(1) الله به آغاز روز، سوگند یاد فرمود.
(2) و به شب آن‌گاه که تاریکی اندازد و مردم در آن از حرکت آرام گیرند سوگند یاد فرمود.
(3) که - ای رسول- پروردگارت تو را رها نکرده، و بر تو خشم نیز نگرفته است؛ چنان‌که مشرکان وقتی وحی قطع شد گفتند.
(4) و به‌طور قطع آخرت برای تو از دنیا بهتر است؛ زیرا نعمت‌های جاویدانی دارد که هرگز پایان نمی‌پذیرد.
(5) و به‌طور قطع به‌زودی به تو و امتت پاداش بسیار خواهد داد تا اینکه به آنچه به تو و امت تو عطا کرده است راضی گردی.
(6) به‌طور قطع تو را کودکی بی‌پدر یافت، آن‌گاه پناهگاهی برایت قرار داد، وقتی پدربزرگت عبدالمطلب، سپس عمویت ابوطالب نسبت به تو دلسوزی و مهربانی کردند.
(7) و تو را در حالی یافت که نه می‌دانستی کتاب چیست؛ و نه ایمان را. و آنچه از این موارد نمی‌دانستی به تو آموخت.
(8) و تو را فقیر یافت و بی‌نیاز کرد.
(9) پس تو نیز با کسی‌که در کودکی پدرش را از دست داده بدرفتاری نکن، و او را خوار نگردان.
(10) و گدای نیازمند را از خود نران.
(11) و شکر نعمت‌هایی را که الله به تو بخشیده است به جای آور و از آنها سخن بگوی.