Rabva İslâmî Dâvet Bürosu - Riyad/S. Arabistan - Makaleler

Bu makale, hadislerinden hac ve umre için ihrama girerken şart koşmanın Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’in hadislerinden delillerle zikretmekte ve âlimlerin bu konudaki görüşlerini açıklamaktadır.

Bu makale, kadının yolculuğu, kadının ihramı, ihramlı kadınların yaptıkları hatalar ve ihramlı kadının yapması mübah olan ameller gibi hacda kadınlarla ilgili hükümleri açıklamaktadır.

Bu makale, -Hacı ve umrecinin, hac ve umresi ile Allah Teâlâ’nın vech-i kerîmini istemesi ve O’nun rızâsına yakın olmayı amaçlaması, dünyanın geçici metâına sahip olmaktan, iftihar etmekten, dünyalık bir ünvan (lakap) kazanmaktan, riyâ ve şöhretten sakınması gerekir. - Yolcunun, (yolculuğa çıkmadan önce) vasiyetini yazması, alacaklarını ve borçlarını yazması, emânetleri sahiplerine iâde etmesi veya emânetlerin kendisinde kalmasından dolayı emânet sahiplerinden izin istemesi müstehaptır. Çünkü insanın eceli, Allah Teâlâ’nın elindedir. - Günahlardan tevbe etmeli, geçmişte işlenen bu günahlara pişmanlık duymalı ve bu günahlara bir daha dönmemeye karar vermelidir... ve buna benzer birtakım yolculuk âdâbını açıklamaktadır.

Bu makale, duâda ihlaslı (samimî) olmak, (duâya) Allah Teâlâ’ya hamd ve senâ ile başlamak, sonra Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’e salât ve selâmda bulunmak, daha sonra duâ etmek ve duâyı başladığı gibi, Allah Teâlâ’ya hamd ve senâ ile ardından da Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’e salât ve selâmda bulunarak bitirmek, duâda kararlı olmak ve duânın kabul olunacağına kesin inanmak, duâda ısrarlı olmak ve kabul olunması için acele etmemek, duâ ederken kalben hazır olmak, hem bolluk, hem de darlık halinde duâ etmek, duâda Allah Teâlâ’dan başkasından istememek, âilesine, malına, çocuğuna ve kendine bedduâ etmemek gibi, duâ ile ilgili bazı âdâbı ve duânın kabul olunduğu birtakım yerleri açıklamaktadır.

Değerli âlim Abdulaziz b. Baz’ın -Allah ona rahmet etsin- cevapladığı sorunun metni şöyledir:" Receb ayının 27. gecesi olan İsrâ ve Mirac gecesini kutlamanın hükmü nedir?

Tetayyur: Karga veya baykuş gibi kuşlarla veya bazı insanların isimleriyle veya yaratılışlarıyla (suretleriyle) veyahut da buna benzer şeylerle uğursuzluğa inanmaktır. İnsan, bir işi yapmaya karar verdikten sonra bu zikredilen şeylerden birisini gördüğünde o işi yapmayı terk ederse, işte bu, şirk sayılan uğursuzluğa inanmaktır. Çünkü bunu yapan kimse, bunların işine zarar getirdiğine inanmakta ve Allah’a tevekkülü ortadan kaldırmaktadır.Fe’le gelince, bunda kalbin, Allah Teâlâ’dan başkasına bağlanması sözkonusu değildir. Fakat insan nefsi, hoşuna giden bir şeyi gördüğü veya işittiği zaman istediğini elde etmek için güçlenir ve aktif bir hâle gelir. Bu, Allah Teâlâ’ya hüsn-ü zan beslemektir.

Devletler ve fertlerin yaşam seviyelerine dikkatlice bakan bir kimse; fâizle alış-veriş yapmanın yolaçtığı iflas, işlerin kesada uğraması, piyasanın durgun olması, borçların ödenememesi, ekonominin felç olması,işsizlik oranının yükselmesi,birçok şirket ve kurumun batması, günlük kazanç ve alın terinin,tefecilerin bitmek-tükenmek bilmeyen fâizini ödeme yolunda akıtılması, büyük miktardaki sermayenin birkaç insanın tekelinde toplanması sebebiyle toplumun tabakalaşması gibi, fâizin geride bıraktığı tahribat ve yıkıntıyı gözleri ile görebilir.Belki de bu, Allah Teâlâ’nın, fâizle alış-veriş yapanları tehdit ettiği savaşın açık bir şeklidir.

Sahâbe -Allah onlardan râzı olsun-, îmânda büyük bir kemâle ve olgunluğa erişmelerine rağmen masum değillerdi. Nitekim onlardan birisi günah işlediğinde hemen tevbe edip Allah’a sığınır ve günahından temizlenmek için de kendisine had cezâsı uygulanmasını isterdi.

Tevbenin şartları vardır. Tevbe eden kimse bu şartları yerine getirip gerçekleştirirse, Allah’ın izniyle tevbesi kabul olunur.Bu sebeple insanın, ölümünü görmedikçe, öldüğü kesinleşmedikçe, canı boğazına dayanmadıkça veya güneş battığı yerden doğmadıkça veyahut da insanlar kıyâmetin koptuğundan emin olmadıkça, tevbe kabul edilir.

