(1) قسم به وقت چاشت.
(2) و قسم به شب چون (تاریک شود و) آرام گیرد.
(3) پروردگارت تو را رها نکرده و بر تو خشم نگرفته است.
(4) و البته آخرت برای تو بهتر از دنیاست.
(5) و البته پروردگارت به تو (نعمت) خواهد داد که راضی و شادمان شوی.
(6) آیا تو را یتیم نیافت پس تو را جای داد؟
(7) و تو را بی‌خبر (از احکام شرع) یافت پس هدایت کرد.
(8) و تو را فقیر یافت پس غنی گردانید.
(9) پس بر یتیم قهر مکن.
(10) و سائل و گدا را از خود مران.
(11) و اما نعمت‌های پروردگارت را بازگو کن.