мазамматли хулқлар

Ушбу маърузада инсонларга нисбатан ёмон гумондан четланишлик, айбларини изламаслик ҳамда айби бўлган тақдирда ҳам уни ошкор қилиб бировларга тарқатмаслик ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада жиноятчи-осий кимсаларнинг аломатлари “(Чунки у Кунда) жиноятчи-осий кимсалар сиймо-белгиларидан танилиб, пешона ва оёқларидан олинурлар (ва жаҳаннамга отилурлар)!” ояти тафсири орқали таништирилади.

Ушбу маъруза ялқовлик иллатининг қораланган хислат эканлиги ва ундан қутулиш йўллари ҳақида сўз юритилади.

Ушбу маърузада Оллоҳга ҳамда мусулмон биродарларига нисбатан бадгумон бўлишдан узоқ бўлиш кераклиги ва бу амалнинг қайтарилган ишлардан эканлиги ва бу иллатдан қутулиш йўллари ҳақида сўз юритилади.

Ушбу марўзада шайх мусибат тушганда ёқа йиртиб йиғлаб, дод-вой солишнинг ҳукмини баён қилади, бу борада ворид бўлган оят ва ҳадисларни баён қиладилар.

Биродарлар орасида кек сақлаш, гина қилиш, гаплашмай қўйиш уч кундан ошиб кетиши ҳаром иш саналади, зеро бундан ижтимоий тарқоқлик, бир-бирини ёмон кўриш ва ўзаро нафрат-адоват келиб чиқади.