(1) Ҳамд бўлсин Аллоҳгаки, осмонлардаги нарсалар ҳам, ердаги нарсалар ҳам ёлғиз Уникидир. Ҳаммасини Ўзи яратган, Ўзи бошқаради, ҳаммасига Ўзи эгалик қилади. Охиратдаги барча ҳамду санолар ҳам ёлғиз Уникидир. У ҳар бир яратиши, ҳар бир тадбирини ҳикмат билан қиладиган Ҳаким ва бандаларининг аҳволидан Хабардор Зотдир. Бирон нарса У Зотдан яширин қола олмас.
(2) У сув ва ўсимликлар каби ерга кирадиган нарсаларни ҳам, гиёҳлар каби ундан чиқадиган нарсаларни ҳам, ёмғир, фаришталар, ризқ каби осмондан тушадиган нарсаларни ҳам, фаришталар, бандаларнинг амаллари ва руҳлари каби унга кўтариладиган нарсаларни ҳам билади. У мўмин бандаларига Меҳрибон, тавба қилувчиларга эса Мағфиратли Зотдир.
(3) Аллоҳга куфр келтирганлар: "Бизга Қиёмат келмас", дедилар. Эй Пайғамбар, уларга айтинг: "Йўқ! Аллоҳга қасамки, у аниқ келади. Лекин унинг қачон келишини Аллоҳдан бошқа ҳеч ким билмайди. Аллоҳ Қиёматга алоқадор ғайб ишларини ҳам, бошқа нарсаларни ҳам Билгувчи Зотдир. Осмонлару ердаги бирон зарра ҳам, бир чумоли ҳам, шулардан кичикроқ нарса ҳам, каттароқ нарса ҳам У Зотнинг эътиборидан четда қолмас. То Қиёматгача бўладиган ишларнинг ҳаммаси Очиқ Китобда, яъни, Лавҳул-Маҳфузда ёзиб қўйилган.
(4) Аллоҳ иймон келтириб, яхши амаллар қилганларни мукофотлаши учун Лавҳул-Маҳфузда ҳамма ишлар битиб қўйилган. Ана ўшалардан тавба қилганлари учун мағфират ва мўл ризқ бордир. У Қиёмат кунидаги жаннатдир.
(5) Аллоҳ нозил қилган оятларни сеҳр деб, Пайғамбар алайҳиссаломни эса сеҳргар фолбин деб, ноҳаққа чиқариш ҳаракатида юрган кимсалар учун эса Қиёмат кунида аламли азоб бордир.
(6) Илм ато этилган саҳобалар ҳам, аҳли китобларнинг олимлари ҳам Аллоҳ сизга нозил қилган ваҳийнинг ҳақ эканини ҳамда у ҳаммадан Ғолиб ва дунёю охиратда ҳамду санога лойиқ Зотнинг йўлига ҳидоят қилишини биладилар.
(7) Куфр келтирганлар Пайғамбар алайҳиссалом олиб келган хабарни ақлларига сиғдира олмасдан, шундай дедилар: "Сизларга, қабрларингизда чириб, титилиб, бўлак-бўлак бўлиб кетганингиздан кейин яна янгитдан тирилтириласизлар, деб хабар берадиган бир кишини кўрсатайликми?"
(8) Дедилар: "Бу одам Аллоҳ номидан ёлғон тўқиб, ўзича ўлгандан кейин яна қайта тирилиш бор, деб даъво қилдими ёки у оғзига келганини деяверадиган жинними?" Асло! Асло улар ўйлагандек эмас. Ҳақиқат шуки, иймон келтирмайдиганлар охиратда азобга дучор бўладилар. Бу дунёда эса ҳақдан узоқ адашиб юрадилар.
(9) Қайта тирилишни ёлғон деяётган анави нонкўрлар ердаги қўл остидаги нарсаларни кўрмадиларми? Устларидаги осмондаги нарсаларни-чи? Истасак, ҳамма нарсани ерга юттириб юбора оламиз. Истасак, самодан уларнинг устига парчалар ёғдирамиз. Бу ишда Парвардигорига итоат қилиш сари қайтадиган банда учун Аллоҳнинг қудратини кўрсатиб турадиган бир кучли белги бордир. Шу ишга қодир Зот сизларни ўлганингиздан кейин, парча-парча бўлиб кетганингиздан кейин қайта тирилтиришга ҳам Қодир.
