(1) Фаришталар иниши учун осмон ёрилганида;
(2) Парвардигорига итоат-ла қулоқ солганида ва шу ишга лойиқ топилганида;
(3) Аллоҳ Таоло ерни худди теридек ёйиб қўйганида;
(4) Ер ўз бағридаги хазиналару ўликларни чиқариб ташлаб, ичини бўшатиб олганида;
(5) Парвардигорига итоат-ла қулоқ солганида ва шу ишга лойиқ топилганида;
(6) Эй инсон, сен хоҳ яхши, хоҳ ёмон амаллар қил, барибир Қиёмат куни ўша амалларингга йўлиқасан ва Аллоҳ таоло шак-шубҳасиз, амалингга яраша ҳисоб-китоб қилади.
(7) Номаи аъмоллари ўнг қўлига бериладиган кишиларга келсак,
(8) Аллоҳ Таоло уларнинг ҳисоб-китобини енгил қилади. Қилмишларини кўрсатса-да, жазоламайди.
(9) У киши аҳлига хурсанд бўлиб қайтади.
(10) Номаи аъмоли орқа томондан чап қўлига бериладиган одамга келсак,
(11) Ўзига ўзи ўлим сўраб илтижо қилиб қолади.
(12) У жаҳаннам оловига киради, унинг оташидан азоб чекади.
(13) Дунё ҳаётида у куфру исёни ила аҳли оиласи орасида шоду хуррам эди.
(14) У ўлганидан кейин яна ҳаётга қайтмайман, қайта тирилмайман, деб ўйлар эди.
(15) Асло! Аллоҳ Таоло уни олдин яратганидек, яна ҳаётга қайтаради. Парвардигори унинг ҳар бир ҳолатини кўриб-билиб туради, У Зотдан бирон нарса махфий қолмайди. Яқинда уларни амалларига қараб ҳисоб-китоб қилади.
(16) Аллоҳ Таоло қуёш ботгач, уфқда пайдо бўладиган шафаққа қасам ичди.
(17) Тунга ва у қоплаб олган нарсаларга қасам ичди.
(18) Йиғилиб, тўла бўлган тўлин ойга қасам ичди.
(19) Эй инсонлар, албатта сизлар бир ҳолатдан иккинчи ҳолатга: нутфадан алақага, ундан бир тишлам гўштга, кейин ҳаётга, сўнгра ўлимга, ундан кейин эса қайта тирилишга ўтиб борасизлар.
(20) Бу кофирларга нима бўлганки, Аллоҳга ва охират кунига иймон келтирмаяптилар?!
(21) Уларга Қуръон ўқилганда Парвардигорларига сажда қилмайдилар?!
(22) Билъакс, куфр келтирганлар пайғамбарлари келтирган нарсаларни ёлғонга чиқарадилар!
(23) Аллоҳ Таоло эса уларнинг қалбларига бекитган нарсаларини ҳам билувчи Зотдир. Уларнинг қилмишларидан бирон нарса У Зотдан махфий қолмас.
(24) Эй Пайғамбар, кофирларга уларни аламли азоб кутиб турганини айтиб қўйинг.
(25) Аллоҳга иймон келтирган ва солиҳ амаллар қилган кишилар бундан мустасно. Уларга адоғи йўқ мукофотлар бордир. У жаннатдир.