Абдуллатиф Қори - Аудиолар

Ушбу маърузада Оллоҳ таолонинг барча бандаларига, хусусан мўмин бандаларига марҳаматининг кенгилиги ҳақида сўз боради.

Ушбу дарслар силсиласи Кутубу Ситтадан жой олган “Сунану Аби Довуд” ҳадис китобидан олиб борилгандир. Силсиланинг ушбу бўлимида китобнинг “Таҳорат китоби”да келган ҳадисларнинг қазои ҳожатга тааллуқли бўлган қисми шарҳ қилинган.

Ушбу дарслар силсиласи “Музаккиратун фит-тарбия” номли рисоладан олиб борилган бўлиб, унда фарзандлармизни қандай тарбия қилишимиз, уларга қандай ёшдошишимиз, уларни етук шахслар бўлишида ота-она нималар қилишлари кераклиги ёритиб берилади.

Ушбу маърузада Қуръони Каримдаги “Чумоли қиссаси” ва ундан олинадиган ибратлар ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада инсон Оллоҳга бўлган гумонини ёмон қилмаслик ҳамда раҳматидан ноумид бўлмаслик ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада инсонларга нисбатан ёмон гумондан четланишлик, айбларини изламаслик ҳамда айби бўлган тақдирда ҳам уни ошкор қилиб бировларга тарқатмаслик ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада мусулмонларнинг келган мусибатга норизолик эмас балки бунинг муқобилига Оллоҳ таоло томонидан бериладиган ажрни умид қилган ҳолатда сабр қилишлиги ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада даъват майдонидаги одоблардан, инсонларни бездирмаслик ва динга бўлган қизиқтириш йўллари ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада ўзини-ўзи ҳисоб-китоб қилиш, инсон аввало ўзидаги камчиликларга эътибор қаратмоғи ва ўз ўрнида ўнглашга ҳаракат қилмоғи лозимлиги ҳамда дунёни деб Оллоҳ таолони эсдан чиқармаслик ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада солиҳ амалларда бардавом бўлишлик, истиқоматда бўлишнинг аҳамияти, истиқоматда бўлишга олиб борадига сабаблар ва собитқадам бўлиш ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада Оллоҳ таоло бизнинг қиладиган солиҳ амалларимизга муҳтож эмаслиги, билъакс биз бандалар Раҳмон таолонинг раҳматига муҳтож эканлигимиз ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада чақалоқ туғилганда қилинадиган ақиқа, унинг одоблари, тартиби ва боланинг келажак ҳаётидаги аҳамияти ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада эҳсон қилган кишини тақдирлаш, бунинг самаралари ва бу йўлда пағамбаримиздан ўрнак олиш ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада инсоннинг хохиш- иродасининг ҳаётдаги аҳамияти ва уни кучайтириш йўллари ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада охиратга тааллуқли ишларга харис бўлишлик, бу йўлда бошқаларни деб ўзини унутмаслик ва охират ғамида саҳобалардаги ибратлар ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада мусулмонларнинг уммат келажагини ўйлаб яшаши кераклиги ва бу йўлдаги кўрсатмалар ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада улфатлашиш хулқининг маъноси ва ислом динидаги ўрни ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада инсонларга бу дунёда бериладиган синовлар ва дунё бойликлари Оллоҳ наздида арзимас бир мато эканлиги, асосий эътиборни охиратга қаратиш кераклиги ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада ибодат ва ризқ орасидаги боғлиқликни бир ҳадиси қудусийнинг шарҳи орқали баён қилинади.

Ушбу маърузада инсоннинг табиатида бўлган хато қилиш ва маъсият узра туриб олиш бор. Лекин хатога йўл қўйгандан кейин Оллоҳга қайтиб, тавба қилса, тавбаси қабул қилиниши ҳақида сўз боради. Мана ҳадисда ҳам “Барча одамзот кўп хатокордир, уларнинг энг яхшилари кўп тавба қилувчиларидир”, деб келган.