De geleerden zijn het unaniem eens – zowel vroeger als nu – dat de Koran, de Sunnah en de consensus de erkende bronnen zijn waarop de oordelen en de verduidelijking van het toegestane en het verbodene gebaseerd dient te worden. Dit zijn dus het Boek van Allah de Almachtige – het Boek dat niet door valsheid beroerd kan worden. En de Sunnah van de boodschapper van Allah (vrede zij met hem) die niet uit begeerte spreek. Het is enkel een openbaring die aan hem is geopenbaard. De derde bron is de consensus van de geleerden van deze natie.
Allah maakte van Zijn wetgeving (sharia) de laatste van alle wetgevingen en van de boodschap van de profeet (vrede zij met hem) de laatste van alle boodschappen, want deze bevat de absolute perfectie en de volledigheid die nodig zijn om de zaken van de mensen in orde te brengen, m.b.t. dit leven en het hiernamaals.
Dit is in het kort een advies over het belang van het vasten en het bidden in de maand Ramadan. Tevens handelt dit schrijven over het nut en belang van het wedijveren in het goede tijdens deze gezegende maand. Daarnaast ook de verduidelijking van een aantal regels die voor een aantal mensen niet duidelijk zijn.