(1) সূৰ্যক যেতিয়া নিষ্প্ৰভ কৰা হ’ব,
(2) আৰু নক্ষত্ৰৰাজি যেতিয়া খহি পৰিব,
(3) পৰ্বতসমূহক যেতিয়া সঞ্চালিত কৰা হ’ব,
(4) আৰু যেতিয়া পূৰ্ণ গাভিনী উটবোৰক অযত্নে এৰি দিয়া হ’ব,
(5) আৰু যেতিয়া বনৰীয়া পশুবোৰক একত্ৰিত কৰা হ’ব,
(6) আৰু যেতিয়া সাগৰসমূহক অগ্নিউত্তাল কৰা হ’ব,
(7) আৰু যেতিয়া আত্মাসমূহক (সমগোত্ৰীয়সকলৰ লগত) মিলিত কৰা হ’ব,
(8) আৰু যেতিয়া জীৱন্ত সমাধিস্থ কন্যাশিশুক সোধা হ’ব,
(9) কি অপৰাধত তাইক হত্যা কৰা হৈছিল?
(10) আৰু যেতিয়া আমলনামাসমূহ উন্মোচিত কৰা হ’ব,
(11) আৰু যেতিয়া আকাশৰ আৱৰণ অপসাৰিত কৰা হ’ব,
(12) আৰু যেতিয়া জাহান্নামক ভীষণভাৱে প্ৰজ্জ্বলিত কৰা হ’ব,
(13) আৰু জান্নাতক যেতিয়া নিকটৱৰ্তী কৰা হ’ব,
(14) তেতিয়া প্ৰত্যেক ব্যক্তিয়েই জানিব সি কি উপস্থিত কৰিছে।
(15) এতেকে মই শপত কৰিছোঁ আৱৰ্তনশীল নক্ষত্ৰবোৰৰ,
(16) যিবোৰ গতিশীল, অদৃশ্য,
(17) আৰু ৰাতিৰ শপত যেতিয়া ই বিদায় লয়,
(18) আৰু প্ৰভাতৰ শপত যেতিয়া ইয়াৰ আবিৰ্ভাৱ হয়,
(19) নিশ্চয় এই কোৰআনখন হৈছে সন্মানিত ৰাছুলে লৈ অহা বাণী।
(20) যিজন শক্তিশালী, আৰশ্বৰ মালিকৰ ওচৰত মৰ্যদাসম্পন্ন,
(21) মান্যবৰ, তাত তেওঁ বিশ্বস্ত।
(22) আৰু তোমালোকৰ সঙ্গী উন্মাদ নহয়,
(23) আৰু নিশ্চয় তেখেতে (নবীয়ে) তেখেতক (জিব্ৰীলক) স্পষ্ট দিগন্তত দেখিছে,
(24) আৰু তেওঁ গায়েবী বিষয় সম্পৰ্কে কৃপণালিও নকৰে।
(25) আৰু এয়া কোনো অভিশপ্ত চয়তানৰো বাক্য নহয়।
(26) এতেকে তোমালোকে কোনফালে গতি কৰিছা?
(27) এইখন হৈছে বিশ্ববাসীৰ বাবে উপদেশ বাণী,
(28) সেই ব্যক্তিৰ বাবে, তোমালোকৰ মাজৰ যিয়ে সৰল পথত চলিব বিচাৰে।
(29) তোমালোকে ইচ্ছা কৰিব নোৱাৰা, যেতিয়ালৈকে বিশ্বজগতৰ প্ৰতিপালক আল্লাহে ইচ্ছা নকৰে।