(1) Δεν έχει περάσει μια (μεγάλη) χρονική περίοδος πριν την ύπαρξη του ανθρώπου (πριν να φυσηχτεί μέσα του η ψυχή), κατά την οποία δεν ήταν τίποτε που να μπορεί να αναφερθεί;
(2) Στ’ αλήθεια, πλάσαμε τον άνθρωπο από αναμεμειγμένη Νούτφα (σταγόνες αναμεμειγμένων εκκρίσεων των δύο φύλων, μέσα στη μήτρα), για να τον δοκιμάσουμε (με τις διαταγές και τις απαγορεύσεις που του θέσαμε): έτσι, τον κάναμε ικανό να ακούει (τα Εδάφιά Μας) και να βλέπει (τα σημάδια και τις αποδείξεις Μας).
(3) Στ’ αλήθεια, του δείξαμε (με σαφήνεια μέσω των Αγγελιαφόρων Μας) το δρόμο (της καθοδήγησης), και έτσι είτε θα είναι (πιστός και) ευγνώμων (αν διαλέξει το δρόμο της καθοδήγησης), είτε (άπιστος και) αγνώμων (αν διαλέξει το δρόμο της πλάνης).
(4) Στ’ αλήθεια, έχουμε ετοιμάσει για τους άπιστους σιδερένιες αλυσίδες (που θα τους σέρνουν από τα πόδια στη φωτιά), δεσμά με τα οποία θα δεθούν τα χέρια τους στο λαιμό τους κι ένα φλεγόμενο Πυρ.
(5) Στ’ αλήθεια, οι ενάρετοι πιστοί θα πιουν από ένα δισκοπότηρο (με κρασί), αναμεμειγμένο με Καφούρ (δηλ. νερό από μια πηγή με γλυκιά οσμή στον Παράδεισο).
(6) Μια πηγή από την οποία θα πίνουν οι δούλοι του Αλλάχ, κάνοντάς τη να αναβλύζει σε αφθονία (όπου και να βρίσκονται).
(7) Αυτοί (είναι εκείνοι που) εκπληρώνουν τα τάματά (τους για καλές πράξεις), και φοβούνται μία Ημέρα, της οποίας το κακό θα σκορπιστεί ευρέως.
(8) Και δίνουν φαγητό, παρά (την ανάγκη και) την αγάπη τους γι’ αυτό, στον ενδεή, στον ορφανό και στον αιχμάλωτο.
(9) (Λέγοντας μέσα τους): «Σας τρέφουμε μόνο για τη Χάρη του Αλλάχ. Δεν θέλουμε από σας ούτε αμοιβή, ούτε ευχαριστίες.
(10) Στ’ αλήθεια, φοβόμαστε από τον Κύριό μας μία Ημέρα, κατά την οποία τα πρόσωπα θα σκοτεινιάσουν και θα συνοφρυωθούν.»
(11) Έτσι, ο Αλλάχ τους έσωσε από το κακό εκείνης της Ημέρας, και τους έδωσε λαμπρότητα και ομορφιά (στα πρόσωπά τους) και ευχαρίστηση (στις καρδιές τους).
(12) Και τους αντάμειψε για ό,τι υπέμειναν καρτερικά (στις πράξεις λατρείας κατά την εγκόσμια ζωή), με τον Παράδεισο (για να απολαύσουν μέσα του) και με μετάξι (για να το φορούν).
(13) Ξαπλωμένοι εκεί, πάνω στα στολισμένα κρεβάτια (με τα ομορφότερα καλύμματα), χωρίς να βλέπουν ούτε ήλιο (που να τους ενοχλεί με τη ζέστη του), ούτε (να νιώθουν) το υπερβολικό κρύο.
(14) Και θα τους πλησιάζουν από πάνω τους τα κλαδιά των δέντρων του (Παραδείσου), και οι καρποί των δέντρων θα κρέμονται χαμηλά (ώστε να τους φτάνουν) με κάθε ευκολία.
