(1) পঢ়া তোমাৰ প্ৰতিপালকৰ নামত, যিজনে সৃষ্টি কৰিছে,
(2) তেওঁ মানুহক আলাক্বৰ (ৰক্তপিণ্ডৰ) পৰা সৃষ্টি কৰিছে।
(3) পঢ়া, কাৰণ তোমাৰ প্ৰতিপালক মহামহিম।
(4) যিজনে কলমৰ সহায়ত শিক্ষা দিছে।
(5) তেওঁ মানুহক এনে শিক্ষা দিছে, যিটো মানুহে জনা নাছিল।
(6) বাস্তৱ এই যে, মানুহে সীমালংঘন কৰি থাকে।
(7) কাৰণ সি নিজকে স্বনিৰ্ভৰশীল বুলি ভাবে।
(8) নিশ্চয় তোমাৰ প্ৰতিপালকৰ ওচৰতেই প্ৰত্যাৱৰ্তন।
(9) তুমি তাক দেখা নাইনে? যিয়ে নিষেধ কৰে।
(10) এজন বান্দাক, যেতিয়া তেওঁ ছালাত আদায় কৰে।
(11) কি বুলি ভবা, যদি তেওঁ হিদায়তৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত থাকে,
(12) অথবা তাক্বৱাৰ নিৰ্দেশ দিয়ে; (তথাপিও তেওঁক কেনেকৈ বাধা দিয়ে?)
(13) তুমি লক্ষ্য কৰিছানে যদি সি (নিষেধকাৰী) অস্বীকাৰ কৰে আৰু মুখ ঘূৰাই লয়,
(14) (তেন্তে) সি নাজানে নেকি, নিশ্চয় আল্লাহে দেখি আছে?
(15) সাৱধান! যদি সি বিৰত নাথাকে, তেন্তে নিশ্চয় আমি তাক তাৰ আগচুলিত ধৰি টানি আনিম।
(16) মিছলীয়া, পাপিষ্ঠৰ আগচুলি (কপাল)।
(17) এতেকে সি (যদি) নিজৰ পৰিষদবৰ্গক (মাতিব বিচাৰে তেন্তে) মাতি আনক।
(18) অনতিপলমে আমিও মাতি আনিম জাহান্নামৰ কঠোৰ প্ৰহৰীসকলক।
(19) সাৱধান! তুমি তাক অনুসৰণ নকৰিবা। তুমি (তোমাৰ প্ৰতিপালকক) ছাজদা কৰা আৰু (তেওঁৰ) নৈকট্য লাভ কৰা।