Билолуддин Бадруддин - Диданиҳо

Даъват ба дини Ислом танҳо вазифаи олимону доъиён нест, балки ҳар як мусалмон бояд ба суи Худованд даъват кунад, тоҷир дар вақти тиҷораташ, табиб дар вақти табобаташ, ва ҳаминхел ҳамагон метавонанд дар маҷоли худ ба суи Худо даъват намоянд.

Агар хоҳи, ки шахсеро Худованд ҳидоят намояд, ду сабаби аз сабабҳои ҳидоят ёфтанро иҷро кун, Даъвати он шахс ба роҳи ҳақ, ва дуъо кардан дар ҳақи ӯ. Ва ҳидоят дар дасти Худо аст.

Дар ин навор гуруҳе аз олимон ва донишмандон дар бораи ҷойгоҳ ва маконати саҳобагони Пайғамбари ислом суҳбат карда ва қиссаҳо ва достонҳое, ки дар бораи илму маърифат, имону тақво, шуҷоатманди, ҷиҳод ва фидокориҳои онҳо аст зикр мекунанд.

Дар ин навор гуруҳе аз олимон ва донишмандон дар бораи ҷойгоҳ ва маконати саҳобагони Пайғамбари ислом суҳбат карда ва қиссаҳо ва достонҳое, ки дар бораи илму маърифат, имону тақво, шуҷоатманди, ҷиҳод ва фидокориҳои онҳо аст зикр мекунанд.

Дар ин навор гуруҳе аз олимон ва донишмандон дар бораи ҷойгоҳ ва маконати саҳобагони Пайғамбари ислом суҳбат карда ва қиссаҳо ва достонҳое, ки дар бораи илму маърифат, имону тақво, шуҷоатманди, ҷиҳод ва фидокориҳои онҳо аст зикр мекунанд.

Паёмбари Худо (с) нисбат бар уммати худ бисёр раҳмдилу меҳрубон буд. Дар ин навор гӯшае аз ҳаёти Паёмбар (с) дар бораи раҳмдили ва меҳрубони Ӯ нисбати умматаш баён гардидааст.

Оё барои дуъо кардан вақтҳои муайян аст, ва беҳтарин вақтҳои иҷобати дуъо кадом вақт аст? Ин навор дар бораи беҳтарин вақтҳои иҷобати дуъо аст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор сураи Мулкро тафсир ва тарҷума карда дар атрофи масъалаҳои алоқаманд ба ин сура суханрони кардааст.

Навор дар бораи адолати ҳазрати Умар писари Хаттоб (Худованд аз ӯ рози бод) мебошад.

Неъматҳои Худованд барои бандагонаш беҳисоб ва зиёд ҳастанд. Оё дар байни ин неъматҳои Худованд неъматҳои зараровар барои инсон вуҷуд дорвад? Ва оё Худованд чизе, ки барои бандагонаш зараровар бошад, иҷозаи истифода бурданашро медиҳад? Ҷавоби суолро дар ин навор хоҳед ёфт.

Худованд барои ҳар бандааш ду неъмати бузурге ато кардааст: Ақл ва Дил, ва ҳар як бандаи Аллоҳ бояд ин ду неъмати илоҳиро дар роҳҳои хуб ва фоидаовар истифода кунад. Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор чигуна ин ду неъматро дар роҳҳои хуб истифода бурданро баён мекунад.

Навор дар бораи cамара ва фалсафаҳои издивоҷ суҳбат намуда, ва аз ҷумлаи он самараҳо иффату поки ва зиёд шудани наслро зикр намудааст.

Навор дар бораи маконҳое, ки Худованд онҳоро муқаддас эълон кардааст ва бар онҳо фазлу мартаба додаст, суҳбат менамояд. Ва он маконҳои муқаддас иборатанд аз: Масҷидулҳаром дар Маккаи мукаррама, Масҷиди Паёмбар (с) дар Мадинаи мунаввара ва Масҷиди Ақсо дар Фаластин.

Навор дар бораи беҳтарин амал суҳбат намуда, маҷмуъае аз намунаҳои беҳтарин амалҳоро аз ҳаёти Паёмбар (с) ва асҳобаш зикр намудааст.

Навор дар бораи арзиши бахшиш ва исор дар ислом бо зикри маҷмуъае аз намунаҳои бахшиш ва исор аз ҳаёти Паёмбар (с) ва асҳоби гиромияш.

Навор дар бораи беҳтарин амал суҳбат намуда, сифатҳои онро баён мекунад, ки бо кадом сифатҳо амал метавонад аз дигараш беҳтару хубтар бошад.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар мавзӯъи ҳикмат ва фалсафаи иди саиди фитр ва чигуна пешвозгирифтани он ва амалҳое, ки дар ин рӯз бояд анҷом дода шавад, суҳбат мекунад.

Рӯзадор дар моҳи шарифи рамазон се ҳолати хушҳоли дорад, шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил ин ҳолатҳоро бо зикри аҳодиси набави баён намудааст.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар мавзӯъи идҳое, ки дар дини мубини Ислом мебошад суҳбат карда баён мекунад, ки мусалмонон фақат се ид доранд ва барои мусалмонон пешвозгирифтани ин се ид ҷоиз ва мубоҳ аст.

Суханрони дар бораи издивоҷи саҳеҳ ва ҳамсари солиҳа ва тӯйҳои исломӣ ва ғайри исломӣ.