинг Риёзус-солиҳин китобининг муайян бир сураларининг фазилати боби Бақара сурасининг фазилати баён қилинади.
Ушбу марўза ибодат фақат қандайдир бир мавсумда ёки муайян бир вақтда бўлибгина қолмаслигини баён қилиб ибодатнинг асл моҳияти нимада эканлигига урғу беради.
Ушбу маърузада гуноҳ ишларнинг шахсларга ва жамиятга салбий таъсирлари ҳақида сўз юритилади. Зеро гуноҳ ва маъсиятларнинг шу дунёда ҳам жуда ёмон оқибатлари бордир.