(1) Аллоҳ таоло қаттиқ югургани сабабли нафасидан овоз чиқиб кетадиган отлар номига қасам ичди.
(2) Аллоҳ таоло тошларга зарб билан урилганда туёқларидан ўт чақнатадиган отларга қасам ичди.
(3) Тонг пайтида душман устига қўққисдан бостириб борадиган отларга қасам ичди.
(4) Чопганида чанг-тўзон кўтарадиган отлар.
(5) Чавандозларини душман тўдаларининг ўртасига олиб кирадиган отлар.
(6) Албатта инсон Парвардигори ундан талаб қиладиган яхшиликдан бош тортгувчидир.
(7) Иннсон яхшиликдан бош тортганига ўзи гувоҳдир. У шу қадар очиқ-ойдинки, инкор қилишга қурби етмайди.
(8) Мол-дунё муҳаббатига муккасидан кетгани боис уни қизғанади.
(9) Дунё ҳаётига алданган инсон билмайдимики, Аллоҳ таоло қабрлардаги ўликларни қайта тирилтириб, ҳисоб ва жазо учун ер остидан чиқарганида ҳолат у ўйлагандай бўлмайди-ку!
(10) Қалблардаги ният, эътиқод ва бошқалар ошкор қилинганида.
(11) Аллоҳ таоло ана ўша кунда ҳамма нарсани билади, банданинг бирон иши У Зотдан махфий қолмайди. Ўшанда Аллоҳ таоло уларни амалларига мувофиқ ҳисоб-китоб қилади-ку!