(1) ای پیامبر، هرگاه تو یا یکی از افراد امت شما، خواست همسرش را طلاق دهد؛ او را در ابتدای عده اش طلاق دهد، یعنی طلاق باید در هنگام پاکی باشد که با او نزدیکی نکرده باشد. عِدّه ی طلاق را محاسبه کنید، تا اگر تمایل داشتید در طول عِدّه به همسرانتان رجوع کنید، و با اجرای اوامر و دوری از منهیاتش، تقوای او را پیشه کنید. همسران مطلقه ی خویش را از خانه هایی که در آن سکونت دارند، بیرون نکنید و خودشان نیز خارج نشوند تا این که عِدّه ی طلاق آنان سپری شود؛ مگر این که گناه آشکاری مانند زنا مرتکب شوند. احکام ذکر شده همان حدود الهی هستند که برای بنده گانش مشخص کرده است و هر کس از حدود الهی تجاوز کند، بدون شک به دلیل نافرمانی از پروردگارش خودش را در معرض نابودی قرار داده و بر خویشتن ستم کرده است. -ای طلاق دهنده- چه بسا الله متعال پس از این طلاق، شرايط ديگرى را پيش آورد که انتظارش را نداشته اى و همسرت را بازگردانی.
(2) پس هرگاه پایان عده‌شان نزدیک شد با رغبت و معاشرت نیکو به آنها رجوع کنید، یا به آنها رجوع نکنید تا عده‌شان سپری شود، تا اختیار کار آنها به دست خودشان باشد، و حقوقشان را به آنها بپردازید، و اگر خواستید به آنها رجوع کنید یا از آنها جدا شوید برای جلوگیری از ایجاد نزاع، دو شاهد عادل مرد از خودتان گواه بگیرید، و - ای گواهان- گواهی را به هدف وجه الله برپا دارید؛ کسی‌که به الله و روز قیامت ایمان دارد از این احکام پند داده می‌شود؛ زیرا چنین کسی از یادآوری و اندرز سود می‌برد، و هرکس از الله با امتثال اوامر و اجتناب از نواهی‌اش بترسد، الله راه برون‌رفتی از هر تنگنا و حَرَجی که در آن قرار گرفته برایش قرار می‌دهد.
(3) و از جایی‌که به ذهنش خطور نمی‌کند، و به گمانش نمی‌رسد به او روزی می‌دهد، و هرکس در کارهایش بر الله توکل کند او تعالی برایش کافی است. به‌راستی‌که الله فرمانش را اجرا می‌کند. از هیچ‌چیز ناتوان نیست، و هیچ‌چیز از دستش نمی‌رود. الله بر هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است که در آن پایان می‌یابد، پس برای سختی اندازه‌ای است، و برای آسانی اندازه‌ای است؛ یعنی هیچ‌یک از این دو بر انسان همیشگی و ماندگار نیست.
(4) و زنان مطلقه‌ای که به‌سبب سن زیاد از اینکه عادت ماهیانه ببینند ناامید هستند، اگر در چگونگی عده‌شان شک کردید عدۀ آنها سه ماه است، و نیز عدۀ زنانی که به‌سبب خردسالی هنوز به سن بلوغ نرسیده‌اند سه ماه است. و پایان عدۀ طلاق یا وفات (شوهر) برای زنان باردار: زمانی است که وضع حمل کنند، و هرکس با اجرای اوامر و اجتناب از نواهی الله از او تعالی بترسد، الله کارهایش را بر او تسهیل می‌کند، و هر سختی‌ای را برایش آسان می‌گرداند.
(5) - ای مؤمنان- این احکام طلاق و رجوع و عده، حکم الله است که برای‌تان فرستاد تا آنها را بدانید، و هرکس با اجرای اوامر و اجتناب از نواهی الله از او تعالی بترسد، الله گناهانی را که مرتکب شده است پاک می‌کند، و اجری بزرگ، یعنی ورود به بهشت، و دستیابی بر نعمت‌هایی جاویدان به او می‌دهد.
(6) - ای شوهران- آنها را در همان جایی‌که سکونت دارید به اندازۀ توانایی‌تان سکونت دهید، زیرا الله شما را بیش از آن مکلف نکرده است، و در نفقه و سکونت و سایر موارد به آنها زیان وارد نکنید که بخواهید بر آنها تنگ بگیرید، و اگر زنان مطلقه باردار بودند نفقۀ آنها را بدهید تا وضع حمل کنند. اگر فرزندان‌تان را شیر دادند اجرت شیردادن‌شان را به آنها بپردازید، و در امر اجرت به عرف مراجعه کنید، اما اگر شوهر اجرتی را که همسر می‌خواهد به او نداد، و زن نیز به اجرتی که مدّ نظر شوهر است راضی نشد، پدر باید زن شیرده دیگری به اجاره بگیرد تا فرزندش را برای او شیر دهد.
(7) کسی‌که توانایی مالی خوبی دارد باید از دارایی خویش بر زن مطلقه و فرزندش خرج کند، و هرکس از نظر روزی در تنگنا قرار دارد باید از روزی‌ای که الله به او عطا کرده است خرج کند، الله هیچ‌کس را جز به آنچه که به او عطا کرده مکلف نساخته است، یعنی او را نه به فراتر از آن، و نه به فراتر از توانش مکلف نمی‌کند، الله به زودی پس از تنگی و سختی حالش، گشایش و بی‌نیازی برای او قرار می‌دهد.
(8) و چه بسیار قریه‌هایی که وقتی از امر پروردگارشان سبحانه و امر رسولانش نافرمانی کردند، آنها را در قبال اعمال بدشان سخت مورد محاسبه قرار دادیم، و با عذابی رسواکننده در دنیا و آخرت عذاب کردیم.
(9) پس کیفر اعمال بدشان را چشیدند، و سرانجام آنها در دنیا و آخرت تباهی بود.
(10) الله عذابی سخت برای‌شان فراهم کرده است، پس - ای خردمندانی که به الله و به رسولش ایمان آورده‌اید- با اجرای اوامر و اجتناب از نواهی الله از او تعالی بترسید، تا عذابی که به آنها رسید شما را در برنگیرد، به تحقیق که الله ذکری را برای‌تان نازل کرده است که سرانجامِ بدِ نافرمانی از او تعالی، و عاقبت خوش فرمان‌برداری از او را برای‌تان یادآوری می‌کند.
(11) این ذکر همان فرستادۀ او است که آیات روشن الله را که هیچ ابهامی در آنها نیست برای‌تان می‌خواند؛ تا کسانی‌که به الله ایمان آورده‌اند و رسولش را تصدیق کرده‌اند، و اعمال صالح انجام داده‌اند از تاریکی‌های گمراهی به‌سوی نور بیرون آورده شوند، و هرکس به الله ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، الله او را به بهشت‌هایی که نهرها از زیر کاخ‌ها و درختانش جاری است وارد می‌کند که برای همیشه در آن می‌مانند. الله رزق و روزی را برایش نیکو می‌گرداند به گونه‌ای که او را به بهشتی که نعمت‌هایش قطع نمی‌شود وارد می‌کند.
(12) الله همان ذاتی است که هفت آسمان، و هفت زمین را مانند آنها آفرید، فرمان کَونیه و شرعی الله میان آنها فرود می‌آید؛ تا بدانند که الله بر هر چیزی توانا است، و هیچ‌چیز او را ناتوان نمی‌سازد، و او سبحانه بر همه چیز احاطۀ علمی دارد، و هیچ‌چیز نه در آسمان‌ها و نه در زمین بر او پوشیده نمی‌ماند.