(10) Довуд алайҳиссаломга Ўзимиз тарафимиздан пайғамбарлик ва подшоҳликни ато этдик. Тоғларга дедик: "Эй тоғлар, Довуд билан бирга тасбеҳ айтинглар". Қушларга ҳам шундай дедик. Унга темирни юмшоқ қилиб бердик. Токи, ундан ўзи истаган асбобини ясай олсин.
(11) "Эй Довуд, душман зарбасидан ҳимоя қиладиган совутлар яса ва михларни бер текисда уриб чиқ. Уларни ортиқ даражада нозик ҳам, қўпол ҳам қилиб юборма. Яхши ишларни қилинглар. Албатта Мен қилаётган ишларингизни кўриб тургувчиман. Бирон ишингиз Мендан яширин қолмас. Яқинда ўша ишларингизга яраша мукофотингизни берурман".
(12) Сулаймон ибн Довуд алайҳимассаломга шамолни бўйсундириб қўйдик. Унинг эсиши эрталаб бир ойлик масофа, кечқурун ҳам бир ойлик масофа. Сулаймонга мисни ҳам оқизиб қўйдик. Токи, ундан истаган нарсасини ясай олсин. Унга жинларни ҳам бўйсундириб қўйдик. Парвардигорларининг амри билан унинг қўл остида ишлайдилар. Қайси бир жин Бизнинг амримизга итоатсизлик қилса, унга ловуллаб ёнаётган ўт азобидан тотдирамиз.
(13) Жинлар Сулаймонга масжидлар, қасрлар, ҳайкаллар, ҳовуздек катта лаганлар, қимирламай турадиган мустаҳкам, вазмин қозонлар каби истаган нарсасини ясаб берардилар. Уларга дедик: "Эй Довуд хонадони, Аллоҳ сизларга ато этган неъматларга шукр қилинглар. Бандаларим орасида берган неъматларимга шукр қиладиганлари кам".
(14) Сулаймонга ўлимни ҳукм этганимизда жинларга унинг ўлганини у суяниб турган асони еяётган ёғоч қуртгина билдирди. У қулаб тушгач, жинларга аён бўлдики, улар ғайбни билмас эканлар. Чунки агар унинг жони узилганини билганларида эди, ўзларини хор қиладиган азобда, яъни, Сулаймон алайҳиссалом учун қилаётган ўта оғир меҳнатда давом этавермаган бўлардилар.
(15) Сабаъ қабиласи учун ўзлари яшаб турган уйларида Аллоҳнинг қудрати ва саховатини кўрсатиб турадиган бир белги бор эди. У икки жаннат бўлиб, бири ўнг тарафда, иккинчиси эса чап тарафда жойлашганди. Уларга дедик: "Парвардигорингиз ато этган ризқдан еб-ичинглар ва У Зотга шукр қилинглар. (Шаҳрингиз) покиза шаҳардир, (Парвардигорингиз) мағфират килгувчи Парвардигордир».
(16) Аллоҳга шукр қилишдан ва пайғамбарларига иймон келтиришдан бош тортдилар. Шундан кейин Биз уларни жазолаб, устларига қаттиқ селни юбордик. Деворлари қулаб, экинзорларини сув босиб, яшнаб турган икки боғи аччиқ мевали, юлғунзор ва сийрак бутазорга айланди.
(17) Куфр келтирганлари, неъматларга шукр қилмаганлари сабабли уларни мана шундай жазолаб, яшнаб турган боғини тиконли бутазорга айлантириб қўйдик. Биз Аллоҳнинг неъматларини билмайдиган кўрнамакларнигина мана шундай қаттиқ жазолаймиз.
(18) Ямандаги Сабаъ аҳолиси билан Ўзимиз баракотли қилиб қўйган Шом шаҳарлари орасида бир-бирига яқин қишлоқларни барпо қилдик. Юриш йўлларини белгилаб қўйдик. Бир қишлоқдан иккинчисига, то Шомгача машаққатсиз бора оладиган бўлдилар. Уларга шундай дедик: "У ерларда кечаси ҳам, кундузи ҳам душманга дуч келиб қолиш, оч қолиш, чанқаб қолиш каби хавфу хатарлардан холи, тинч-омон ҳолда истаганингларча юраверинглар".
