(1) Αυτή είναι μια δήλωση από τον Αλλάχ και τον Αγγελιαφόρο Του, για την κατάργηση των συνθηκών προς εκείνους τους ειδωλολάτρες (στην Αραβική Χερσόνησο) με τους οποίους είχατε συνάψει (ω, Μουσουλμάνοι) συνθήκες (αλλά εκείνοι τις αθέτησαν ή υποστήριξαν άλλους εναντίον σας).
(2) Mετακινηθείτε ελεύθερα λοιπόν στη γη (ω, ειδωλολάτρες της Αραβικής Χερσονήσου, που αθετήσατε τις συνθήκες σας με τους Μουσουλμάνους) για τέσσερις μήνες, αλλά να ξέρετε ότι δεν μπορείτε να ξεφύγετε από τον Αλλάχ και ότι ο Αλλάχ θα ταπεινώσει τους άπιστους.
(3) Μία δήλωση από τον Αλλάχ και τον Αγγελιαφόρο Του προς τους ανθρώπους την ημέρα του μεγαλύτερου προσκυνήματος (δηλ. του Χατζ), ότι ο Αλλάχ καταργεί τις συνθήκες με τους ειδωλολάτρες (της Αραβικής Χερσονήσου, που αθέτησαν τις συνθήκες τους με τους Μουσουλμάνους) επίσης και ο Αγγελιαφόρος Του (τις καταργεί). Εάν στραφείτε (ω, ειδωλολάτρες) με μεταμέλεια προς τον Αλλάχ (και σταματήσετε την ειδωλολατρία σας), είναι καλύτερο για σας, αλλά αν απομακρυνθείτε, τότε να ξέρετε ότι δεν μπορείτε να ξεφύγετε από τον Αλλάχ. Και ανήγγειλε (ω, Προφήτη) στους άπιστους ότι θα έχουν οδυνηρό μαρτύριο.
(4) Όμως, εξαιρούνται (απ' αυτή τη δήλωση της κατάργησης των συνθηκών) εκείνοι οι ειδωλολάτρες με τους οποίος είχατε συνάψει (ω, Μουσουλμάνοι) συνθήκες και έπειτα δε μείωσαν τίποτα από τα δικαιώματα σας (στις συνθήκες), ούτε υποστήριξαν κανέναν εναντίον σας – επομένως εκπληρώστε τη συνθήκη σας μαζί τους μέχρι το τέλος του καθορισμένου χρόνου της. Πράγματι, ο Αλλάχ αγαπά αυτούς που φυλάσσονται από την τιμωρία Του (τηρώντας τις εντολές Του).
(5) Όταν όμως, τελειώσουν οι (τέσσερις) ιεροί μήνες, σκοτώστε εκείνους (που αθέτησαν τις συνθήκες τους μαζί σας από) τους ειδωλολάτρες (της Αραβικής χερσονήσου) όπου τους βρείτε (δηλ. είτε μέσα στο Ιερό Τζαμί, είτε έξω απ' αυτό), αιχμαλωτίστε τους, πολιορκήστε τους (και εμποδίστε τους να μπουν στη Μάκκα) και περιμένετε τους σε κάθε δρόμο. Αν όμως στραφούν με μεταμέλεια προς τον Αλλάχ, τελούν την προσευχή και δίνουν τη Ζάκα (ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη), τότε αφήστε τους ελεύθερους. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Γαφούρ (Αυτός που συγχωρεί τα πάντα) και Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος).
(6) (Ω, Προφήτη) αν κάποιος από τους ειδωλολάτρες (που πολεμάτε) σου ζητήσει προστασία, προστάτεψέ τον, ώστε να ακούσει τα Λόγια του Αλλάχ, και μετά συνόδεψέ τον μέχρι να φτάσει στο ασφαλές μέρος του. Αυτό γιατί είναι ένας λαός που δε γνωρίζει (τις αλήθειες του Ισλάμ).
(7) Πώς μπορεί να έχουν οι ειδωλολάτρες συνθήκη με τον Αλλάχ και με τον Αγγελιαφόρο Του, εκτός απ' εκείνους με τους οποίους συνάψατε συνθήκη στο Ιερό Τζαμί (στη συμφιλίωση της Αλ-Χουνταϊμπίγια); Εάν είναι σταθεροί στη δέσμευσή τους προς εσάς (ω, Μουσουλμάνοι), να είστε κι εσείς σταθεροί στη δέσμευσή σας προς αυτούς. Πράγματι, ο Αλλάχ αγαπά αυτούς που φυλάσσονται από την τιμωρία Του (τηρώντας τις εντολές Του).
(8) Πώς (μπορεί να έχουν συνθήκη με τον Αλλάχ) – την ώρα που αν σας νικήσουν, δε θα σέβονται ούτε δεσμούς συγγένειας, ούτε συνθήκη μαζί σας; [Αλλά θα σας κάνουν να γευτείτε ένα μεγάλο μαρτύριο]. Σας λένε με τα στόματά τους, αυτά που να σας κάνουν ικανοποιημένους, ενώ οι καρδιές τους αρνούνται, και οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι ανυπάκουοι.
(9) Αντάλλασσαν το να ακολουθήσουν τα Σημάδια του Αλλάχ με ένα μικρό τίμημα, και έτσι, (αρνήθηκαν την πίστη και) εμπόδισαν (τους ανθρώπους) από το δρόμο Του. Πράγματι, άθλιο είναι αυτό που έκαναν!
(10) Δε σέβονται ούτε δεσμούς συγγένειας, ούτε συνθήκη με κανέναν πιστό (και αν μπορούσαν, θα τον σκοτώναν). Πράγματι, εκείνοι είναι οι παραβάτες!
(11) Αν, όμως, στραφούν με μεταμέλεια προς τον Αλλάχ, τελούν την προσευχή και δίνουν τη Ζακά (ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη), τότε είναι αδελφοί σας στη θρησκεία. Έτσι, διασαφηνίσουμε τα Εδάφια γι' εκείνους που γνωρίζουν (και θα τα αναλογιστούν).
(12) Αλλά αν (εκείνοι οι ειδωλολάτρες) παραβιάσουν τους όρκους τους, αφού είχαν συνάψει τη συνθήκη (ειρήνης μαζί σας, ότι δε θα σας πολεμήσουν, ούτε θα υποστηρίξουν κανέναν εναντίον σας), και υβρίσουν την θρησκεία σας, τότε πολεμήστε τούς ηγέτες της απιστίας, γιατί στ’ αλήθεια, δε σέβονται τους όρκους τους, μήπως έτσι (όταν θα τους πολεμήσετε) να σταματήσουν (την απιστία τους).
(13) Μα δε θα πολεμήσετε εκείνους τους ανθρώπους που έχουν παραβιάσει τους όρκους τους, και σκόπευαν να εξορίσουν τον Αγγελιαφόρο (από τη Μάκκα), και ήταν εκείνοι που σας επιτέθηκαν πρώτοι; Τους φοβάστε; Πράγματι, τον Αλλάχ που πρέπει να φοβάστε, αν είστε αληθινά πιστοί!
(14) Πολεμήστε τους, ο Αλλάχ θα τους τιμωρήσει με τα χέρια σας, θα τους ατιμάσει, θα σας κάνει να τους νικήσετε και θα κάνει τις καρδιές των πιστών να είναι ικανοποιημένες.
(15) Και θα κάνει το θυμό των καρδιών τους (των πιστών) να φύγει. Ο Αλλάχ δέχεται τη μεταμέλεια απ' αυτούς που θέλει (ο Αλλάχ), και ο Αλλάχ είναι ‘Αλείμ (Παντογνώστης) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(16) Νομίζετε (ω, πιστοί) ότι θα αφεθείτε χωρίς να δοκιμαστείτε και χωρίς να ξέρει (να δει) ο Αλλάχ (-αυτό που ήδη ξέρει- δηλ. να εμφανιστεί σ' εσάς και να διαχωρίσει ο Αλλάχ) εκείνους από σας που αγωνίζονται (στο δρόμο Του) και δεν παίρνουν ως κηδεμόνες και υποστηρικτές άλλους εκτός του Αλλάχ, του Αγγελιαφόρου Του και των πιστών; Και ο Αλλάχ για ό,τι κάνετε έχει απεριόριστη γνώση.
