(1) Συνοφρυώθηκε (ο Μωχάμμαντ) και απομακρύνθηκε,
(2) Όταν ο τυφλός (ο ‘Αμπντ Αλλάχ ιμπν Ουμμ Μακτούμ) ήρθε σ' αυτόν (ζητώντας συμβουλή, ενώ ο Προφήτης ήταν πολύ απασχολημένος εκείνη τη στιγμή καλώντας τους ηγέτες των Κουράις και ελπίζοντας να δεχτούν το Ισλάμ).
(3) Και πώς να ξέρεις (ω, Μωχάμμαντ), ίσως να εξαγνιστεί (με τις συμβουλές σου)!
(4) Ή να λάβει νουθεσία και να τον ωφελήσει η νουθεσία!
(5) Όσο γι' εκείνον (δηλ. τους ηγέτες των Κουράις) που αδιαφορεί (να λάβει καθοδήγηση),
(6) Σ' αυτόν έδωσες προσοχή (ακούγοντάς τον);
(7) (Παρόλο που) δεν θα έχεις ευθύνη αν δεν εξαγνιστεί (αφού είσαι μόνο ένας Αγγελιαφόρος που μεταφέρει το Μήνυμα του Αλλάχ, ενώ η καθοδήγηση των ανθρώπων ανήκει μόνο στον Αλλάχ)!
(8) Όσο γι' εκείνον που ήρθε σ' εσένα σπεύδοντας (με αληθινό ζήλο),
(9) Ενώ φοβάται (τον Κύριό του, τον Αλλάχ),
(10) Τον παραμελείς και στρέφεις την προσοχή σου σ' άλλον;
(11) Όχι (ω, Προφήτη του Αλλάχ)! Στ’ αλήθεια αυτή (η Σούρα - Κεφάλαιο) είναι μια νουθεσία (για σένα και γι' όποιον θέλει να νουθετηθεί),
(12) Και όποιος θέλει, ας το μνημονεύει (δηλ. το Όνομα του Αλλάχ).
(13) (Αυτή η Σούρα - Κεφάλαιο - επίσης και όλο το Κορ’άν) βρίσκεται μέσα σε τιμημένες Γραφές,
(14) Ύψιστες και αγνές (πέρα από κάθε αλλοίωση και διαστρέβλωση),
(15) Στα χέρια γραφέων (αγγέλων),
(16) Ευγενών και υπάκουων.
(17) Καταραμένος να είναι ο (άπιστος) άνθρωπος! Πόσο άθλια είναι η απιστία του (στον Αλλάχ)!
(18) (Μα δεν είδε) από τι τον δημιούργησε (ο Αλλάχ);
(19) Από μία Νούτφα (σταγόνες από αναμεμειγμένες εκκρίσεις των δύο φύλλων) τον δημιούργησε και τον όρισε (σε στάδια: από τη σταγόνα σπέρματος σε ‘Άλακα, έπειτα σε Μούντγα, έπειτα σε κόκαλα, έπειτα έντυσε τα κόκαλα με σάρκα, έπειτα τον σχημάτισε και του εμφύσησε το πνεύμα),
(20) Ύστερα, του διευκόλυνε το δρόμο (τη διέξοδο από τη μήτρα της μητέρας του),
(21) Ύστερα του αφαίρεσε τη ζωή και τον έκανε να μπει στον τάφο του.
(22) Ύστερα, όταν θα θελήσει (ο Αλλάχ) θα τον αναστήσει!
(23) Όχι! Δεν έκανε (ο άπιστος) ό,τι τον διέταξε (ο Αλλάχ, το να πιστεύει σ' Αυτόν και να Τον υπακούει ακολουθώντας τη θρησκεία Του)!
(24) Ας κοιτάξει λοιπόν ο άνθρωπος την τροφή του (μήπως και συλλογιστεί πώς τη δημιούργησε ο Αλλάχ):
(25) Εμείς χύσαμε (πάνω στη Γη) άφθονο νερό,
(26) Έπειτα σχίσαμε τη Γη (με τα φυτά που βγαίνουν απ' αυτή),
(27) Και κάναμε να φυτρώσουν σ' αυτή σιτηρά,
(28) Αμπελώνες και αλφάλφα (χόρτα για τα ζώα),
(29) Ελιές και φοίνικες,
(30) Ανθηρούς κήπους με πυκνά δέντρα,
(31) Φρούτα και χορτάρια,
(32) (Για να είναι) εφόδιο για σας και τα κοπάδια σας.
(33) Αλλά όταν θα έρθει η εκκωφαντική κραυγή (το δεύτερο φύσημα του Κέρατος, το φύσημα της Ανάστασης),
(34) Την ημέρα που ο άνθρωπος θα ξεφύγει από τον αδελφό του,
(35) Τη μητέρα και τον πατέρα του,
(36) Τη γυναίκα και τα παιδιά του,
(37) Ο καθένας τους, εκείνη την Ημέρα, θα έχει θέματα που του αρκούν (και θα τον κάνουν να αδιαφορεί για τους άλλους).
(38) Μερικά πρόσωπα, εκείνη την Ημέρα, θα είναι λαμπερά,
(39) Γελαστά και χαρούμενα για τις καλές ειδήσεις (τον Παράδεισο),
(40) Και μερικά (άλλα) πρόσωπα, εκείνη την Ημέρα, θα είναι καλυμμένα με σκόνη,
(41) (Και) θα τα καλύπτει το σκότος και η ταπείνωση (δηλ. σκοτεινιασμένα).
(42) Εκείνοι είναι οι άπιστοι, οι κακοποιοί.