Makaleler

Allah Teâlâ, bilmesi ve hakkını vermesinden dolayı Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’in haklarını açıklamış ve O’nun haklarını yerine getireni hidâyete erdirmek ve sevmekle vâdetmiştir.

Yazar, bu makalede âyet ve hadisler ışığında şirkten ve şirkin türlerinden bahsetmektedir.

Bu makale, nazar ve hasedi insandan uzaklaştırması için muska takmanın hükmünü açıklamaktadır.

Bu makale, Kur’an ve sünnetten delillerle ibâdet ve cennete girmek hakkındadır.

İmam Ahmed’in Ehli Sünnetin Esasları kitabı, büyük önemi vardır. Bunlardan bazıları şunlardır: 1. Bu kitabın yazarı, Ehli Sünnet vel-Cemaatin imamı, İmam Ahmed b. Hanbel’dir. 2. Bu kitap, bid’at ehline aykırı hareket eden selefin yolunu belirten genel ölçüleri ve temel kâideleri onaylamaktadr. 3. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-ve ashâbının üzerinde bulunduğu yol olan Fırka-i Nâciye, Ehli Sünnet vel-Cemaatin inanç esaslarını belirtmektedir. 4. İslâm âlimleri bu esaslara büyük önem vermişlerdir. Öyle ki Kadı Ebu Ya’lâ -Allah ona rahmet etsin- bu esaslar hakkında şöyle demiştir: \”Bir kimse, bu esasları talep etmek (öğrenmek) için Çin’e yolculuğa çıksa, yine de azdır.

Fâtiha Sûresi, dünya ve âhiret hayatında insanın mutluluğu nasıl gerçekleşir, bunu eksiksiz, mükemmel bir şekilde gözler önüne sermiştir.

Bu makale, Âşûrâ günü orucu ile ilgili birtakım önemli hükümleri içermekte, önce tarihi yönden Âşûrâ gününü, sonra da bu günün orucuyla ilgili muhtelif hükümleri zikretmekte, daha sonra da insanların bu günde çıkardıkları bid’atlarla sona ermektedir.

Bu makale, Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat müslümanlarının İsa -aleyhisselâm- hakkındaki inancını içermektedir.

Bu makale, salih amelin şartlarını Kur’an-ı Kerim’den âyetlerle açıklamaktadır.

İnsanlar, fıtratları ve kâinatı tefekkürlerinin gereği olarak Rubûbiyet tevhîdini kabul etmeleri ve yalnızca bu tevhîdi kabul etmenin Allah Teâlâ’ya îmân için yeterli olmayınca ve bu tevhîd, sahibini cehennem azabından kurtaramayacak olunca, elçilerin dâvetleri, özellikle de elçilerin sonuncusu Peygamberimiz Muhammed’in dâveti, Ulûhiyet tevhîdi üzerinde yoğunlaşmıştır. -Allah’ın en fazîletli salât ve selâmı, O’nun ve diğer elçilerin üzerine olsun-. Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem- insanlardan, Allah Teâlâ’ya ibâdet etmeyi ve O’ndan başkasına ibâdet etmemeyi içeren "Lâ ilâhe illallah sözünü" demelerini istiyordu. Müşrik araplar ise ondan kaçıyorlar ve şöyle diyorlardı: "O (Muhammed), (o kadar çok) ilâhları nasıl oldu da tek bir ilâh yaptı? Doğrusu, (haber verdiği ve insanları ona dâvet ettiği) bu, ne tuhaf bir şeydir."

Şâirin: Kötülüğü; kötülük için değil, fakat ondan korunmak için bildim. Kötülüğü iyilikten bilemeyen (ayırt edemeyen) kimse ona düşer." Dediği gibi, müslümanın hakkı bildikten sonra ondan uzak durabilmesi için bâtılı da bilmesi gerekir. Nitekim Huzeyfe b.el-Yemân -Allah ondan râzı olsun- şöyle derdi: (( كَانَ النَّاسُ يَسْأَلُونَ رَسُولَ اللهِ  عَنِ الْخَيْرِ، وَكُنْتُ أَسْأَلُهُ عَنِ الشَّرِّ مَخَافَةَ أَنْ يُدْرِكَنِي.)) "İnsanlar, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-’e iyilik hakkında sorarlardı.Ben ise, (insanlar arasında vukû bulabilecek fitnelerin) bana ulaşmasından endişe ettiğim için O’na şer hakkında sorardım."