(17) Δεν αρμόζει στους ειδωλολάτρες να υπηρετούν (και να φροντίζουν) τα Τζαμιά του Αλλάχ, ενώ οι ίδιοι μαρτυρούν την απιστία τους εναντίον των εαυτών τους. Εκείνοι είναι αυτοί που οι πράξεις τους είναι μάταιες και στη Φωτιά θα παραμείνουν για πάντα.
(18) Πράγματι, εκείνοι που μπορούν να υπηρετούν (και να φροντίζουν) τα Τζαμιά του Αλλάχ είναι μόνο αυτοί που πιστεύουν στον Αλλάχ και την Έσχατη Ημέρα, τελούν την προσευχή, δίνουν τη Ζακά (ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη) και δε φοβούνται παρά μόνο τον Αλλάχ. Εκείνοι ίσως να είναι από τους πραγματικά καθοδηγημένους.
(19) Θεωρείτε (εκείνον που φροντίζει για) την παροχή πόσιμου νερού στους προσκυνητές και την υπηρέτηση (και τη φροντίδα) του Ιερού Τζαμιού (στη Μάκκα) ίσο μ' αυτόν που πιστεύει στον Αλλάχ και στην Έσχατη Ημέρα, και αγωνίζεται στο δρόμο του Αλλάχ; Στ' αλήθεια, δεν είναι ίσοι ενώπιον του Αλλάχ. Και ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τους άδικους.
(20) Εκείνοι που πιστεύουν, μετανάστευσαν και αγωνίστηκαν στο δρόμο του Αλλάχ με τα πλούτη και τους εαυτούς τους έχουν υψηλότερη θέση ενώπιον του Αλλάχ, και εκείνοι είναι οι επιτυχημένοι.
(21) Ο Κύριός τους τους αναγγέλλει ευχάριστα νέα ότι θα λάβουν έλεος απ' Αυτόν, την ευαρέστησή Του, και κήπους (στον Παράδεισο) όπου θα έχουν εκεί μέσα αιώνια ευδαιμονία.
(22) Όπου θα μείνουν εκεί μέσα (στον Παράδεισο) για πάντα. Πράγματι, ο Αλλάχ έχει σπουδαία αμοιβή (τον Παράδεισο).
(23) Ω, εσείς που πιστεύετε! Μην παίρνετε τους γονείς και τους αδελφούς σας ως υποστηρικτές και αγαπητούς (με το να τους πείτε τα μυστικά των Μουσουλμάνων και να επιλέξετε να μείνετε μαζί τους στη Μάκκα από το να μεταναστεύσετε προς τη Μαντίνα), αν προτιμούν την απιστία από την πίστη. Όποιοι από σας τους παίρνουν ως υποστηρικτές και αγαπητούς, τότε εκείνοι είναι οι άδικοι.
(24) Πες (ω, Προφήτη, στους Μουσουλμάνους που μένουν στη Μάκκα και δε μετανάστευσαν προς τη Μαντίνα): «Εάν οι γονείς σας, τα παιδιά σας, τα αδέλφια σας, οι σύζυγοί σας, η φυλή σας, ο πλούτος που αποκτήσατε, το εμπόριο που φοβάστε να παρακμάσει και τα σπίτια που σας ευχαριστούν – [αν όλα αυτά] είναι πιο αγαπητά σε σας από τον Αλλάχ, τον Αγγελιαφόρο Του και το να αγωνίζεστε στο δρόμο Του (και να μεταναστεύσετε προς τη Μαντίνα), τότε περιμένετε μέχρι ο Αλλάχ να στείλει το διάταγμά Του (την τιμωρία Του σε σας). Πράγματι, ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τους ανυπάκουους.»
(25) Ο Αλλάχ σας έδωσε (ω, πιστοί) νίκη σε πολλές μάχες (παρόλο που ήσασταν λίγοι και αδύναμοι). Και (σας έδωσε νίκη) την ημέρα (της μάχης) της Χουνάιν, όταν σας άρεσε που ήσασταν πολλοί [και είπατε: «Δε θα νικηθούμε σήμερα λόγω του μεγάλου αριθμού μας!»], αλλά δε σας ωφέλησε σε τίποτε (ο μεγάλος αριθμός σας)! Και [όταν σας αιφνιδίασαν οι τοξότες από τους εχθρούς σας ρίχνοντας ξαφνικά σε σας βέλη στην κοιλάδα της Χουνάιν,] έτσι η γη, παρά την απεραντοσύνη της, έγινε στενή για σας, και έπειτα τραπήκατε σε φυγή ηττημένοι [εκτός από τον Προφήτη και εκείνους που ήταν μαζί του, έμειναν σταθεροί στη μάχη, και ο Προφήτης προχωρώντας προς τους άπιστους πήρε πετραδάκια και τα έριξε προς εκείνους και φώναξε: «Μα τον Κύριο του Μωχάμμαντ! Ηττήθηκαν (οι άπιστοι).»].
(26) Έπειτα, ο Αλλάχ έστειλε την ηρεμία Του στον Αγγελιαφόρο Του και στους πιστούς (και τους έκανε να είναι σταθεροί ξανά στη μάχη), και έστειλε στρατιώτες (αγγέλους) που δεν τους είδατε, και τιμώρησε τους άπιστους (με φόνο και αιχμαλωσία). Τέτοια (τιμωρία) είναι η τιμωρία για τους άπιστους.
(27) Έπειτα, μετά απ' αυτή (την τιμωρία), ο Αλλάχ δέχεται τη μεταμέλεια από όποιον θέλει (ο Αλλάχ, απ' εκείνους που εγκατέλειψαν την απιστία και ασπάστηκαν το Ισλάμ). Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Γαφούρ (Αυτός που συγχωρεί τα πάντα) και Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος).
(28) Ω, εσείς που πιστεύετε! Στ' αλήθεια, οι ειδωλολάτρες είναι ακάθαρτοι, γι' αυτό μην τους αφήσετε να πλησιάσουν το Ιερό Τζαμί μετά απ' αυτή τη χρονιά [την ένατη χρονιά μετά από τη μετανάστευση]. Αν φοβάστε τη φτώχεια (ω, πιστοί, λόγω του ότι δε θα έρθουν ξανά οι ειδωλολάτρες για προσκύνημα με τα εμπορικά καραβάνια τους), ο Αλλάχ θα σας παρέχει από τη γενναιοδωρία Του, αν θέλει. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ‘Αλείμ (Παντογνώστης) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(29) Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ και την Έσχατη Ημέρα, ούτε απαγορεύουν αυτά που απαγόρευσε ο Αλλάχ και ο Αγγελιαφόρος Του, ούτε ακολουθούν την αληθινή θρησκεία, από τους ανθρώπους του Βιβλίου μέχρι να πληρώσουν με τα χέρια τους τον φόρο (Τζίζυα), ενώ είναι δεσμευμένοι και υποταγμένοι (στους γενικούς κανόνες του Ισλάμ και στο να δώσουν τον φόρο).
(30) Οι Εβραίοι είπαν: «Ο ‘Ουζάιρ (Έσδρας) είναι ο γιος του Αλλάχ.», και οι Χριστιανοί είπαν: «Ο Μεσσίας είναι ο γιος του Αλλάχ.» Αυτά είναι τα λόγια που είπαν με τα στόματά τους (χωρίς να έχουν καμία απόδειξη). Μοιάζουν με τα λόγια των άπιστων από πριν [που είπαν: «Οι άγγελοι είναι οι κόρες του Αλλάχ.» -Ύψιστος είναι ο Αλλάχ και Ανώτερος από ό,τι Του αποδίδουν-]. Είθε ο Αλλάχ να τους καταστρέψει. Πώς παρεκκλίνουν από την αλήθεια;
(31) (Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί) πήραν τους ραβίνους τους και τους μοναχούς τους ως κυρίους εκτός του Αλλάχ (ακολουθώντας ό,τι επέτρεψαν οι ραβίνοι και οι παπάδες, και απέχοντας από ό,τι απαγόρευσαν, και παραμελώντας τις εντολές του Αλλάχ). (Επίσης οι Χριστιανοί πήραν) και τον Μεσσία, τον γιο της Μαρίας (ως θεό). Παρόλο που δε διατάχθηκαν παρά μόνο να λατρεύουν μόνο Έναν Θεό (τον Αλλάχ). Δεν υπάρχει άλλος θεός που αξίζει να λατρεύεται παρά μόνον Αυτός. Δόξα σ' Αυτόν, είναι Ανώτερος από ό,τι Του αποδίδουν από εταίρους στη λατρεία.
