Абдусатори Ҳақназарзода - Мақолаҳо

Нависандаи ин мақола дустдолштани Паёмбар -саллалоҳу алайҳи ва саллам-ва ҳукми онро бо баъзе далелҳое аз Қурон ва суннати баён мекунад ки вочиб аст бар тамоми мусалмон чи зан бошад ё мард, ва ҳар касе Паёмбарро дуст надорад ноқисул имон мебошад.

Намоз аввалин фармони Худо аст. Намоз маросими махсусе барои парастиши Худо ва розу ниёз бо уст. Дар он лаҳза, одамӣ ба камол ва шукуҳи бениҳояти офаридгори ҷаҳон меандешад, саропо шефтаи он мешавад

Нависандаи ин мақола дар бораи қабр, азобҳои он ва чигуна аз ин азобҳо наҷот ёфтанро баён мекунад, инчунин исбот мекунад ки қабр насиҳат диҳандай хомуш ба ҳисоб меравад

Нависандаи ин мақола дар бораи ахлоқи ҳамида дар дини мубини ислом суҳбат мекунад, ва чанде аз оятҳо ва ҳадисҳоеро зикр мекунад ки мусалмонҳоро амр ба ахлоқи ҳамида мекунанд.

Ин мақола дар бораи эҳтироми падару модар мебошад, ва нависанда чанд ояту ҳадисҳоеро зикр мекунад, ки далолат бар баҷо овардани эҳтироми падару модар ва донистани ҳақу ҳуқуқи онҳо мекунад.

Дар ин мақола дар бораи аҷру савобе ки Худованд ба мураббии духтарон ваъда додааст баён мекунад монанди ин ҳадис. Муҳаммад (с) фармуданд: «Ҳар касе аз уммати ман се духтар ё се хоҳарро дар тарбияи худ гирифта, ба онҳо некӣ бикунад, онҳо барои ӯ аз оташи дӯзах пардае мешаванд».

Дар ин мақола дар бораи чаҳор чизе суҳбат мекунад ки он чаҳор чиз аз хушбахтии ва саодати инсон мебошад.

Ҳангоме, ки дар бораи ислом ба Қуръон ва сураи Муҳаммад бинни Абдуллоҳ муроҷиа кардам, ҷиҳате афкорамро ба худ ҷалб кард. Соддагии ислом ва суҳулати (осони) он. Ақидаи ислом напечидаги дорад ва на мубҳам аст, балки як имони соддае аст, ки аз роҳи ақл ва диққат дар низоми офариниш, барои инсон ҳосил мешавад ва риояти ҳамин ду чиз қатъан одамиро ба офаридагори доно ва тавоно мўъмин месозад. Дар ин мақола дар бораи ислом овардани ин шахсияти бузург ва сабабҳое ки уро маҷбур кард ки исломро қабул бикунад зикр мекунад.

Паёмбари Худо фармудааст: "Сухани нек бигу ё хомуш бош" пас оё маънои ҳадис чунин аст ки сухани зиёд гуфтан манъ аст ? Паёмбари Худо дар дигар ҳадис фармудааст: " Ҳар шахсе ки ба Худованд ва рузи қиёмат бовари дорад пас сухани нек бигуяд ё хомуш бошад" Нависандаи ин мақола дар бораи сухани нек ва фоидаҳо он суҳбат мекунад

Ногаҳон хабар мерасад ки фалони фавт кард. Аз Абу Саъиди Худри ривоят аст ки Паёмбар - дуову дуруд бар у бод- мефармуд:" Ҳар гоҳ ҷанозаеро гузоштанд ва ба қабристон омода шуд, мардум онро ба души худ ҳамл мекунанд, агар солиҳ ва неку кор бошадмегуяд: маро ба зуди бибаред, ва агар одами баде бошад ба хонаводааш мегуяд: вой бар у куҷояш мебаред? Чи азобе дар интизори уст! Садои ин фарёдро бр ҷуз инсон ҳама чиз мешунавад, агар инсон онро бишнавад беҳуш хоҳад шуд, ва баъд аз марг ба инсон чи чизҳо барояш мемонад. Нависандаи ин мақола дар бораи марг ва азоби он саҳбат мекунад.

Оё медонед заноне ки зинати худро нишон медиҳанд ва худнамои мекунанд ва бад ҳиҷоб ҳастанд чи гуноҳе доранд? Нависанда дар ин мақолааш чигуна занҳо метавонанд аз азоби дузах худро наҷот бидиҳанд суҳбат мекунад.

Дар ҳадисе ки имом Аҳмад ривоят кардааст, Анас ибни Молик мегуяд: Рузе назди Паёмбари Худо нишаста будем, он ҳазрат фармуд :" Акнун аз ин ноҳия марде аз аҳли биҳишт меояд" Нависанда дар бораи амалҳое суҳбат мекунад ки дар назди мардум назарнорасанд локин ин амалҳо сабаби дохилшавии чаннат мебошанд

Дар ин мақола нависанда дар бораи чигуна насиҳат кардан ва яке аз ҳадисҳои Паёмбари исломро ки дар бораи насиҳат аст ба мо шарҳ медиҳад

Дар ин мақола нависанда қиссаи чигуна дусту бародар кардан миёни Муҳочирон ва Ансорро бо баъзе аз оятҳо ва ҳадисҳое ки далолат ба дусти ва бародари мекунад баён мекунад.