Biliniz ki -Allah beni ve sizi hayırlı amellerde muvaffak kılsın-, anlamını, üzerine bina olunan şeyleri, sonra büyük ve küçük şirk gibi, ona aykırı olan, onu bozan ve geçersiz kılan veya onun kemâlini noksanlaştıran şeyleri bilmesi için, her müslümanın İslâm akîdesini öğrenmesi gerekir.

Müslümanın, Allah Teâlâ’nın kendisine İslâm akîdesini öğrenmeyi ve bu akîdeye sımsıkı sarılmayı lutfetmesinden sonra küfür ve şirk karanlığından İslâm nûruna çıkarması için insanları bu akîdeye dâvet etmesi gerekir.Nitekim Allah Teâlâ bu konuda şöyle buyurmuştur:"O halde her kim, tâğûtu inkâr eder ve Allah’a îmân ederse, kopmayan sağlam kulpa sarılmıştır. Allah, (kullarının dediklerini) hakkıyla işitir, (onların yaptıklarını ve niyetlerini) iyi bilir.Allah, (yardımı, tevfiki ve korumasıyla) mü’minlerin dostudur.Onları (küfür) karanlıklarından (îmân) nûruna çıkarır.İnkâr edenlere gelince, onların dostları da tâğûttur, onları (îmân) nûrundan (küfür) karanlıklarına götürür.İşte bunlar, cehennemlik olanlardır. Onlar orada (ebedî) olarak kalıcıdırlar."

Allah Teâlâ’nın, elçilerini gönderdiği, kitaplarını indirdiği, cinler ve insanlar olmak üzere bütün yarattıklarına farz kıldığı şey, İslâm akîdesidir.Nitekim Allah Teâlâ bu konuda şöyle buyurmuştur: "Ben, cinleri ve insanları ancak bana ibâdet etsinler diye yarattım. Ben, onlardan ne bana bir rızık vermelerini, ne de beni doyurmalarını istiyorum. Şüphesiz ki (kullarına) rızık veren, güç ve kuvvet sahibi ancak Allah’tır."

Ey namazı terk eden!! Sen, kendini ne zannediyorsun? Sen, seni yaratan ve sana şekil veren Rabbine secde etmekten alıkoyacak kadar O’ndan müstağnî misin? O’na ihtiyacın yok mudur? Kibir, seni Rabbinin huzurunda zelîl ve huşû ile durmaya tenezzül etmeyecek bir duruma mı getirdi? Sen, kişinin, İslâm dîninden sarılabileceği son şeyin namaz olduğunu (âhir zamanda İslâm’da onun dışında başka bir ibâdetin kalmayacağını), eğer onu kaybederse, dîninin tamamını kaybedeceğini bilmez misin?

Bu makale, Mescid-i Nebevî nasıl ziyâret edilir? Mescid-i Nebevî’yi ziyâret etmenin fazîleti, Mescid-i Nebevî’ye girmenin âdâbı, Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’e nasıl selâm verilir? Medine-i Münevvere’de ziyâret edilmesi sünnet olan yerler ve Medine-i Münevvere’yi ziyâret sırasında yapılan yaygın hataları açıklamaktadır.

"Sünnetler ve Şer’î Hükümlerden Günlük Dersler" adlı kitaptan iktibas edilerek hazırlanan bir makale olup, şikten korkutmak gerektiğini beyan etmektedir.

Yaratılan bir şeyin adına yemîn etmek, ona tazim göstermektir. Bu sebeple Allah’tan başkası adına yemîn etmek câiz değildir. Nitekim Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-, Allah’tan başkası adına yemîn etmeyi şirk saymıştır.Çünkü sözle de olsa, Allah’tan başkası adına yemîn etmek, tazimde Allah’tan başkasını, Allah’a denk tutmaktır. Dolayısıyla bundan sakınmak ve bunu söyleyeni ikâz etmek gerekir.

İslâm’dan çıkaran bütün bu hususları, şaka veya ciddî olarak veyahut da korkudan dolayı yapan kimse arasında hiçbir fark yoktur. Ancak zorlandığı için yapan kimse bunun dışındadır.Bunların hepsi, tehlike bakımında en büyükleri ve en çok vukû bulanlarıdır. Bu sebeple her müslümanın bunlardan sakınması ve bunlara düşmekten korkması gerekir.