(19) Аллоҳ уларга йўлларини яқин қилиб берса, ҳадларидан ошиб, тўқликка шўхлик қилиб: "Парвардигоро, ўртадаги қишлоқларни олиб ташлаб, сафарларимизни узоқ қилиб бер, токи, сафар машаққатини татийлик, карвонларимизнинг фазилати кўринсин", дея дуо қилиб, ўзларига ўзлари зулм қилдилар. Нонкўрлик, ношукрлик ва ҳасад уларни шу аҳволга солди. Шу билан уларни кейингилар гапириб юрадиган чўпчакларга айлантириб қўйдик. Парча-парча қилиб, бир-бирлари билан борди-келди қила олмайдиган қилиб юбордик. Бу ишларда Аллоҳга итоат қилиш ва У Зотга гуноҳ қилиб қўйишдан тийилиш йўлида сабр қиладиган, Аллоҳнинг неъматларига шукр қиладиган зотлар учун ибрат бордир.
(20) Дарҳақиқат, Иблис уларни иғво қилиш ва йўлдан оздириш ҳақидаги ўйини амалга оширди. У бошлаган куфру залолатга эргашдилар. Бир гуруҳ мўминларгина бундан мустасно бўлди. Улар Иблисга эргашмасдан, унинг умидини пучга чиқардилар.
(21) Иблиснинг улар устидан ҳеч қандай ҳукмронлиги йўқ. У ҳеч кимни кофир бўлишга, адашишга мажбурлай олмайди. Бор-йўғи залолатни чиройли қилиб, бўяб кўрсата олади, холос. Биз охиратга иймон келтирадиган мўминларни у ҳақда шак-шубҳа қиладиган шаккоклардан ажратиб олиш учун унга изн бериб қўйганмиз. Эй Пайғамбар, Парвардигорингиз бандаларининг ҳамма ишларини асраб қўяди ва яқинда ўша ишларига яраша жазо ёки мукофотларини беради.
(22) Эй Пайғамбар, анави мушрикларга айтинг: "Ўша Аллоҳдан бошқа ишонган худоларингизга дуо қилаверинглар-чи. Қани кўрайлик-чи, улар сизларга бирон фойда келтира олармикинлар ёки сизлардан бирон зарарни даф қила олармикинлар. Улар самоларда ҳам, ерда ҳам бир зарра вазиничалик нарсага ҳам эга эмаслар. Уларга Аллоҳ билан шерикчилик қилишга йўл бўлсин. Улардан Аллоҳга ҳеч қандай фойда йўқ. Аллоҳ шериклардан, ёрдамчилардан Беҳожат Зот.
(23) Аллоҳ таолонинг даргоҳида ҳеч кимнинг шафоати ўтмайди. Ўзи изн берганларгина бундан мустасно бўлади. Аллоҳ Ўзи рози бўлган зотгагина шафоат қилишига изн беради. Аллоҳ Улуғдир. Улуғлигининг бир кўриниши шундаки, У самода гапирса, фаришталар эгилиб, қанотларини қоқиб юборадилар. Уларнинг қалбларидан қўрқув кетаганидан кейин Жаброил алайҳиссаломдан: "Парвардигорингиз нима деди?", деб сўрайдилар. Шунда Жаброил алайҳиссалом: "Ҳақни", деб жавоб беради. У Ўз зотию қаҳрида Олийдир. У Улуғдирки, ҳамма нарса Унинг олдида майдадир.
(24) Эй Пайғамбар, анави мушрикларга айтинг: "Ким сизларга осмонлардан ёмғир ёғдириб, ердан экинлару мевалар ўстириб ризқ беради?". Айтинг: "Аллоҳ ризқ беради. Эй мушриклар, бизлар ёки сизлар ё ҳидоятда бўламиз ва ё очиқ залолатда. Ё бизлар ва ё сизлар. Иккимиздан биримиз аниқ ҳидоятдамиз ва иккимиздан биримиз аниқ залолатдамиз. Шак-шубҳа йўқки, мўминлар ҳидоятдадирлар. Залолат аҳли эса мушриклардир.
(25) Эй Пайғамбар, уларга айтинг: "Қиёмат куни биз қилган гуноҳлардан сизлар жавобгар бўлмайсизлар. Сизлар қилиб ўтган ишлардан биз жавобгар бўлмаймиз".
(26) Уларга айтинг: "Қиёмат куни Аллоҳ биз билан сизни тўплаб, ўртамизда адолат билан ҳукм чиқаради. Шу билан ким ҳақ, ким ноҳақ, аён бўлади. Аллоҳ адолат билан ҳукм қиладиган Ҳокимдир. Қандай ҳукм қилаётганини яхши биладиган Билгувчидир".
