(1) Όταν ο ουρανός σχιστεί,
(2) Και όταν τα αστέρια πέσουν, διασκορπισμένα,
(3) Και όταν οι θάλασσες εκραγούν,
(4) Και όταν οι τάφοι αναποδογυρίσουν (για να αναστηθούν οι νεκροί),
(5) Τότε, κάθε ψυχή θα μάθει τι έχει κάνει (από καλές ή κακές πράξεις κατά τη διάρκεια της ζωής της), και τι έκανε να μείνει (μετά το θάνατό της ως κληρονομιά από καλές ή κακές πράξεις, τα αποτελέσματα των οποίων συνεχίσουν να ωφελούν ή να βλάπτουν τους άλλους ανθρώπους, π.χ. γνώση, ελεημοσύνη ή κάποια ανήθικη καινοτομία).
(6) Ω, άνθρωπε! Τι σε αποπλάνησε και σε έκανε να τολμήσεις να παρακούσεις τον Γενναιόδωρο Κύριό σου;
(7) Που σε δημιούργησε, έπειτα σε διαμόρφωσε τέλεια, και σε όρθωσε με αρμονικές αναλογίες,
(8) Σε όποια μορφή (Αυτός) ήθελε, σε δημιούργησε (δηλ. σε ανθρώπινη μορφή ή σε μορφή ζώου),
(9) Όχι (δεν είστε, ω, άπιστοι, στην αληθινή θρησκεία όπως ισχυρίζεστε λατρεύοντας άλλους εκτός του Αλλάχ)! Αλλά, διαψεύδετε την Ημέρα του Απολογισμού,
(10) Και πράγματι, υπάρχουν πάνω σας (άγγελοι) παρατηρητές,
(11) Ευγενείς γραφείς (που καταγράφουν τις καλές και τις κακές πράξεις σας),
(12) Που γνωρίζουν (πλήρως) ό,τι κάνετε.
(13) Στ’ αλήθεια, οι ευσεβείς θα είναι σε ευδαιμονία (Παράδεισο),
(14) Και οι κακοποιοί θα είναι στο Πυρ της Κολάσεως,
(15) Όπου θα εισέλθουν για να καούν μέσα της την Ημέρα του Απολογισμού,
(16) Και απ' αυτό (το Πυρ) δεν πρόκειται να απουσιάσουν (ούτε θα βγουν έξω, ούτε θα πεθάνουν).
(17) Και πώς να ξέρεις (ω, Μωχάμμαντ) πόσο μεγαλειώδης είναι η Ημέρα του Απολογισμού;
(18) Και πάλι, πώς να ξέρεις πόσο μεγαλειώδης είναι η Ημέρα του Απολογισμού;
(19) Η Ημέρα που καμία ψυχή δεν θα μπορέσει να ωφελήσει σε τίποτε μια άλλη ή να αποτρέψει καμία τιμωρία απ' αυτήν. Και η απόφαση, εκείνη την Ημέρα θα ανήκει (αποκλειστικά) στον Αλλάχ.