(32) Θέλουν να σβήσουν το φως του Αλλάχ (το Ισλάμ) με τα στόματά τους (με τα ψέματά τους και με το να διαψεύσουν την αλήθεια που έφερε ο Μωχάμμαντ από τον Κύριό του), αλλά ο Αλλάχ δε θα επιτρέψει παρά μόνο να ολοκληρώσει το φως (τη θρησκεία) Του (και να την εξυψώσει πάνω από όλες τις άλλες θρησκείες), ακόμα κι αν οι άπιστοι μισούν αυτό.
(33) Είναι Αυτός που έστειλε τον Αγγελιαφόρο Του (τον Μωχάμμαντ) με την καθοδήγηση (το Κορ’άν) και τη θρησκεία της αλήθειας (το Ισλάμ) για να την εξυψώσει πάνω από όλες τις άλλες θρησκείες, ακόμα κι αν οι ειδωλολάτρες μισούν αυτό.
(34) Ω, εσείς που πιστεύετε! Πράγματι, υπάρχουν πολλοί από τους ραβίνους και τους μοναχούς που καταναλώνουν άδικα τα πλούτη των ανθρώπων και εμποδίζουν τους ανθρώπους από το δρόμο του Αλλάχ. Όσο γι' εκείνους που συσσωρεύουν το χρυσό και το ασήμι και δεν ξοδεύουν απ' αυτά στο δρόμο του Αλλάχ (δηλ. δε δίνουν τη Ζακά -ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη-), ανάγγειλε τους (ω, Προφήτη) ότι θα έχουν οδυνηρό μαρτύριο (την Ημέρα της Κρίσεως).
(35) Την Ημέρα, όπου αυτά (που συσσώρευσαν εκείνοι) θα πυρακτωθούν στη Φωτιά της Κολάσεως και μ' αυτά θα καυτηριαστούν τα μέτωπά τους, τα πλευρά τους και οι πλάτες τους! (Και θα τους ειπωθεί): «Αυτά είναι που συσσωρεύσατε για τον εαυτό σας (χωρίς να δίνετε απ' αυτά τη Ζακά -ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη-). Γευτείτε τώρα αυτά που συσσωρεύσατε!»
(36) Πράγματι, ο αριθμός των μηνών (της χρονιάς) σύμφωνα με την κρίση του Αλλάχ είναι δώδεκα μήνες, γραμμένο στο Βιβλίο του Αλλάχ (Αλ-Λάουχ Αλ-Μαχφούδ) την ημέρα που δημιούργησε τους ουρανούς και τη Γη. Εκ των οποίων, οι τέσσερις είναι ιεροί (Δου-ελ-Κίντα, Δου-ελ-Χίτζα, Μουχάρραμ και Ράτζαμπ, όπου απαγορεύεται να γίνει μάχη). Αυτό (το προαναφερόμενο) είναι η ορθή θρησκεία, γι' αυτό μην αδικείτε τους εαυτούς σας σ' αυτούς τους μήνες (με το να παραβιάσετε την ιερότητά τους). Και πολεμήστε τους ειδωλολάτρες όλους μαζί, όπως σας πολεμούν όλοι μαζί. Και να ξέρετε ότι ο Αλλάχ είναι μ' αυτούς που φυλάσσονται από την τιμωρία Του (τηρώντας τις εντολές Του).
(37) Πράγματι, η μεταφορά της ιερότητας ενός ιερού μήνα σ' άλλον μήνα (που δεν είναι ιερός, όπως έκαναν οι άπιστοι ώστε να μπορέσουν να πολεμήσουν σε έναν ιερό μήνα) είναι μία αύξηση στην απιστία (τους). (Ο Σατανάς) παραπλανεί μ' αυτήν (την πράξη) τους άπιστους. Μία χρονιά (οι άπιστοι) μεταφέρουν την ιερότητα του (ενός ιερού μήνα, σ' άλλον μήνα που δεν είναι ιερός), και την άλλη χρονιά τηρούν την ιερότητά του, προκειμένου να εκπληρώσουν τον αριθμό των μηνών που κατέστησε ο Αλλάχ ως ιερούς (τέσσερις μήνες κάθε χρόνο), και έτσι μεταφέρουν την ιερότητα των μηνών που ο Αλλάχ έχει καταστήσει ως ιερούς! Ωραιοποιήθηκαν στα μάτια τους (από το Σατανά) οι κακές τους πράξεις. Και ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τους άπιστους ανθρώπους (που επιμένουν στην απιστία τους).
(38) Ω, εσείς που πιστεύετε! Τι συμβαίνει με σας, που όταν σας ειπωθεί: «Βγείτε για να αγωνιστείτε στο δρόμο του Αλλάχ.», καθυστερείτε και προσκολλάτε στα σπίτια σας; Είστε περισσότερο ικανοποιημένοι με την εγκόσμια ζωή προτιμώντας την από τη Μέλλουσα Ζωή; Πράγματι, οι απολαύσεις της εγκόσμιας ζωής είναι πολύ λιγότερες σε σύγκριση με τις απολαύσεις της Μέλλουσας Ζωής.
(39) Εάν δε βγείτε (ω, πιστοί, για να αγωνίζεστε στο δρόμο του Αλλάχ), (ο Αλλάχ) θα σας τιμωρήσει με μία οδυνηρή τιμωρία και θα σας αντικαταστήσει με έναν άλλον (υπάκουο) λαό, και δε θα Τον βλάψετε στο ελάχιστο (με το να παρακούτε την εντολή Του). Πράγματι, ο Αλλάχ είναι για τα πάντα Ικανός.
(40) Εάν (ω, πιστοί) δεν τον υποστηρίζετε (τον Προφήτη, με το να αγωνίζεστε στο δρόμο του Αλλάχ), πράγματι ο Αλλάχ τον έχει ήδη υποστηρίξει, όταν οι άπιστοι (ήθελαν να τον σκοτώσουν και) τον ανάγκασαν να φύγει (από τη Μάκκα προς τη Μαντίνα). Και ήταν ένας από τους δύο (που βγήκαν, -ο Προφήτης και ο σύντροφος του, ο Άμπου Μπακρ-), οι οποίοι ήταν στη σπηλιά (Θάουρ, για να κρυφτούν από τους ειδωλολάτρες που τους κυνηγούσαν στο δρόμο προς τη Μαντίνα). Όταν είπε (ο Προφήτης) στον σύντροφό του (που φοβήθηκε για τον Προφήτη από το να τον πιάσουν οι άπιστοι): «Μη λυπάσαι. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι μαζί μας.» Έτσι, ο Αλλάχ έστειλε την ηρεμία Του πάνω του, τον στήριξε με στρατιώτες (τους αγγέλους) που δεν τους είδατε και έκανε τον λόγο των άπιστων να είναι ο κατώτερος, ενώ τον Λόγο του Αλλάχ να είναι ο Ανώτερος. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ‘Αζείζ (Παντοδύναμος, Ανίκητος) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(41) Βγείτε (ω, πιστοί, για να αγωνιστείτε στο δρόμο του Αλλάχ), είτε είστε ελαφριοί (υγιείς, νέοι και πλούσιοι), είτε είστε βαριοί (αδύναμοι, γέροντες και φτωχοί), και αγωνιστείτε με τα πλούτη σας και τους εαυτούς σας στο δρόμο του Αλλάχ. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αν το ξέρατε.
(42) (Όσο γι' εκείνους τους υποκριτές που σου ζήτησαν, ω, Προφήτη, την άδεια για να μη βγουν για τη Μάχη της Ταμπούκ), αν ήταν (να βγουν για) εύκολα λάφυρα και ένα σύντομο ταξίδι, θα σε ακολουθούσαν! Αλλά η απόσταση γι' αυτούς ήταν μακριά και με κακουχίες (και έτσι τεμπέλιασαν να βγουν για τη μάχη). Θα ορκιστούν στον Αλλάχ: «Αν μπορούσαμε, σίγουρα θα είχαμε βγει μαζί σας.» Καταστρέφουν τους εαυτούς τους (με τους ψεύτικους όρκους τους), και ο Αλλάχ ξέρει ότι είναι ψεύτες!