(27) Эй Пайғамбар, уларга айтинг: "Аллоҳга тенглаштираётган бутларингиз Аллоҳга шерик эканини кўрсатиб беринглар-чи. Асло! Иш сизлар ўйлагандек эмас. Билъакс, Аллоҳ ҳаммадан Ғолибдир, Азиздир. Ҳар бир яратишини, қадарини, тадбирини ҳикмат билан қиладиган Ҳакимдир.
(28) Эй Пайғамбар, сизни ҳамма одамларга хушхабар элтувчи ва огоҳлантирувчи қилиб юбордик. Тақводорларга жаннат ҳақида хушхабар берасиз. Кофирлар ва фожирларни эса дўзахдан огоҳлантирасиз. Лекин кўп одамлар буни билмайдилар. Билганларида эди, сизни ёлғончига чиқармаган бўлардилар.
(29) Мушриклар ўзлари огоҳлантирилаётган азобни шошилтириб: "Айтаётган гапларингиз рост бўлса, айтинглар-чи, азоб ҳақидаги ваъда қачон рўй беради?", дейдилар.
(30) Эй Пайғамбар, анави азобни шошилтираётган бадбахтларга айтинг: "Сизлар учун аниқ бир кун белгилаб қўйилган, ваъда қилинган. Ундан бирон соат ортга ҳам, олдга ҳам ўта олмайсизлар. Бу кун Қиёмат кунидир".
(31) Аллоҳга куфр келтирганлар: "Муҳаммад ўзига нозил қилинганлигини иддао қилаётган бу Қуръонга ҳам, олдинги самовий китобларга ҳам иймон келтирмаймиз", дедилар. Эй Пайғамбар, Қиёмат кунида золимларнинг Парвардигорлари ҳузурида ҳибсга олиниб, бир-бирларига гап қайтараётганларини кўрсангиз эди. Ҳаммаси бир-бирини айблаб, жавобгарликни ўзидан бошқасига ағдаришга уринади. Бу дунёда тобе бўлиб юрган бечоралари ҳожаларига қараб: "Сизлар бизни йўлдан урмаганингизда эди, биз Аллоҳга ва Унинг Пайғамбарига иймон келтирган бўлар эдик", деб қоладилар.
(32) Мутакаббирлик қиладиган пешволар заиф ҳисобланадиган тобеларга шундай жавоб берадилар: "Муҳаммад олиб келган ҳидоятдан сизларни биз тўсдикми? Йўқ, аксинча, ўзларингиз золим, бузғунчи эдингизлар".
(33) Пешволар тарафидан бечора саналган кимсалар ҳаққа бўйсунишдан ўзларини катта олган кимсаларга шундай дедилар: «Йўқ, сизларнинг кеча-ю кундуз қилган макр-ҳийлаларингиз бизларни мўмин бўлишдан тўсган эди. Ўшанда бизни Аллоҳга кофир бўлишга ва У зотдан бошқасига ҳам ибодат қилишга буюрар эдингизлар". Азобни ўз кўзлари билан кўриб, азобланишлари аниқ эканини билган пайтларида ҳаммалари дунё ҳаётида кофир бўлганларига ич-ичларидан афсус қилдилар. Кофирларнинг бўйинларига кишанлар солдик. Уларга фақат ўзлари дунё ҳаётида қилиб ўтган қилмишлари, гуноҳлари ва ширкларига яраша жазо берилур.
(34) Қайси бир шаҳарга бир пайғамбар юборсак ва у одамларни Аллоҳнинг азобидан огоҳлантирса, шаҳарнинг зўравонлари: "Эй Пайғамбар, биз сен олиб келган рисолатга аниқ кофирлармиз", дедилар.
(35) Анави мутакаббир, каттазанг зўравонлар: "Бизнинг мол-давлатимиз ҳам, бола-чақамиз ҳам кўп. Бизни азобланади, деб ўйлайсизларми? Биз бу дунёда ҳам, охиратда ҳам азобланмаймиз.
