(1) হে বস্ত্ৰাবৃত!
(2) উঠা, আৰু সতৰ্ক কৰা,
(3) আৰু তোমাৰ প্ৰতিপালকৰ শ্ৰেষ্ঠত্ব ঘোষণা কৰা।
(4) আৰু তোমাৰ পোছাক-পৰিচ্ছদ পৱিত্ৰ ৰাখিবা,
(5) আৰু অপৱিত্ৰতা (শ্বিৰ্ক) পৰিহাৰ কৰা,
(6) আৰু অধিক পোৱাৰ আশাত কাকো অনুগ্ৰহ নকৰিবা।
(7) আৰু তোমাৰ প্ৰতিপালকৰ বাবেই ধৈৰ্য ধাৰণ কৰা।
(8) এতেকে যেতিয়া শিঙাত ফুঁ দিয়া হ’ব,
(9) সেই দিনটো হ’ব এটা সংকটৰ দিন-
(10) যিটো কাফিৰসকলৰ বাবে সহজ নহয়।
(11) যাক মই অকলশৰীয়াকৈ সৃষ্টি কৰিছোঁ তাক মোলৈ এৰি দিয়া।
(12) আৰু যাক মই প্ৰদান কৰিছোঁ বিপুল ধন-সম্পদ,
(13) আৰু (প্ৰদান কৰিছোঁ) নিত্যসঙ্গী পুত্ৰসকল।
(14) আৰু তাক প্ৰদান কৰিছোঁ স্বাচ্ছন্দ জীৱনৰ প্ৰচুৰ উপকৰণ-
(15) তথাপিও সি কামনা কৰে যে, মই যেন তাক আৰু অধিক দিওঁ!
(16) কেতিয়াও নহয়, সি আমাৰ নিদৰ্শনসমূহৰ বিৰুদ্ধাচাৰী।
(17) অনতিপলমে মই তাক (জাহান্নামৰ পিচল শিলত) আৰোহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাম।
(18) নিশ্চয় সি চিন্তা কৰিলে আৰু সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে।
(19) এতেকে সি ধ্বংস হওক! কেনেকৈ সি (এই) সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে?
(20) আকৌ সি ধ্বংস হওক! কেনেকৈ সি (এই) সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে?
(21) তাৰ পিছত সি লক্ষ্য কৰিলে।
(22) তাৰ পিছত সি ভ্ৰুঁ কোচ খোৱালে আৰু মুখ বিকৃত কৰিলে।
(23) তাৰ পিছত সি উভতিলে আৰু অহংকাৰ কৰিলে।
(24) তাৰ পিছত সি ক’লে, ‘এয়া পূৰ্বৰে পৰা চলি অহা যাদুৰ বাহিৰে আন একো নহয়’,
(25) ‘এয়াতো মানুহৰেই কথা’।
(26) অনতিপলমে মই তাক ছাক্বাৰত (জাহান্নামত) প্ৰৱেশ কৰাম।
(27) আৰু কিহে তোমাক জনাব ছাক্বাৰ কি?