(43) Ο Αλλάχ σε συγχώρεσε (ω, Προφήτη). Γιατί τους έδωσες την άδεια (να μη βγουν για τη μάχη της Ταμπούκ) πριν να φανούν σε σένα ποιοι είπαν την αλήθεια (στη δικαιολογία τους), και να μάθεις ποιοι ήταν ψεύτες;
(44) Όσοι πιστεύουν στον Αλλάχ και στην Εσχάτη Ημέρα δε θα σου ζητούσαν την άδεια να μην αγωνιστούν στο δρόμο του Αλλάχ με τα πλούτη και τους εαυτούς τους (αλλά θα έσπευδαν να βγουν όποτε τους καλείς σ' αυτό). Πράγματι, ο Αλλάχ γνωρίζει καλά εκείνους που φυλάσσονται από την τιμωρία Του (τηρώντας τις εντολές Του).
(45) Εκείνοι που θα σου ζητούσαν την άδεια (να μην βγουν για να αγωνιστούν στο δρόμο του Αλλάχ) είναι μόνο αυτοί που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ και στην Έσχατη Ημέρα και των οποίων οι καρδιές έχουν αμφιβάλλει (στη θρησκεία), και έτσι, αυτοί μένουν στις αμφιβολίες τους με σύγχυση.
(46) Αν ήθελαν πραγματικά να βγουν (για να αγωνιστούν στο δρόμο του Αλλάχ), θα είχαν κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες γι' αυτό. Αλλά ο Αλλάχ μισούσε το να βγουν (μαζί σου στη μάχη), και έτσι τους έκανε να αισθάνονται βαριά το να βγουν. Και τους ειπώθηκε: «Μείνετε πίσω μ' αυτούς που θα μείνουν πίσω (από τους αρρώστους, τους αδύναμους, τις γυναίκες και τα παιδιά.).»
(47) Εάν (οι υποκριτές) είχαν βγει μαζί σας (ω, πιστοί), δε θα σας αύξαναν παρά μόνο σε αταξία, και θα έσπευδαν ανάμεσά σας σπέρνοντας διχόνοια μεταξύ σας. Και υπάρχουν μερικοί ανάμεσά σας που τους ακούν (και ακούν τα ψέματά τους, τα δέχονται και τα διαδίδουν). Πράγματι, ο Αλλάχ γνωρίζει καλά τους άδικους.
(48) Ήδη είχαν αναζητήσει (οι υποκριτές) να σπείρουν διχόνοια (μεταξύ των πιστών) από πριν (τη μάχη της Ταμπούκ, όπως έκανε ο Αμπντ Αλλάχ μπιν Ουμπάι κατά τη μάχη της Ούχουντ, όταν έφυγε με τους συντρόφους του), και είχαν επινοήσει συνωμοσίες εναντίον σου (ω, Προφήτη) μέχρι που ήρθε η αλήθεια (η νίκη) και επικράτησε η εντολή (η θρησκεία) του Αλλάχ, παρόλο που το μισούσαν αυτό.
(49) Και απ' αυτούς (τους υποκριτές) υπάρχει εκείνος (ο Τζαντ μπιν Κάις) που είπε (ψευδώς, στον Προφήτη): «Δώσε μου άδεια να μη βγω (για τη μάχη της Ταμπούκ) για να μη με κάνεις να πέσω στην αμαρτία (της μοιχείας αν πάω μακριά από τη γυναίκα μου σε τόσο μακρινό ταξίδι, επειδή έχω αδυναμία προς τις γυναίκες).» Πράγματι, αυτοί έχουν ήδη πέσει στην αμαρτία (της υποκρισίας), και πράγματι, η κόλαση θα περιβάλλει τους άπιστους.
(50) Αν σου συμβεί (ω, Προφήτη) κάτι καλό (από νίκη κλπ.), τους στεναχωρεί, αλλά αν σου συμβεί μια συμφορά, λένε: «Έχουμε πάρει τις προφυλάξεις μας από πριν (όταν δε βγήκαμε για τη μάχη με τους πιστούς, που κάποιοι σκοτώθηκαν και άλλοι έπεσαν σε αιχμαλωσία)!», και στρέφονται (προς τις οικογένειές τους) χαρούμενοι (για την ασφάλεια τους και για ό,τι έπαθαν οι πιστοί).
(51) Πες (ω, Προφήτη): «Τίποτα δε θα μας συμβεί παρά μόνο αυτό που ο Αλλάχ έχει ορίσει για μας. Αυτός είναι ο Κηδεμόνας (και ο Προστάτης) μας.» Και μόνο τον Αλλάχ ας εμπιστευτούν οι πιστοί.
(52) Πες (ω, Προφήτη, στους υποκριτές): «Περιμένετε να μας συμβεί κάτι άλλο, εκτός ένα από τα δύο καλά (νίκη ή να είμαστε μάρτυρες); Αλλά εμείς περιμένουμε να σας πλήξει ο Αλλάχ με μία τιμωρία απ' Αυτόν ή με τα χέρια μας. Περιμένετε λοιπόν, κι εμείς περιμένουμε μαζί σας.»
(53) Πες (ω, Προφήτη, στους υποκριτές): «Είτε ξοδεύετε ηθελημένα, είτε άθελά σας, δε θα γίνει αποδεκτό από σας, γιατί είστε ανυπάκουοι άνθρωποι.»
(54) Δεν εμπόδισε, το να γίνουν αποδεκτά απ' αυτούς (τους υποκριτές) αυτά που ξόδεψαν, παρά μόνο ότι δεν πίστευαν στον Αλλάχ και στον Αγγελιαφόρο Του, δεν έρχονται στην προσευχή παρά νωχελικά και δεν ξοδεύουν παρά απρόθυμα.
(55) Γι' αυτό ας μη σε εντυπωσιάζουν τα πλούτη τους και τα παιδιά τους (των υποκριτών). Ο Αλλάχ θέλει μόνο να τους τιμωρήσει μέσω αυτών στην εγκόσμια ζωή (κάνοντάς τους να τρέχουν όλη τη ζωή τους με κούραση πίσω απ' αυτά) και (μέχρι) να βγουν οι ψυχές τους από τα σώματά τους, ενώ είναι άπιστοι.
(56) Ορκίζονται στον Αλλάχ (οι υποκριτές) ότι είναι από σας, αλλά δεν είναι από σας, αλλά είναι ένας λαός που φοβάται.
(57) Αν μπορούσαν (οι υποκριτές) να βρουν ένα καταφύγιο, ή σπηλιές, ή ένα τούνελ (για να κρυφτούν), θα πήγαιναν προς αυτό με ορμή.
(58) Υπάρχουν κάποιοι απ' εκείνους (τους υποκριτές) που σε κατακρίνουν (ω, Μωχάμμαντ) σχετικά με το μοίρασμα της ελεημοσύνης. Αν τους δοθεί κάτι (αυτό που θέλουν) απ' αυτή, είναι ικανοποιημένοι, αλλά αν δεν τους δοθεί κάτι (αυτό που θέλουν) απ' αυτή, εξοργίζονται.
(59) Αν ήταν (εκείνοι οι υποκριτές που σε κατέκριναν) ικανοποιημένοι με ό,τι τους έδωσε (δηλ. όρισε) ο Αλλάχ (γι' αυτούς) και (ό,τι τους έδωσε) ο Αγγελιαφόρος Του και να έλεγαν: «Μας επαρκεί ο Αλλάχ να μας παρέχει. Ο Αλλάχ θα μας δώσει από τη γενναιοδωρία Του, και ο Αγγελιαφόρος Του (θα μας δώσει από ό,τι του έδωσε ο Αλλάχ). Πράγματι, μόνο στον Αλλάχ στρεφόμαστε με ελπίδα.» [θα ήταν καλύτερο γι' αυτούς].
