(1) Мана шу шаҳар билан қасам.
(2) Сен муқим турган бу шаҳар-ла.
(3) Ва Волид ва ундан тарқаган валадлар билан қасам.
(4) Батаҳқиқ, Биз инсонни машаққатда яратдик.
(5) У инсон унга ҳеч кимнинг кучи етмас, деб ҳисобларми?
(6) У: «Кўплаб мол-дунё нафақа қилдим», дейдир.
(Мол-дунё билан ғурурга кетганларга яхшилик йўлида эҳсон қил, деб айтилса, юқоридаги гапни айтишади. Ваҳоланки, яхшилик йўлида ҳеч нарса сарфламаган бўлади.)
(7) У ўзини биров кўрмади, деб ҳисоблайдирми?
(8) Биз унга икки кўзни.
(9) Ва тилни ва икки лабни бермадикми?
(10) Ва Биз уни икки йўлга йўллаб қўймадикми?
(11) Бас, у довон ошиб ўтмади.
(12) Довон қандоқ нарса эканини сенга нима билдирди?
(13) У қул озод қилишдир.
(14) Ёки очарчилик кунида таом беришдир.
(15) Қариндош етимга.
(16) Ёки тупроққа қорилган мискинга.
(17) Сўнгра, иймон келтирганлар ва бир-бирини сабрга, меҳр-шафқатга чақирганлар бўлса...
(18) Ана ўшалар ўнг томон эгаларидир.
(19) Оятларимизга куфр келтирганлар чап томон эгаларидир.
(20) Уларни чиқиб бўлмайдиган ўт-олов ўраб олгандир.