(1) (Ορκίζομαι) μα τον ήλιο και τη λαμπρότητά του!
(2) Και μα το φεγγάρι καθώς ακολουθεί αυτόν (τον ήλιο)!
(3) Και μα την ημέρα καθώς εμφανίζει τη λαμπρότητα του (ήλιου)!
(4) Και μα τη νύχτα όταν τον καλύπτει (τον ήλιο, σκεπάζοντας με το σκοτάδι της ένα μέρος της Γης από τις ακτίνες του ήλιου)!
(5) Και μα τον ουρανό και Αυτόν που τον οικοδόμησε!
(6) Και μα τη Γη και Αυτόν που την έστρωσε!
(7) Και μα την ψυχή (δηλ. τον άνθρωπο) και Αυτόν που την έπλασε και την τελειοποίησε σε αναλογίες!
(8) Και ενέπνευσε σ' αυτήν τι είναι ασέβεια γι' αυτήν, και τι είναι ευσέβεια γι' αυτήν (ώστε να ξεχωρίζει τον κακό δρόμο από τον καλό δρόμο).
(9) Ότι πράγματι, πετυχημένος είναι αυτός που την εξαγνίζει (την ψυχή του, μέσω του καλού),
(10) Και αποτυχημένος είναι αυτός που την χαμηλώνει (την ψυχή του) κρύβοντάς την (ανάμεσα στις αμαρτίες).
(11) Οι Θαμούντ διέψευσαν (τον Προφήτη τους, τον Σάλιχ) μέσω της παραβίασης των ορίων τους (και της αδικίας, παρακοής και αλαζονείας τους),
(12) Όταν ο πιο άθλιος απ' αυτούς έσπευσε (για να σκοτώσει την καμήλα, που ο Αλλάχ την έκανε ως θαύμα γι’ αυτούς, αφού ζήτησαν από τον Προφήτη Σάλιχ απόδειξη ότι είναι Προφήτης. Έτσι, ο Αλλάχ όρισε για την καμήλα μια μέρα να πιει, ενώ εκείνοι όχι, και την άλλη μέρα να πιουν ενώ εκείνη όχι, και γι' αυτό ήθελαν να τη σκοτώσουν).
(13) Μα ο Απεσταλμένος του Αλλάχ (ο Σάλιχ) τούς είπε: «(Προσέξτε, μην σκοτώσετε) την καμήλα του Αλλάχ, και (ούτε να την αποτρέψετε από) το μερίδιό της στο νερό (την ημέρα της).»
(14) Αλλά αυτοί τον διέψευσαν και τη σκότωσαν. Έτσι, εξαιτίας της αμαρτίας τους, ο Κύριός τους οργίστηκε μαζί τους και έφερε την καταστροφή πάνω σ' όλους τους.
(15) Και δεν φοβάται (ο Αλλάχ) τη συνέπεια αυτού που έκανε (δηλ. δεν μπορούν να βλάψουν τον Αλλάχ σε τίποτε).