(36) Эй Пайғамбар, анави бойлиги билан керилиб юрганларга айтинг: "Парвардигорим Ўзи истаган бандасига ризқни кенг қилиб беради. Бу билан уни синайди. Шукр қиладими, куфр келтирадими, аниқлайди. Ўзи истаган бандасининг ризқини танг қилади. Бу билан ҳам уни синайди. Сабр қиладими, норози бўладими, аниқлайди. Лекин кўп одамлар Аллоҳнинг ҳар бир ишни етук ҳикмат билан қиладиган Ҳаким зот эканини билмайдилар".
(37) Фахрланаётган мол-давлатларингиз ҳам, бола-чақаларингиз ҳам сизларни Аллоҳнинг ризосига олиб бормайди. Аллоҳга иймон келтириб, солиҳ амаллар қилган зотларгина бир неча баробар кўп ажру савобларга эришурлар. Уларга Аллоҳ йўлида сарфлаган мол-давлатлари ва уларнинг ҳақига дуо қиладиган фарзандлари асқотади. Ана ўшаларга қилган яхши ишлари учун ажру мукофотлар бир неча баробар кўп қилиб берилур. Улар жаннатдаги олий масканларда азоб, ўлим, неъматларнинг тугаб қолиши каби хавфу хатардан холи бўлиб, тинч-хотиржам яшайдилар.
(38) Ўзларининг чиркин мақсадларига эришиш учун бор кучлари билан одамларни Бизнинг оятларимиздан буриб юборишга уринадиган кофирлар эса бу дунёда муваффақиятсизликка, охиратда азобга дучор бўладилар.
(39) Эй Пайғамбар, айтинг: "Дарҳақиқат, Парвардигорим Ўзи истаган бандасига ризқни кенг қилиб беради. Истаган бандасига танг қилиб беради. Аллоҳ йўлида нимани сарф этсангизлар, Аллоҳ унинг ўрнини бу дунёда ундан ҳам яхшироғини бериб тўлдириб қўяди. Охиратда эса кўп ажру савоблар ато этади. Аллоҳ субҳонаҳу энг яхши ризқ бергувчидир. Ким ризқ талабида бўлса, унинг сабабларига, воситаларига мурожаат қилсин.
(40) Эй Пайғамбар, эсланг. Аллоҳ уларнинг ҳаммасини тўплаб, кейин мушрикларга дашном бериш оҳангида фаришталарга: "Дунё ҳаётида анавилар Аллоҳни қўйиб, сизларга ибодат қилардиларми?", дейдиган кунда.
(41) Фаришталар дедилар: "Сен Пок ва Муқаддассан! Улар эмас, Сен бизнинг дўстимизсан. Биз билан улар орасида ҳеч қандай дўстлик бўлган эмас. Аксинча, мушриклар шайтонларга ибодат қилардилар. Уларни фаришта деб хаёл қилардилар-да, Аллоҳни қўйиб, ўшаларга ибодат қилардилар. Кўплари ўшаларга ишонардилар".
(42) Тўпланиш ва ҳисоб-китоб кунида сохта худолар ўзларининг бандаларига фойда ҳам, зарар ҳам келтира олмайдилар. Куфру маъсиятлар ила ўзларига ўзлари зулм қилган кимсаларга шундай деймиз: "У дунёда дўзах азобини ёлғонга чиқарган эдингизлар. Мана, энди уни татинглар".
(43) Пайғамбаримизга нозил қилинган очиқ оятларимизни тан олмайдиган мушрикларга улар тиловат қилинганда дедилар: "Бу сизларни ота-боболарингиз ибодат қиладиган бутлардан тўсмоқчи бўлаётган бир одам, холос". Яна дедилар: "Қуръон Аллоҳ номидан тўқилган бир бўҳтондан бошқа нарса эмас". Қуръон Аллоҳ тарафидан келган пайтда у ҳақда куфр келтирганлар дедилар: "Бу хотинни эрдан, отани боладан ажратиб юборадиган очиқ сеҳрдан бошқа нарса эмас".
(44) Ҳолбуки, уларга ўқиб ўрганадиган китобларни бермаганмизки, ўшалар орқали Қуръонни Муҳаммад тўқиганлигини билиб олсалар. Сиздан олдин уларни Аллоҳнинг азобидан қўрқитиб қўядиган бир огоҳлантирувчи ҳам юбормаганмиз.
