Абдуллатифи Ансорӣ - Шуниданиҳо

Аз баландтарин қуллаҳои имон ин аст ки инсон ҳар чизеро ё касеро дӯст дорад ё бад бинад, дӯстдорияш ва бадбинияш барои Худо бошад, ва ҳарчи бидиҳад ё манъ кунад барои Худо бошад. Пас ҳар касе ин корро анҷом диҳад ӯ имонашро комил намудааст, ва инро дар Ислом "Вало ва Баро" мегуянд, яъне: дӯсти барои Худо ва душмани барои Худо.

Ҳукми фолбинӣ ва ситора шиносӣ, ва ин корҳо дар дини мубини Ислом ноҷоиз аст, ва инҳо аз ҷумлаи ширк овардан ба Худо ҳисоб мешавад.

Ин навор баён кунандаи аломатҳои рӯзи қиёмат, ва он чигуна барпо мешавад, ва аломатҳои қиёмат кадомҳоянд.

Суханрони дар мавзуъи Ислом ва нажодпарасти, баён мекунад ки дини мубини Ислом муқобили нажодпарасти аст, ва фарқе байни араби ва аҷами ва сиёҳу сафед нест, магар ба тақво ва худотарси, ва беҳтарини мардум назди Худованд бо тақвотарини онҳост.

Суханронии муҳим ва муфид, Баёнкунандаи мавзуъи ҳиҷоб, ки онро Худованд фарз гардонида аст, барои муҳофизати зани мусулмон. Ва Ҳиҷоб амрест аз ҷониби Худованди бузург.