(60) Στ’ αλήθεια, η ελεημοσύνη (η Ζακά -η ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη-) είναι μόνο για: τους φτωχούς, τους ενδεείς, εκείνους που (τους στέλνει ο κυβερνήτης για να) τη συλλέξουν (τη Ζακά), τους μη-Μουσουλμάνους που οι καρδιές των οποίων κλίνουν προς το Ισλάμ, την απελευθέρωση των σκλάβων ή των αιχμαλώτων, όσους έχουν χρέη, την υποστήριξη (εκείνων που αγωνίζονται) στο δρόμο του Αλλάχ και τον οδοιπόρο (τον ταξιδιώτη που είναι αποκομμένος από όλα). Ένα καθήκον που επιβλήθηκε από τον Αλλάχ. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ‘Αλείμ (Παντογνώστης) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(61) Υπάρχουν κάποιοι απ' εκείνους (τους υποκριτές) που βλάπτουν με τα λόγια τους τον Προφήτη και (όταν κάποιος τους λέει να προσέξουν, ώστε να μη φτάσουν τα λόγια τους στον Προφήτη, τότε) λένε: «Αυτός (ο Προφήτης) ακούει όποιον του μιλάει και τον πιστεύει (έτσι, αν του φτάσουν τα λόγια μας, θα πούμε ότι δεν τα είπαμε και θα μας πιστέψει)!» Πες (ω, Προφήτη): «Ναι, ακούει (ο Προφήτης) ό,τι είναι καλύτερο για σας (και όχι ό,τι είναι κακό), πιστεύει στον Αλλάχ, πιστεύει τους πιστούς (και όχι τους υποκριτές) και είναι έλεος για όσους πιστεύουν από σας.» Πράγματι, εκείνοι που βλάπτουν τον Αγγελιαφόρο του Αλλάχ, θα έχουν ένα οδυνηρό μαρτύριο.
(62) Ορκίζονται (οι υποκριτές) στο Όνομα του Αλλάχ ενώπιόν σας (ω, Μουσουλμάνοι) για να σας ευχαριστήσουν (ότι δεν είπαν κάτι που βλάπτει τον Προφήτη), αλλά ο Αλλάχ και ο Αγγελιαφόρος Του είναι οι πιο άξιοι να τους ευχαριστήσουν (με την πίστη και τις καλές πράξεις), αν ήταν αληθινά πιστοί.
(63) Δεν έμαθαν (οι υποκριτές) ότι όποιος αντιτίθεται στον Αλλάχ και στον Αγγελιαφόρο Του, θα εισαχθεί στη Φωτιά της Κολάσεως, όπου θα μείνει εκεί για πάντα; Αυτή είναι η μεγάλη ατίμωση.
(64) Οι υποκριτές φοβούνται από το να αποκαλυφθεί (στον Προφήτη) ένα κεφάλαιο σχετικά μ' αυτούς, το οποίο θα ενημερώσει (τους πιστούς) γι' αυτά που υπάρχουν στις καρδιές τους (των υποκριτών). Πες (ω, Προφήτη): «Συνεχίστε (ω, υποκριτές) στην κοροϊδία σας! Πράγματι, ο Αλλάχ θα φανερώσει αυτά που φοβάστε να φανερωθούν.»
(65) Αν τους ρωτήσεις (ω, Προφήτη, γι' αυτά που είπαν για σένα και τους συντρόφους σου), λένε: «Απλά μιλούσαμε χωρίς σοβαρότητα και παίζαμε.» Πες: «Μα, τον Αλλάχ και τα Εδάφιά Του και τον Αγγελιαφόρο Του, χλευάζατε;»
(66) Μη δικαιολογήστε, στ’ αλήθεια, αποστατήσατε αφού είχατε πιστέψει. Αν συγχωρήσουμε κάποιους από σας (που στρέφονται με μεταμέλεια προς τον Αλλάχ), θα τιμωρήσουμε άλλους (που επιμένουν στην υποκρισία τους) επειδή είναι κακοί.
(67) Οι υποκριτές, άνδρες και γυναίκες, είναι ο ένας από τον άλλον (δηλ. όλοι είναι ίδιοι). Διατάσσουν το κακό και απαγορεύουν το καλό, και σφίγγουν τα χέρια τους (από το να ξοδεύουν στο δρόμο του Αλλάχ). Παραμέλησαν την υπακοή προς τον Αλλάχ, έτσι τους παραμέλησε ο Αλλάχ (από την καθοδήγηση και το έλεός Του). Πράγματι, οι υποκριτές είναι οι ανυπάκουοι.
(68) Ο Αλλάχ έχει υποσχεθεί στους υποκριτές, άνδρες και γυναίκες, και στους άπιστους τη Φωτιά της Κόλασεως, όπου θα μείνουν εκεί μέσα για πάντα. Επαρκεί αυτή (η Φωτιά) γι' αυτούς (ως τιμωρία). Ο Αλλάχ τους καταράστηκε, και γι' αυτούς θα υπάρχει ένα αιώνιο μαρτύριο.
(69) (Ω, υποκριτές), (είστε στην απιστία και το χλευασμό) σαν εκείνους (από τα προηγούμενα έθνη) που ήταν πριν από σας, οι οποίοι ήταν πιο ισχυροί από σας και είχαν περισσότερα πλούτη και παιδιά (από σας). Απόλαυσαν το μερίδιό τους (από τις απολαύσεις της εγκόσμιας ζωής). Επίσης και εσείς απολαύσατε το μερίδιό σας, όπως εκείνοι που ήταν πριν από σας, απόλαυσαν το μερίδιό τους. Και έχετε επιδοθεί σε ψέματα (εναντίον του Αλλάχ και του Αγγελιαφόρου Του, και διαψεύσατε τον Αγγελιαφόρο και χλευάσατε τους πιστούς) όπως και εκείνοι (έκαναν πριν, με τους Αγγελιαφόρους και τους πιστούς). Τέτοιοι είναι εκείνοι των οποίων οι πράξεις έχουν γίνει μάταιες στην εγκόσμια ζωή και στη Μέλλουσα Ζωή. Και εκείνοι είναι οι χαμένοι.
(70) Δεν τους έφτασε (στους υποκριτές) η είδηση εκείνων που ήταν πριν απ' αυτούς: του λαού του Νώε, του ‘Αντ, του Θαμούντ, του λαού του Αβραάμ, των κατοίκων της Μαδιάμ και των ανεστραμμένων κωμοπόλεων (του λαού του Λωτ); Τους ήρθαν οι Αγγελιαφόροι τους με ξεκάθαρα σημάδια (αλλά τους διέψευδαν, και έτσι έστειλε ο Αλλάχ την τιμωρία Του σ' αυτούς). Ποτέ δε θα τους αδικούσε ο Αλλάχ, αλλά οι ίδιοι αδίκησαν τους εαυτούς τους.
(71) Οι πιστοί, άνδρες και γυναίκες, είναι οι υποστηρικτές (οι κηδεμόνες και οι προστάτες) ο ένας για τον άλλο, διατάζουν το καλό, απαγορεύουν το κακό, τελούν την προσευχή, παραχωρούν τη Ζακά (ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη) και υπακούουν τον Αλλάχ και τον Αγγελιαφόρο Του. Εκείνοι είναι αυτοί που θα τους ελεήσει ο Αλλάχ. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ‘Αζείζ (Παντοδύναμος, Ανίκητος) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(72) Ο Αλλάχ έχει υποσχεθεί στους πιστούς, άνδρες και γυναίκες, κήπους (στον Παράδεισο) κάτω από τους οποίους (δηλ. κάτω από τα παλάτια και τα δέντρα τους) ρέουν ποτάμια, όπου θα μείνουν εκεί για πάντα, και υπέροχες κατοικίες στους κήπους της μόνιμης διαμονής, και την ευαρέστηση του Αλλάχ, που είναι η μεγαλύτερη (από όλα αυτά). Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία.
(73) Ω, Προφήτη! Αγωνίσου ενάντια στους άπιστους και τους υποκριτές, και να είσαι σκληρός απέναντί τους. Και (στη Μέλλουσα Ζωή) η κατοικία τους θα είναι η Κόλαση, και χείριστος είναι, πράγματι, αυτός ο προορισμός.