(28) ই তাক (জীৱিত থাকিবলৈও) অৱকাশ নিদিব আৰু (মৃত্যু হ’বলৈও) এৰি নিদিব।
(29) ই শৰীৰৰ ছাল জ্বলাই ক'লা কৰি দিব।
(30) ছাক্বাৰৰ তত্ত্বাৱধানত আছে ঊনৈশজন (প্ৰহৰী)।
(31) আৰু আমি কেৱল ফিৰিস্তাসকলকেই জাহান্নামৰ তত্ত্বাৱধায়ক বনাইছোঁ; আৰু কাফিৰসকলৰ পৰীক্ষাস্বৰূপেই আমি সিহঁতৰ সংখ্যা উল্লেখ কৰিছোঁ, যাতে কিতাবপ্ৰাপ্তসকলে দৃঢ় বিশ্বাস কৰে, আৰু মুমিনসকলৰ ঈমান বৃদ্ধি পায়, আৰু যাতে মুমিনসকলে সন্দেহ পোষণ নকৰে; তথা যাতে ইয়াৰ ফলত যিসকলৰ অন্তৰত ব্যাধি আছে সিহঁতে আৰু কাফিৰসকলে কয়, আল্লাহে এই (সংখ্যাৰ) উদাহৰণ দি কি বুজাব বিচাৰিছে? এনেকৈ আল্লাহে যাক ইচ্ছা কৰে পথভ্ৰষ্ট কৰে আৰু যাক ইচ্ছা কৰে তাকেই হিদায়ত প্ৰদান কৰে; আৰু তোমাৰ প্ৰতিপালকৰ সৈন্যবাহিনী সম্পৰ্কে তেওঁৰ বাহিৰে আন কোনোৱে নাজানে; আৰু জাহান্নামৰ এই উদাহৰণ মানুহৰ বাবে এটা উপদেশ মাত্ৰ।
(32) কেতিয়াও নহয়, চন্দ্ৰৰ শপত,
(33) শপত ৰাতিৰ, যেতিয়া ইয়াৰ অৱসান ঘটে,
(34) প্ৰভাতৰ শপত, যেতিয়া ই আলোকোজ্জ্বল হয়-
(35) নিশ্চয় জাহান্নাম হৈছে মহাবিপদসমূহৰ অন্যতম,
(36) মানুহৰ বাবে সতৰ্ককাৰী-
(37) তোমালোকৰ মাজৰ যিয়ে অগ্ৰসৰ হ’ব বিচাৰে অথবা পিছমুৱা হ’ব বিচাৰে তাৰ বাবে।
(38) প্ৰত্যেক ব্যক্তি নিজৰ কৃতকৰ্মৰ বাবে দায়বদ্ধ,
(39) কিন্তু সোঁপন্থী লোকসকলৰ বাহিৰে,
(40) জান্নাতত তেওঁলোকে ইজনে সিজনক সুধিব,
(41) অপৰাধীবিলাকৰ বিষয়ে,
(42) কিহে তোমালোকক ছাক্বাৰত (জাহান্নামত) নিক্ষেপ কৰিছে?
(43) সিহঁতে ক’ব, ‘আমি ছালাত আদায়কাৰীসকলৰ অন্তৰ্ভুক্ত নাছিলোঁ,
(44) ‘আৰু আমি দুখীয়াক খাদ্য দান কৰা নাছিলোঁ,
(45) লগতে আমি অনৰ্থক আলোচনাকাৰীসকলৰ লগত বেহুদা আলচ কৰাত মগ্ন আছিলোঁ।
(46) আৰু আমি প্ৰতিদান দিৱসক অস্বীকাৰ কৰিছিলোঁ,
(47) অৱশেষত আমাৰ ওচৰত মৃত্যু আহি পালে’।
(48) এতেকে চুপাৰিছকাৰীসকলৰ চুপাৰিছে সিহঁতৰ কোনো উপকাৰ নকৰিব।
(49) এতেকে সিহঁতৰ কি হৈছে, কিয় সিহঁতে উপদেশ বাণীৰ পৰা বিমুখ হৈছে?
(50) সিহঁতে যেন ভীত-সন্ত্ৰস্ত হৈ পলায়নৰত বনৰীয়া গাধ।
(51) যিবোৰে সিংহৰ ভয়ত পলায়ন কৰিছে।
(52) বৰং সিহঁতৰ মাজৰ প্ৰত্যেক ব্যক্তিয়েই কামনা কৰে যে তাক উন্মুক্ত গ্ৰন্থ প্ৰদান কৰা হওক।
(53) কেতিয়াও নহয়, বৰং সিহঁতে আখিৰাতক ভয় নকৰে।
(54) কেতিয়াও নহয়, নিশ্চয় এই কোৰআন সকলোৰে বাবে উপদেশবাণী।
(55) গতিকে যিয়ে ইচ্ছা কৰিব সি উপদেশ গ্ৰহণ কৰিব,
(56) আৰু আল্লাহৰ ইচ্ছা অবিহনে কোনোৱেই উপদেশ গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰে, একমাত্ৰ তেৱেঁই ভয়ৰ যোগ্য, কেৱল তেওঁৰেই তাক্বৱা অৱলম্বন কৰা, আৰু তেৱেঁই ক্ষমা কৰাৰ অধিকাৰী।