Даъват ва даъватчилар

Исломий одоблар ҳақидаги суҳбатларнинг ушбу бўлимида сабр одоблари, сабрнинг фазилати, унинг ҳақиқати ва турлари ҳақида сўз боради. Сабр одобларидан: 1- Мусибат келган пайт сабр қилиш; 2- Истиржоъ айтиш; 3- Тил ва аъзоларнинг сукунати.

Ушбу маърузада бугунги кундаги мазлум бўлган мўминлар қандай йўлни тутишлари кераклиги Қуръоннинг Қасос сурасидаги Мусо алайҳиссалом қиссаси орқали ёритиб берилади.

Ушбу маърузада қуйидагилар ҳақида сўз юритилади: • Тавба қилиш баъзи одоблари: Ихлос қилиш, барча гуноҳлар учун тавба қилиш, тавба қабул бўладиган вақтда қилиш, тавбага шошилиш, гуноҳ ва маъсиятларга пушаймон бўлиш, гуноҳга қайтмасликка азму қарор қилиш, қалб, тил ва аъзолар билан тавба қилиш...

Ушбу маърузада мусулмонларнинг келган мусибатга норизолик эмас балки бунинг муқобилига Оллоҳ таоло томонидан бериладиган ажрни умид қилган ҳолатда сабр қилишлиги ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада даъват майдонидаги одоблардан, инсонларни бездирмаслик ва динга бўлган қизиқтириш йўллари ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада ўзини-ўзи ҳисоб-китоб қилиш, инсон аввало ўзидаги камчиликларга эътибор қаратмоғи ва ўз ўрнида ўнглашга ҳаракат қилмоғи лозимлиги ҳамда дунёни деб Оллоҳ таолони эсдан чиқармаслик ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада солиҳ амалларда бардавом бўлишлик, истиқоматда бўлишнинг аҳамияти, истиқоматда бўлишга олиб борадига сабаблар ва собитқадам бўлиш ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада охиратга тааллуқли ишларга харис бўлишлик, бу йўлда бошқаларни деб ўзини унутмаслик ва охират ғамида саҳобалардаги ибратлар ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада мусулмонларнинг уммат келажагини ўйлаб яшаши кераклиги ва бу йўлдаги кўрсатмалар ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада инсонларга бу дунёда бериладиган синовлар ва дунё бойликлари Оллоҳ наздида арзимас бир мато эканлиги, асосий эътиборни охиратга қаратиш кераклиги ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада Оллоҳ ҳузурида муҳсин бандаларининг ўрни ва ҳақиқий муҳсиннинг сифатлари ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада аёлларнинг исломдаги ўрни ҳақида сўз боради. Дарҳақиқат, ислом аёлларни қардни кўтарди, ҳақ-ҳуқуқларини бериб, ҳурматини жойига қўйдики, исломдан олдинги бирорта жамиятда бу нарсанинг назири кўрилмаган.

Ушбу маърузада оламнинг яратилиш тарихи ҳамда Одам Ато ва Момо Ҳавонинг яратилиши ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада ибодат ва ризқ орасидаги боғлиқликни бир ҳадиси қудусийнинг шарҳи орқали баён қилинади.

Ушбу маърузада инсоннинг табиатида бўлган хато қилиш ва маъсият узра туриб олиш бор. Лекин хатога йўл қўйгандан кейин Оллоҳга қайтиб, тавба қилса, тавбаси қабул қилиниши ҳақида сўз боради. Мана ҳадисда ҳам “Барча одамзот кўп хатокордир, уларнинг энг яхшилари кўп тавба қилувчиларидир”, деб келган.

Ушбу маърузада Осмонда ва Ерда илк бор қилинган гуноҳ иш бўлган ҳасад ҳақида сўз юритилади.

Ушбу маърузада Оллоҳдан қўрқиш ва унинг дунёю охиратдаги фойдалари ҳақида сўз юритилади.

Ушбу маърузада қалб касалликларидан бўлган ҳасад, унинг таърифи, турлари, мартабалари, ҳасадга олиб борадиган сабаблар ва ундан қутулиш йўллари ҳақида сўз боради.

Ушбу маърузада Инсон мукаррам қилиниб, энг гўзал шак-шамоилда яратилганлиги ҳақида сўз боради.

Ушбу маъруза қуйидаги мавзуларни ўз ичига олади: – Оллоҳ таоло фақат покиза амалларни қабул қилади; – Одамларнинг аксарияти беэътибор бўлган икки неъмат; – Оллоҳдан сўрамаган кишига Оллоҳ ғазаб қилади; – Ошуро кунининг фазилати.