Tevbe, Allah Teâlâ’ya en sevimli gelen amellerden olup, dünya ve âhirette kurtuluşa ermenin sebebidir.Allah Teâlâ, mü’minlere tevbe etmelerini emretmiş, lütuf, hoşgörü ve rahmeti çok geniş olduğu için onları tevbe etmeye teşvik etmiştir.Allah Teâlâ, kendisinin ihtiyacı olmamasına rağmen kullarının kendisine tevbe etmelerinden hoşnut olur ve işlediği günahları ne kadar büyük olursa olsun, o günahlara tevbe ettikleri zaman onların tevbelerini kabul eder.

Yalandan mutlaka kaçın! Çünkü yalan; bilinen şeyler hakkındaki tasavvur ve düşünceni ifsad eder.Buna ilâve olarak; bu bilinen şeylerin insanlara karşı şeklini de ifsad eder. Çünkü yalan; olmayan bir şeyi mevcut, mevcut olan bir şeyi yok, bâtılı hak, hakkı bâtıl olarak, hayrı şer ve şerri de hayır olarak gösterir. Dolayısıyla yalan, bir cezâ olarak, sahibinin düşünce ve ilmini ifsad eder.

İbn-i Kayyim’in (el-Fevâid) adlı kitabından iktibas edilerek hazırlanan bir makale olup, kaybolan ve fayda vermeyen şu on şey beyan etmektedir:

Tevhîdin şânı büyüktür. Bunun içindir ki, kelime-i şehâdeti zikrederek hayatını tevhîdi ikrarla sona erdiren kimsenin mükâfâtı; Allah Teâlâ’nın onu cennete girdirmesi olmuştur. Nitekim Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-, ölmek üzere olan kimseye, Allah’a hüsn-i zan beslemesini ve rahmetini arzu etmesini emretmiştir.

Ölümü ve ölümden sonrasını hatırlamak, nefsi ıslah etme ve onu ileride sâlih amel işleyip dünyaya meyletmemeye teşvik etme konusunda çok etkilidir. Bunun içindir ki Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- ölümü çokça hatırlamaya teşvik etmiştir. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- müslümanın, başına gelen belâlardan dolayı ölümü temennî etmesini yasaklardı. Çünkü insan, hayrın, ölümünde mi yoksa hayatında mı olduğunu bilemez. Aksine Allah Teâlâ’dan, kendisi hakkında hayırlı olanı takdir etmesini istemelidir.

Mü’min, ölürken, Rabbinin katındaki nimetlerle müjdelendiğinde O’na kavuşmaya sevinir ve bunun için Allah’a kavuşmayı sever. Nitekim cenâzesi omuzlarda taşınırken Rabbinin rahmetini, lütuf ve ihsanını ümit ettiği için şöyle der: Beni çabuk götürün! Beni çabuk götürün!

Dili haramlara düşmekten ve ilgilendirmeyen şeyleri konuşmaktan alıkoymak ve korumakta büyük iyilikler, dünya ve âhirette cehennem azabından kurtuluş vardır. Bunun içindir ki Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- insanları buna teşvik edip yönlendirmiş ve bunun en büyük kurtuluş yollarından birisi olduğunu haber vermiştir.

Dilin tehlikesi büyüktür.Dilin tehlikesinden sakınmanın zor olması ve bu hataya düşmenin kolay olması gibi kötü sonuçlarından dolayı dilin tehlikesinden sakınmak ve onu hayırdan başka şeylerde kullanmamak gerektiği konusunda pek çok delil gelmiştir. Bunun içindir ki Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- insanları en çok cehenneme sokan şeyin, insanın dili olduğunu haber vermiştir.

Vakit, hayatın kendisidir. Her kim, vaktini boşa harcayarak kaybederse, hayatını kaybetmiştir demektir. Âhirette de boşa harcadığı bu vaktinden hesaba çekilecektir. Birçok insan, vakti konusunda aldanıp hüsrana uğramakta, vaktini, dünya ve âhirette kendisine hüsran olarak dönecek şeylerde harcamaktadır.

İnsanların toplandıkları ve orada konuştukları meclisleri olması gerekir. Bu meclislerin en hayırlısı ise, Allah -azze ve celle-’nin adının anıldığı meclisleridir. Allah Teâlâ’nın adı anılmayan ve elçisi Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-’e salât getirilmeyen meclisler, yerilmiş ve çirkin görülmüş meclislerdir. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- bu meclislerden uyarmış ve vakitlerini faydasız şeylerle geçirdikleri için bu meclislerin kıyâmet günü sahipleri için bir pişmanlık ve noksanlık olacağını haber vermiştir.Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-, Allah Teâlâ’nın adı anılmayan bu meclislerin nasihat için yumuşamayan ve hatırlatmaya da yanaşmayan kalplerin katılaşmasına sebep olacağını haber vermiştir.

Gazze’de zulme uğrayan kardeşlerimizle dayanışmak ve orada katledilen müslüman kardeşlerimizin şehitler olduklarını Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’in hadislerinden derlediğim bu hadislerle müjdelemek istedim.Allahım! Onları şehitler olarak kabul et. Amin...