Ин навор дар мавзуъи Закот ва аҳкому шартҳои он суҳбат намуда баён мекунад, ки закот яке аз рукнҳои дини Ислом мебошад ва пардохтани он бар ҳар мусалмони қодир ва тавоно фарз аст.
Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи баъзе корҳои хайре суҳбат мекунад, ки агар инсон онҳоро анҷом диҳад балоҳо бо хости Худо аз ӯ дур мешаванд ва аз ҷумлаи он амалҳо садақа додан аст.
Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил авсофи уммати Муҳаммад (салому дуруди Аллоҳ бар ӯ ва олу асҳобаш бод)-ро чигунае, ки дар Қуръони карим омадааст, зикр менамояд.
Дар ин навор Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар бораи шуҷоат ва ҷавонмардии ҳазрати Али (р.з) суҳбат мекунад, ва ин навор яке аз силсила гуфторҳои ин шайх дар бораи зиндагонии ҳазрати Али (р.з) мебошад.
Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи пурдил дар бораи чи гуна метавонад инсони мусалмон имону исломашро то дами марг ҳифз бикунад. Ва мефармояд ба даст овардани имону ислом он қадар мушкиле нест аммо мушкил онаст ки чигуна онҳоро бояд ҳифз кард.
Эшони Нуруддинҷон дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Абу Ҳурайра суҳбат мекунад. Абу Ҳурайра ягона саҳобиест ки аз ҳамаи саҳобагони Паёмбар зиёдтар ҳадис ҳифз кардааст, ва аз у дар китобҳои ҳадис ривоятҳои зиёд аст. Ва дар ин навор эшон зикр мекунад ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва уро дошном додаанд; ва эшон Нуруддин сухани онҳоро карда ва хатогии онҳоро баён мекунад.