(1) نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را به پاکی یاد کن.
(2) کسی که آفرید (هرچیز را)، پس (آن را) استوار و برابر کرد.
(3) و کسی که اندازه را (برای هر چیز) مقرر کرد باز هدایت نمود.
(4) و کسی که (از زمین‌های علف‌زار) چراگاه را رویانید.
(5) باز آن را خشک و سیاه ساخت.
(6) ما بر تو (قرآن را) می‌خوانیم، پس تو دیگر فراموش نخواهی کرد.
(7) مگر آنچه را که الله خواسته باشد (از دلت فراموش می‌کند)، چون الله آشکار و آنچه که پوشیده است می‌داند.
(8) و تو را برای شریعت آسان آماده می‌کنیم.
(9) پس پند ده (مردم را) اگر پند دادن مفید افتد.
(10) کسی که از الله می‌ترسد به زودی پند خواهد گرفت.
(11) و بدبخت‌ترین انسان‌ها از آن اجتناب می‌ورزد.
(12) آن کس که در آتش بزرگ داخل خواهد شد.
(13) باز در آن جا نه می‌میرد و نه زنده می‌ماند.
(14) البته کسی که خود را از (پلیدی شرک) پاک کرد، رستگار شد.
(15) و نام پروردگار خود را یاد کرد و باز نماز خواند.
(16) ولی شما زندگانی دنیا را ترجیح می‌دهید.
(17) حال آن که زندگی آخرت بهتر و پاینده‌تر است.
(18) البته این مضمون در صحیفه‌های سابق هم آمده است.
(19) صحیفه‌های ابراهیم و موسی.