(1) Аллоҳ таоло осмонга ва тунда чиқадиган юлдузга қасам ичди.
(2) Эй Пайғамбар, сиз бу улкан юлдузнинг аҳамиятини қаердан ҳам билар эдингиз?!
(3) У чарақлаб, қоронғи осмонни ёритиб турувчи юлдуздир.
(4) Бирон киши йўқки, Аллоҳ таоло унга уни қўриқлаб турадиган ҳамда Қиёмат кунидаги ҳисоб-китоб учун унинг амалларини қайд қилиб борадиган бир фариштани вакил қилмаган бўлса.
(5) Инсон Аллоҳ уни нимадан яратганини тафаккур қилсин. Шунда унга Аллоҳнинг қудрати ва ўзининг ожизлиги намоён бўлади.
(6) Аллоҳ уни бачадонга шиддат билан қуйиладиган сувдан яратди.
(7) У аёлнинг кўкрак қафаси ва эркакнинг умуртқа суягидан чиқади.
(8) Мана шу ҳақир сувдан инсонни яратган Аллоҳ субҳанаҳу у ўлгач, ҳисоб ва жазо учун уни яна қайта тирилтиришга қодирдир.
(9) Сирлар синовдан ўтказиладиган кунда. Қалблардаги яширин ниятлар, эътиқодлар ва бошқа нарсалар фош бўлади. Шу билан яхши ва бузуқ ниятлар бир-биридан ажралиб қолади.
(10) Ўша куни инсонни Аллоҳнинг азобидан қутқарадиган бирон куч ҳам, унга ёрдам берадиган бирор ёрдамчи ҳам бўлмас.
(11) Аллоҳ Таоло ёмғирли осмонга қасам ичди. Чунки такрор-такрор ёғадиган ёмғир осмондан қуйилади.
(12) Бутун наботот, мевалару дарахтлар униб чиқиши билан ёриладиган ерга қасам ичди.
(13) Муҳаммад алайҳиссаломга нозил бўлган бу Қуръон, шак-шубҳасиз, ботил билан ҳақни, рост билан ёлғонни ажратувчи сўздир.
(14) Қуръон шунчаки ҳазил-мутойиба ёки ёлғон эмас, балки жиддият ва ҳақиқатдир.
(15) Пайғамбарларига келган динни ёлғонга чиқарувчилар унинг даъватини рад қилиб, беҳудага чиқариш учун жуда кўп ҳийла-найранглар қиладилар.
(16) Аллоҳ Таоло айтади: "Мен эса динни ғолиб қилиш ва ботилни йўққа чиқариш учун ҳийла қиламан".
(17) Эй Пайғамбар, кофирларга бирозгина муҳлат беринг. Уларга азоб келиб, ҳалок қилинишларига шошилманг.