(74) Ορκίζονται (οι υποκριτές ψευδώς) στον Αλλάχ ότι δεν είπαν τίποτα (απ' αυτά που σου έφτασαν, ω, Προφήτη, ότι σε πρόσβαλαν και κατέκριναν τη θρησκεία σου), ενώ όντως πρόφεραν λόγια απιστίας και αποστάτησαν αφού είχαν δεχτεί το Ισλάμ, και προσπάθησαν να κάνουν αυτό που τελικά δεν κατάφεραν να το κάνουν. Και δεν κατέκριναν παρά μόνο ότι ο Αλλάχ και ο Αγγελιαφόρος Του έχουν παραχωρήσει σ' αυτούς από τη γενναιοδωρία Του! Αν στραφούν με μεταμέλεια, θα είναι καλύτερο γι' αυτούς, αλλά αν απομακρυνθούν, ο Αλλάχ θα τους τιμωρήσει με μία οδυνηρή τιμωρία στην εγκόσμια ζωή και στη Μέλλουσα Ζωή, και δε θα έχουν στη γη κανέναν κηδεμόνα ούτε κανέναν υποστηρικτή.
(75) Υπάρχουν κάποιοι απ' εκείνους (τους υποκριτές) που έδωσαν υπόσχεση στον Αλλάχ (λέγοντας): «Αν μας δώσει (ο Αλλάχ) από τη γενναιοδωρία Του, σίγουρα θα ξοδέψουμε σε ελεημοσύνη και θα είμαστε από τους ενάρετους.»
(76) Αλλά όταν τους έδωσε (ο Αλλάχ) από τη γενναιοδωρία Του, έγιναν τσιγκούνηδες μ' αυτά (που τους έδωσε, και δεν ξόδεψαν σε ελεημοσύνη) και απομακρύνθηκαν αρνούμενοι.
(77) Έτσι, (ο Αλλάχ) έκανε ως συνέπεια γι' αυτά που έκαναν (εκείνοι οι υποκριτές), να ριζώσει η υποκρισία στις καρδιές τους μέχρι την Ημέρα που θα Τον συναντήσουν, λόγω της αθέτησης της υπόσχεσής τους στον Αλλάχ και λόγω όσων είπαν από ψέματα.
(78) Δε γνωρίζουν (εκείνοι οι υποκριτές) ότι ο Αλλάχ γνωρίζει τα μυστικά τους και τις ιδιωτικές συνομιλίες τους και ότι ο Αλλάχ είναι ο Παντογνώστης όλων των αοράτων;
(79) Εκείνοι (οι υποκριτές) που κατακρίνουν τους πιστούς που εθελοντικά δίνουν (μεγάλο ποσό σε) ελεημοσύνη (όπως τον Αμπντ Αρ-Ραχμάν μπιν ‘Άουφ που έδωσε το μισό του πλούτο σε ελεημοσύνη -έδωσε τέσσερις χιλιάδες ντίρχαμ- αλλά οι υποκριτές είπαν ότι τα έδωσε για επίδειξη και όχι για χάρη του Αλλάχ), και κοροϊδεύουν τους άλλους (πιστούς) που δεν βρίσκουν (τι να δώσουν σε ελεημοσύνη) παρά όσα είναι στη δυνατότητά τους (όπως τον Άμπου Ακείλ Αλ-Ιρασέι που έδωσε σε ελεημοσύνη ένα από τα δύο Σα‘ -δοχείο που χωράει περίπου τρία κιλά- χουρμάδες που είχε, αλλά οι υποκριτές είπαν ότι ο Αλλάχ δε χρειάζεται απ' αυτόν το ένα Σα‘ που έδωσε). Ο Αλλάχ θα τους κοροϊδεύει (ανταποδίδοντας την κοροϊδία τους που έκαναν στους πιστούς), και γι' αυτούς θα υπάρχει ένα οδυνηρό μαρτύριο.
(80) Είτε (ω, Προφήτη) ζητάς συγχώρεση γι' αυτούς (τους υποκριτές), είτε δε ζητάς συγχώρεση γι' αυτούς, -ακόμα κι αν ζητήσεις συγχώρεση γι' αυτούς εβδομήντα φορές (δηλ. όσο κι αν ζήτησεις)-, ο Αλλάχ δε θα τους συγχωρήσει. Αυτό επειδή δεν πίστευαν στον Αλλάχ και στον Αγγελιαφόρο Του. Πράγματι, ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τους ανυπάκουους.
(81) Εκείνοι (οι υποκριτές) που δε βγήκαν (για τη μάχη της Ταμπούκ) χάρηκαν που έμειναν (στη Μαντίνα και δε βγήκαν για το Τζιχάντ) σε αντίθεση με τον Αγγελιαφόρο του Αλλάχ, και μισούσαν να αγωνίζονται στο δρόμο του Αλλάχ με τα πλούτη και τους εαυτούς τους, και είπαν (ο ένας στον άλλον): «Μη βγαίνετε (για τη μάχη) σ' αυτή τη ζέστη.» Πες (τους, ω, Μωχάμμαντ): «Η Φωτιά της Κολάσεως (που την προετοίμασε ο Αλλάχ για τους ανυπάκουους) είναι πιο έντονη στη ζέστη.» Αν μπορούσαν να καταλάβουν!
(82) Ας γελάσουν (εκείνοι οι υποκριτές) για λίγο (στην εγκόσμια ζωή) και ας κλάψουν πολύ (στη Μέλλουσα Ζωή) ως ανταπόδοση για όσα διέπρατταν (από κακές πράξεις).
(83) Εάν ο Αλλάχ σε επέστρεψε (ω, Προφήτη) σε μια ομάδα απ' εκείνους (τους υποκριτές) και ζητήσουν την άδειά σου να βγουν μαζί σου (σ' άλλη μάχη), πες (τους): «Δε θα βγείτε ποτέ μαζί μου, ούτε θα πολεμήσετε μαζί μου κανέναν εχθρό. Ήσασταν ικανοποιημένοι με το να μείνετε πίσω (στη Μαντίνα και να μη βγείτε) την πρώτη φορά (για τη μάχη της Ταμπούκ), έτσι, μείνετε μ' αυτούς που θα μείνουν πίσω (και δε θα βγουν για το Τζιχάντ).»
(84) Μην τελείς (ω, Προφήτη) την επικήδεια προσευχή για κανέναν απ' εκείνους (τους υποκριτές) που πέθανε, ούτε να στέκεσαι δίπλα στον τάφο του (για να ζητήσεις συγχώρεση γι' αυτόν). Πράγματι, αυτοί αρνήθηκαν την πίστη στον Αλλάχ και στον Αγγελιαφόρο Του και πέθαναν ως ανυπάκουοι.
(85) Γι' αυτό, ας μη σε εντυπωσιάσουν τα πλούτη τους και τα παιδιά τους (των υποκριτών). Ο Αλλάχ θέλει μόνο να τους τιμωρήσει μέσω αυτών στην εγκόσμια ζωή (κάνοντάς τους να τρέχουν όλη τη ζωή τους με κούραση πίσω απ' αυτά) και (μέχρι) να βγουν οι ψυχές τους από τα σώματά τους ενώ είναι άπιστοι.
(86) Όταν αποκαλυφθεί (στον Προφήτη) ένα Κεφάλαιο (που να διατάξει) ότι: «Πιστέψτε στον Αλλάχ και αγωνιστείτε (στο δρόμο Του) μαζί με τον Αγγελιαφόρο Του.», οι εύποροι ανάμεσά τους (στους υποκριτές), σου ζητούν την άδεια (να μη βγουν για τη μάχη), και λένε: «Άφησέ μας να μείνουμε μ' αυτούς που θα μείνουν πίσω (που έχουν έγκυρη δικαιολογία να μην βγουν για τη μάχη).»
(87) Είναι ικανοποιημένοι (οι υποκριτές) με το να μείνουν μ' αυτούς που θα μείνουν πίσω (που έχουν έγκυρη δικαιολογία να μη βγουν στη μάχη)! Οι καρδιές τους (των υποκριτών) έχουν σφραγιστεί, και έτσι, δεν καταλαβαίνουν.
(88) Αλλά ο Αγγελιαφόρος και οι πιστοί μαζί του, αγωνίζονται με τα πλούτη τους και τους εαυτούς τους, και πράγματι, εκείνοι θα έχουν τα καλά (όπως την νίκη και τον Παράδεισο), και εκείνοι είναι οι επιτυχημένοι.