(15) Και θα περιφέρονται (οι υπηρέτες) ανάμεσά τους με δίσκους από άργυρο (με φαγητό) και ποτήρια από γυαλί (καθαρά σαν το κρύσταλλο),
(16) Γυαλί που είναι φτιαγμένο από άργυρο (και θα έχει τη λευκότητα του αργύρου και τη διαφάνεια και την καθαρότητα του γυαλιού), (Οι υπηρέτες) καθορίζουν την ποσότητα (του ποτού στα ποτήρια) ακριβώς (στην ποσότητα που επιθυμούν οι κάτοικοι του Παραδείσου).
(17) Και θα τους δοθεί να πιουν από ένα δισκοπότηρο (με κρασί), αναμεμειγμένο με πιπερόριζα,
(18) Μια πηγή εκεί, που ονομάζεται Σαλσαμπίλ (δηλ. γάργαρο νερό).
(19) Και θα περιφέρονται ανάμεσά τους (τους υπηρετούν) έφηβοι με αιώνια νεότητα. Αν τους δεις θα τους περάσεις για σκορπισμένα (φωτισμένα) μαργαριτάρια.
(20) Κι όταν κοιτάξεις εκεί (στον Παράδεισο), θα δεις μια ευδαιμονία (που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί) και ένα τεράστιο βασίλειο.
(21) Θα φορούν πράσινα ιμάτια από λεπτό και παχύ μετάξι. Και θα είναι στολισμένοι με βραχιόλια από άργυρο, κι ο Κύριός τους θα τους παρέχει ένα αγνό ποτό.
(22) (Και θα ειπωθεί σ’ αυτούς): «Στ’ αλήθεια, αυτή είναι μια αμοιβή για σας (για ό,τι κάνατε στην εγκόσμια ζωή) και τα καλά έργα σας έγιναν αποδεκτά.»
(23) Στ’ αλήθεια, Εμείς είμαστε που στείλαμε το Κορ’άν σ' εσένα (ω, Μωχάμμαντ) σταδιακά.
(24) Έτσι να υπομένεις καρτερικά (ω, Μωχάμμαντ) την Εντολή του Κυρίου σου, και να μην υπακούς ούτε κανέναν αμαρτωλό, ούτε κανέναν άπιστο απ' αυτούς.
(25) Και να μνημονεύεις το Όνομα του Κυρίου σου (πολύ) κάθε πρωί και απόγευμα (προσφέροντας τις προσευχές Φατζρ, Δουχρ και ‘Ασρ).
(26) Και κατά τη νύχτα να πέσεις σε Σιγκούντ στάση προς Αυτόν (με το μέτωπο και τις παλάμες στο έδαφος, τελώντας τις προσευχές Μάγριμπ και ‘Ισά'), και να Τον δοξάζεις για μεγάλη διάρκεια τη νύχτα (κατά την προσευχή Ταχάτζουντ).
(27) Πράγματι, αυτοί (οι άπιστοι) αγαπούν την (σύντομη) εγκόσμια ζωή, και αφήνουν πίσω τους μια βαριά (δύσκολη) Ημέρα (την Ημέρα της Ανάστασης).
(28) Είμαστε Εμείς που τους δημιουργήσαμε, και δυναμώσαμε τα σώματά τους. Κι όταν θελήσουμε, μπορούμε να τους (καταστρέψουμε και να τους) αντικαταστήσουμε πλήρως μ' άλλους σαν αυτούς (αλλά υπάκουους και υποταγμένους στη Θέληση του Αλλάχ).
(29) Στ’ αλήθεια, αυτό (το Κεφάλαιο του Κορ’αν) είναι μια νουθεσία και υπενθύμιση, κι έτσι όποιος θέλει, ας πάρει έναν δρόμο (της πίστης και της ευσέβειας) προς τον Κύριό του.
(30) Και δεν μπορείτε να θέλετε (να πάρετε το δρόμο της καθοδήγησης) εκτός αν ο Αλλάχ θέλει (αυτό από σας). Στ’ αλήθεια ο Αλλάχ είναι ‘Αλείμ (Παντογνώστης) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(31) Εισάγει στο Έλεός Του όποιον θέλει (ο Αλλάχ), και όσο για τους άδικους, έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς ένα επώδυνο μαρτύριο.