(1) الله به خورشید، و به وقت بالا رفتنش پس از طلوع از مشرق، سوگند یاد فرمود.
(2) و به ماه آن‌گاه که پس از غروب خورشید اثرش را دنبال کند سوگند یاد فرمود.
(3) و به روز آن‌گاه که با نور خویش آنچه را بر روی زمین است آشکار گرداند سوگند یاد فرمود.
(4) و به شب آن‌گاه که چهرۀ زمین را بپوشاند و تاریک گردد سوگند یاد فرمود.
(5) و به آسمان، و به بنای استوار و مستحکم آن سوگند یاد فرمود.
(6) و به زمین، و به گستردگی آن، تا مردم بر روی آن سکونت کنند سوگند یاد فرمود.
(7) و به تمام نفس‌ها، و به آفرینش آراسته و درست آن توسط الله سوگند یاد فرمود.
(8) سپس بدون آموزش، شر و خیر را برایش فهماند تا از شر پرهیز کند، و خیر را به جای آورد.
(9) قطعاً هرکس که نفسش را با آراستن به فضایل، و خالی کردن از رذیلت‌ها پاک کند به رستگاری مورد نظرش دست می‌یابد.
(10) و هرکس که نفسش را در معصیت‌ها و گناهان پنهان و آلوده کند زیان می‌کند.
(11) ثمود به‌سبب گذشتن از حد در ارتکاب معصیت‌ها و گناهان، پیامبرشان صالح علیه السلام را تکذیب کردند.
(12) آن‌گاه که بدبخت‌ترین آنها پس از دعوت قومش برخاست.
(13) و رسول الله صالح علیه السلام به آنها گفت: ماده‌شتر الله را با نوبت آب‌خوردنش در روزی‌که برایش مشخص شده رها کنید، و آسیبی به او نرسانید.
(14) اما رسول‌شان را در مورد ماده‌شتر تکذیب کردند و بدبخت‌ترین قوم با رضایت آنها ماده‌شتر را کشت، پس آنها نیز در گناه شریک بودند. آن‌گاه الله به‌سبب گناهان‌شان عذابش را بر آنها فرود آورد، و آنها را با فریادی نابود گردانید، و با این کیفر آنها را با خاک یکسان کرد.
(15) الله عذاب نابودکننده را بر آنها فرود آورد بدون اینکه او سبحانه از پیامدهای این عذاب بترسد.