(89) Ο Αλλάχ έχει προετοιμάσει γι' αυτούς κήπους (στον Παράδεισο) κάτω από τους οποίους (δηλ. κάτω από τα παλάτια και τα δέντρα τους) ρέουν ποτάμια, όπου θα κατοικήσουν εκεί μέσα για πάντα, και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία.
(90) Μερικοί από τους Βεδουίνους (από τη Μαντίνα και από τα περίχωρά της) ήρθαν (σε σένα, ω, Προφήτη) για να ζητήσουν να τους επιτρέψεις να μη βγουν (για τη μάχη της Ταμπούκ), ενώ οι άλλοι που διέψευσαν τον Αλλάχ και τον Αγγελιαφόρο Του έμειναν πίσω (χωρίς να έρθουν καν για να ζητήσουν την άδεια). Θα πλήξει εκείνους που δεν πίστευαν ανάμεσά τους, ένα οδυνηρό μαρτύριο.
(91) Στ' αλήθεια, στους αδύναμους (που δεν μπορούν να βγουν για τη μάχη), τους άρρωστους ή εκείνους (τους φτωχούς) που δε βρίσκουν τίποτα να ξοδέψουν (για να ετοιμαστούν για τη μάχη), δεν υπάρχει αμαρτία (το να μη βγουν για τη μάχη) αν είναι αφοσιωμένοι προς τον Αλλάχ και τον Αγγελιαφόρο Του. Δεν υπάρχει δρόμος (τιμωρίας ή επίπληξης) εναντίον εκείνων που πράττουν το καλό (απ' εκείνους που έχουν έγκυρο λόγο να μη βγουν για τη μάχη). Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Γαφούρ (Αυτός που συγχωρεί τα πάντα) και Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος).
(92) Ούτε υπάρχει αμαρτία σ' εκείνους που ήρθαν σε σένα (ω, Προφήτη) ζητώντας να τους παρέχεις ζώα που να τα καβαλήσουν, και εσύ είπες: «Δε βρίσκω ζώα να σας παρέχω για να τα καβαλήσετε.», και έτσι, γύρισαν με πολλά δάκρυα στα μάτια από τη θλίψη ότι δε βρίσκουν τίποτα να ξοδέψουν (για να ετοιμαστούν για τη μάχη).
(93) Αλλά ο δρόμος (της τιμωρίας ή της επίπληξης) υπάρχει μόνο εναντίον εκείνων που σου ζήτησαν την άδεια (να μη βγουν για τη μάχη της Ταμπούκ) ενώ είναι πλούσιοι (έχουν τη δυνατότητα να προετοιμαστούν για τη μάχη). Είναι ικανοποιημένοι (εκείνοι οι υποκριτές) με το να μείνουν μ' αυτούς που θα μείνουν πίσω (που έχουν έγκυρη δικαιολογία να μη βγουν για τη μάχη). Ο Αλλάχ σφράγισε τις καρδιές τους, και έτσι, δε γνωρίζουν (το καλό τους και το κακό τους).
(94) Θα σας πουν (οι υποκριτές, αβάσιμες) δικαιολογίες όταν θα επιστρέψετε (ω, πιστοί, από τη μάχη) σ' αυτούς. Πες (ω, Προφήτη): «Μην πείτε δικαιολογίες, επειδή δε θα σας πιστέψουμε. Ο Αλλάχ μάς έχει ήδη ενημερώσει για τις υποθέσεις σας. Ο Αλλάχ και ο Αγγελιαφόρος Του θα δουν τις πράξεις σας (αν θα στραφείτε με μεταμέλεια προς τον Αλλάχ ή θα συνεχίσετε στην υποκρισία σας), έπειτα θα επιστρέψετε στον Παντογνώστη του αόρατου και του ορατού, και θα σας ενημερώσει για ό,τι κάνατε.»
(95) Όταν θα επιστρέψετε σ' αυτούς (τους υποκριτές), θα ορκιστούν στο Όνομα του Αλλάχ ενώπιόν σας (για τις αβάσιμες δικαιολογίες τους) για να τους αφήσετε (χωρίς να τους επιπλήξετε ή κατηγορήσετε). Απομακρύνστε, λοιπόν, απ' αυτούς (περιφρονώντάς τους), γιατί είναι ακάθαρτοι πονηροί. Η κατοικία τους θα είναι η Κόλαση, ως τιμωρία για όσα διέπρατταν.
(96) Ορκίζονται ενώπιόν σας για να είστε ευχαριστημένοι μαζί τους (και να δεχτείτε τις δικαιολογίες τους). Ακόμα κι αν θα είστε ευχαριστημένοι μαζί τους, ο Αλλάχ δε θα είναι Ευχαριστημένος μαζί με τους ανυπάκουους ανθρώπους.
(97) Οι (άπιστοι και οι υποκριτές) Βεδουίνοι (που ζουν στην έρημο) είναι οι χειρότεροι στην απιστία και την υποκρισία (απ' εκείνους που ζουν στις πόλεις). Και είναι πλησιέστεροι στο να μη γνωρίζουν τα όρια (των υποχρεωτικών πράξεων λατρείας και των κανόνων) που έστειλε ο Αλλάχ στον Αγγελιαφόρο Του (λόγω της αποξένωσης, της σκληρότητας και της έλλειψης επαφής τους με τους άλλους και της διαμονής τους μακριά από τη γνώση και τους λογίους). Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ‘Αλείμ (Παντογνώστης) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(98) Υπάρχουν ανάμεσα στους Βεδουίνους εκείνοι (οι υποκριτές) που θεωρούν ότι ό,τι ξοδεύουν (στο δρόμο του Αλλάχ) είναι απώλεια (νομίζοντας ότι δε θα ανταμείβονται γι' αυτά και ότι δε θα τιμωρηθούν αν δεν ξοδεύουν). Και περιμένουν να σας συμβεί (ω, πιστοί) κάτι κακό. Αλλά το κακό θα πέσει σ' εκείνους! Και ο Αλλάχ είναι Σαμεί‘ (Αυτός που ακούει τα πάντα) και ‘Αλείμ (Παντογνώστης).
(99) Και υπάρχουν ανάμεσα στους Βεδουίνους εκείνοι που πιστεύουν στον Αλλάχ και στην Έσχατη Ημέρα, και παίρνουν ό,τι ξοδεύουν (στο δρόμο του Αλλάχ) ως μέσο εγγύτητας στον Αλλάχ και να κερδίσουν τις επικλήσεις του Αγγελιαφόρου (στον Αλλάχ να τους συγχωρήσει και να τους ανταμείψει). Πράγματι, αυτά (που ξοδεύουν για χάρη του Αλλάχ) είναι ένα μέσο που τους φέρνει πιο κοντά (στον Αλλάχ). Ο Αλλάχ θα τους εισάγει στο έλεός Του. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Γαφούρ (Αυτός που συγχωρεί τα πάντα) και Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος).
(100) Όσο γι' εκείνους που επέσπευσαν πρώτοι (να ασπαστούν το Ισλάμ), οι οποίοι είναι από τους Αλ-Μουχατζιρείν (τους μετανάστες που μετανάστευσαν από τη Μάκκα προς τη Μαντίνα) και τους Αλ-Ανσάρ (τους υποστηρικτές, τους κάτοικους της Μαντίνας), και εκείνους που τους ακολούθησαν με καλοσύνη, ο Αλλάχ είναι Ευχαριστημένος μαζί τους και εκείνοι είναι ευχαριστημένοι μαζί Του. Τους προετοίμασε (ο Αλλάχ) κήπους (στον Παράδεισο) κάτω από τους οποίους (δηλ. κάτω από τα παλάτια και τα δέντρα τους) ρέουν ποτάμια, όπου θα κατοικήσουν εκεί μέσα για πάντα, και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία. [Αυτό το Εδάφιο επισημάνει την αρετή των συντρόφων του Προφήτη, συμπεριλαμβανομένων των Άμπου Μπακρ, Όμαρ, Ουθμάν, Άλι, Αΐσα, και άλλων].