(45) Од, Самуд, Лут қавми каби ўтган умматлар ҳам ҳақни тан олмадилар. Қавмингиз мушриклари улар етган куч-қудрат, мол-давлат ва сон-саноқнинг ўндан бирига етган эмас. Ҳаммалари пайғамбарини ёлғончига чиқардилар. Уларга мол-давлатлари ҳам, куч-қудратлари ҳам, сон-саноқлари ҳам фойда бермади. Азобимга йўлиқдилар. Эй Пайғамбар, қаранг, уларга қилган раддиям ва берган жазойим қандай бўлди?
(46) Эй Пайғамбар, анави мушрикларга айтинг: "Сизларга фақат биргина нарсани тавсия қиламан. Холис Аллоҳ учун жуфт-жуфт бўлиб ва ёлғиз ҳолингизда туринглар-да, кейин соҳибингиз ҳақида, унинг ақли, ростгўйлиги ва ҳалоллиги ҳақида фикр юритинглар. Ана шунда унда ҳеч қандай жиннилик йўқлигига ишонч ҳосил қиласизлар. У қаттиқ азоб олдидан сизларга юборилган бир огоҳлантиргувчи, холос. Ширкдан тавба қилмасангизлар, ўша азобга дучор бўласизлар".
(47) Эй Пайғамбар, анави ҳақни тан олмайдиган мушрикларга айтинг: "Ҳидоят ва эзгуликни олиб келганим учун сизлардан бирон ажр, ҳақ сўрамадим. У ўзингларга бўлсин. Менга бериладиган савоб ёлғиз Аллоҳнинг зиммасидадир. У Зот ҳар нарсага Шоҳиддир. Менинг сизларга етказганимга ҳам, сизларнинг қилаётган ишларингизга ҳам Ўзи гувоҳ бўлиб турибди. Яқинда жазо ёки мукофотингизни тўла қилиб беради.
(48) Эй Пайғамбар, айтинг: "Парвардигорим ҳақни ботил устидан ҳукмрон этади. Шу билан ҳақ ботилни маҳв айлайди. У ғайбларни билгувчи Зотдир. Осмонлару ердаги бирон нарса У Зотдан яширин қола олмас. Бандаларининг ҳамма ишлари Ўзига аён.
(49) Эй Пайғамбар, анави ҳақни тан олмайдиган мушрикларга айтинг: "Ҳақ - Ислом келди. Ботил эса йўқ бўлди. Унинг на бир асари, на бир куч-қуввати қолди. Энди унинг нуфузи қайтиб келмас".
(50) Эй Пайғамбар анави ҳақни тан олмайдиган мушрикларга айтинг: "Ҳақ йўлдан озсам, унинг зарари ўзимга бўлади. Сизларга ҳеч қандай зарар етмайди. Ҳидоят топсам, у Парвардигорим менга юборган ваҳий шарофатидан бўлади. У бандаларининг гапларини эшитиб тургувчи Зотдир. У Ўз илми билан шу қадар яқинки, пичирлаб айтилган гапни ҳам эшитади.
(51) Эй Пайғамбар, анави ҳақни тан олмаганлар Қиёмат куни азобни кўрганларидан кейин даҳшатга тушиб, қочгани бирон бошпана топа олмай, бир лаҳзадаёқ яқин жойдан тутиб кетилган пайтларида кўрсангиз эди!
(52) Оқибатни кўришгач, Қиёмат кунига иймон келтирдик, деб қолишди. Энди уларнинг иймони қаердан ҳам қабул бўлсин. Улар аллақачон дунё оламидан чиқиб кетганлар-ку. Дунё ҳаёти амал диёри эди. Энди у йўқ, тугади, битди. Охират эса амал диёри эмас, жазо ёки мукофот диёридир.
(53) Улардан иймон қандай қабул қилинсин? Ахир улар дунё ҳаётида кофир бўлгандилар-ку. Узоқда туриб олиб, ҳақиқатга қарата шубҳа-гумон тошларини отардилар. Пайғамбар алайҳиссолату вассалом ҳақида сеҳргар, фолбин, шоир каби бўҳтонлар тўқирдилар.
(54) Анави ҳақни тан олмаганлар билан уларнинг фаровон ҳаёт, куфрдан тавба қилиб, дўзахдан нажот топиш, дунё ҳаётига қайтиш каби орзу-истаклари ўртасига тўсиқ қўйилди. Олдинги ҳақни тан олмаганларга ҳам худди шундай қилинганди. Улар пайғамбарлар олиб келган Аллоҳнинг тавҳиди, қайта тирилиш каби эътиқодий ишларга шубҳа билан қарардилар.