(1) وقتی که آسمان بشگافد (و پاره پاره شود)
(2) و حکم پروردگار خود را فرمان برد که چنین سزاوار است.
(3) و وقتی که زمین کشیده و هموار گردد.
(4) و آنچه در آن است بیرون اندازد و تهی گردد.
(5) و حکم پروردگار خود را فرمان برد که چنین سزاوار است.
(6) ای انسان! یقیناً تو با تلاش و رنج فراوان به‌سوی پروردگارت رهسپاری و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد.
(7) (پس از ملاقات) کسی که نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود.
(8) پس به آسانی با او حساب خواهد شد.
(9) و شادمان به‌سوی خانوادۀ خود بازمی‌گردد.
(10) اما کسی که نامۀ اعمالش از پشت سر (به دست چپ) او داده شود.
(11) پس با داد و فریاد هلاکت را می‌طلبد.
(12) و وارد دوزخ خواهد شد.
(13) چون او (در دنیا) در میان خانوادۀ خود شادمان (و غافل از آخرت) بود.
(14) و چون او گمان می‌کرد که هرگز (به سوی الله) باز نمی‌گردد.
(15) آری! (بازگشت به‌سوی الله حق است) به درستی که پروردگارش به او بیناست.
(16) پس قسم به شفق (سرخی بعد از غروب آفتاب).
(17) و قسم به شب و آنچه (در زیر سیاهی خود) جمع می‌کند.
(18) و قسم به ماه چون کامل گردد.
(19) که همیشه از یک حالت به حالت دیگر درآیید.
(20) پس کفار را چه شده که ایمان نمی‌آرند؟
(21) و هرگاه قرآن بر آن‌ها خوانده شود، سجده نمی‌کنند (منقاد نمی‌شوند).
(22) (سجده کردن چه که) بلکه کفار قرآن را تکذیب می‌کنند.
(23) و الله به آنچه در دل دارند عالم‌تر است.
(24) پس آن‌ها را به عذاب دردناک مژده ده.
(25) مگر آنانی که ایمان آورده‌اند و کارهای نیک انجام داده‌اند که برای آن‌ها اجر و ثوابی ابدی و قطع ناشدنی است.