(101) Μεταξύ των Βεδουίνων γύρω σας (που κατοικούν στην έρημο γύρω από τη Μαντίνα) υπάρχουν υποκριτές, όπως και από τους κατοίκους της Μαντίνα, οι οποίοι επέμειναν στην υποκρισία. Δεν τους ξέρεις (ω, Προφήτη), αλλά Εμείς τους ξέρουμε. Θα τους τιμωρήσουμε δύο φορές (στη ζωή τους και στους τάφους τους), έπειτα θα επιστρέψουν προς ένα μεγάλο μαρτύριο.
(102) Και υπάρχουν άλλοι (από τους κατοίκους της Μαντίνας, οι οποίοι ήταν ο Άμπου Λουμπάμπα και οι σύντροφοί του) που παραδέχτηκαν τις αμαρτίες τους (ότι δε βγήκαν για τη μάχη της Ταμπούκ χωρίς να είχαν δικαιολογία, αλλά δεν επινόησαν αβάσιμες δικαιολογίες). Έχουν ανακατέψει μία καλή πράξη (ότι στράφηκαν με μεταμέλεια, και τις προηγούμενες καλές πράξεις τους) με μία κακή (ότι δε βγήκαν για τη μάχη). Ίσως ο Αλλάχ να δεχτεί τη μεταμέλειά τους. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Γαφούρ (Αυτός που συγχωρεί τα πάντα) και Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος).
(103) Πάρε (ω, Προφήτη) ελεημοσύνη από την περιουσία τους (εκείνων που στράφηκαν με μεταμέλεια προς τον Αλλάχ, και δώσε την στους φτωχούς) για να τους εξαγνίσεις (από τις αμαρτίες τους) και να τους υψώσεις μ' αυτήν (από τις θέσεις των υποκριτών) και επικαλέσου τον Αλλάχ να τους συγχωρέσει. Στ’ αλήθεια! Οι επικλήσεις σου είναι έλεος και καθησύχαση γι’ αυτούς. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Σαμί‘ (Αυτός που ακούει τα πάντα) και ‘Αλείμ (Παντογνώστης).
(104) Δε γνωρίζουν (εκείνοι που στράφηκαν με μεταμέλεια) ότι ο Αλλάχ είναι Αυτός που δέχεται τη μεταμέλεια από τους δούλους Του και δέχεται την ελεημοσύνη τους, και ότι ο Αλλάχ είναι ο Ατ-Ταουάμπ (Αυτός που αποδέχεται τη μεταμέλεια), ο Αρ-Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος);
(105) Και πες (ω, Προφήτη, σ' εκείνοι που στράφηκαν με μεταμέλεια): «Κάντε (καλές πράξεις που ευχαριστούν τον Αλλάχ). Ο Αλλάχ θα δει τις πράξεις σας, το ίδιο και ο Αγγελιαφόρος Του και οι πιστοί, και (έπειτα) θα επιστρέψετε στον Παντογνώστη του αόρατου και του ορατού, και θα σας ενημερώσει για όσα κάνατε.»
(106) Και υπάρχουν και άλλοι (οι τρεις από τους κατοίκους της Μαντίνας, οι οποίοι ήταν ο Μουράρα μπιν Αρ-Ραμπί‘, Κά‘μπ μπιν Μάλικ και Χιλάλ μπιν Ουμάια, που δε βγήκαν για τη μάχη της Ταμπούκ χωρίς να είχαν δικαιολογία) που το θέμα τους θα αναβληθεί μέχρι να έρθει η εντολή του Αλλάχ. Είτε θα τους τιμωρήσει, είτε θα δεχτεί τη μεταμέλειά τους. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ‘Αλείμ (Παντογνώστης) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(107) Υπάρχουν και εκείνοι (οι δώδεκα υποκριτές από τους κατοίκους της Μαντίνας) που έχτισαν ένα τζαμί για να βλάπτουν (τους Μουσουλμάνους), και ως απιστία (αφού αντιτίθενται στον Προφήτη) και να δημιουργήσουν διχασμό μεταξύ των πιστών (με το να τελούν εκεί κάποιοι πιστοί τις προσευχές αφήνοντας το τζαμί της Κουμπά’ που το έχτισε ο Προφήτης) και ως προετοιμασία γι' εκείνον (τον Άμπου ‘Άμιρ, τον μοναχό) που είχε πολεμήσει πριν εναντίον του Αλλάχ και του Αγγελιαφόρου Του (και είχε κάνει συμμαχία με τους ειδωλολάτρες και πήγε στον Ηράκλειο, τον Βυζαντινό αυτοκράτορα, για να στείλει έναν στρατό εναντίον των Μουσουλμάνων). Θα ορκιστούν (οι υποκριτές): «Δε σκοπεύαμε (με το να χτίσουμε αυτό το τζαμί) παρά μόνο καλό», αλλά ο Αλλάχ μαρτυρά ότι είναι ψεύτες! [Έχτισαν το τζαμί πριν τη μάχη της Ταμπούκ και κάλεσαν τον Προφήτη να έρθει για να οδηγήσει την προσευχή εκεί, αλλά τους είπε ότι θα έρθει αν το θέλει ο Αλλάχ όταν θα γυρίσει από τη μάχη, όμως καθοδόν γυρίζοντας από τη μάχη, ο Αλλάχ του αποκάλυψε για το σκοπό τους, και έτσι ο Προφήτης έστειλε κάποιους να κάψουν εκείνο το τζαμί].
(108) Ποτέ (ω, Προφήτη) μην τελείς την προσευχή σ' εκείνο (το τζαμί που έχτισαν οι υποκριτές). Πράγματι, ένα τζαμί (της Κουμπά’) που ιδρύθηκε με ευλάβεια από την πρώτη μέρα, είναι πιο άξιο τελείς την προσευχή σ' αυτό. Σ' αυτό υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν να εξαγνιστούν, και ο Αλλάχ αγαπά εκείνους που εξαγνίζονται.
(109) Είναι καλύτερος, αυτός που έθεσε τα θεμέλια του κτιρίου του στην ευσέβεια προς τον Αλλάχ και στην αναζήτηση της ευαρέστησης Του, ή εκείνος που έθεσε τα θεμέλια του κτιρίου του στην άκρη ενός γκρεμού που ήταν έτοιμο να πέσει, έτσι έπεσε μαζί του στη Φωτιά της Κολάσεως; Πράγματι, ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τους άδικους ανθρώπους.
(110) Αυτό το κτίριό τους που έχτισαν (οι υποκριτές) θα παραμένει ως αμφιβολία και υποκρισία στις καρδιές τους μέχρι να κοπούν οι καρδιές τους (με το θάνατο). Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ‘Αλείμ (Παντογνώστης) και Χακείμ (Πάνσοφος).
(111) Πράγματι, ο Αλλάχ έχει αγοράσει από τους πιστούς τους εαυτούς τους και τα πλούτη τους, και σε αντάλλαγμα θα έχουν τον Παράδεισο. Πολεμούν στο δρόμο του Αλλάχ, και έτσι ή σκοτώνουν ή σκοτώνονται. Αυτή είναι μια αληθινή υπόσχεση απ' Αυτόν στην Τορά, το Ιν-τζήλ (το πρωτότυπο Ευαγγέλιο του Ιησού) και το Κορ’άν. Ποιος είναι πιο πιστός στην εκπλήρωση της υπόσχεσής του από τον Αλλάχ; Να χαίρεστε λοιπόν για τη συναλλαγή που έχετε κάνει (μαζί Του). Και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία.
(112)
(113) Δεν είναι για τον Προφήτη ούτε γι’ αυτούς που πιστεύουν να ζητήσουν συγχώρεση για τους ειδωλολάτρες ακόμα κι αν ήταν συγγενείς τους, αφού φανερώθηκε σ’ αυτούς ότι είναι οι κάτοικοι του Πυρός.
(114)
(115)
(116)
(117)
(118)
(119)
(120)
(121)
(122)
(123)
(124)
(125)
(126)
(127)
(128) Στ’ αλήθεια, ήρθε σ’ εσάς ένας Αγγελιαφόρος (ο Μωχάμμαντ) από εσάς τους ίδιους. Τον θλίβει να υποφέρετε από κάποια δυσκολία. Ανησυχεί για σας (για την καθοδήγησή σας). Για τους πιστούς (είναι) γεμάτος ευσπλαχνία (καλοσύνη) και έλεος.
(129)