(1) [الله] رحمان
(2) قرآن را آموزش داد؛
(3) انسان را آفرید؛
(4) [و] به او سخن‌گفتن آموخت.
(5) خورشید و ماه، با حسابی منظم [و دقیق] در گردِشَند؛
(6) و گیاه و درخت [برایش] سجده می‌کنند.
(7) و آسمان را برافراشت و میزان [عدالت را در زمین] برقرار نمود.
(8) [ای مردم، چنین کرد] تا در وزن و پیمانه، [به یکدیگر] ستم نکنید؛
(9) و سنجش [حقوق دیگران] را به عدالت برآورد كنید و در سنجش [چیزی] مکاهید [و کم‌فروشی نکنید].
(10) و زمین را براى [زندگى] انسان‌ها مقرر داشت،
(11) که [انواع] میوه‌ها و نخل‌های خوشه‌دار در آن است.
(12) و [همچنین] حبوباتِ برگ‌دار و گیاهانِ خوشبو؛
(13) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(14) او انسان را از گِل خشکی همچون سفال آفرید؛
(15) و جن را از شعله‌ای از آتش خلق کرد؛
(16) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(17) [او] پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌هاست؛
(18) پس [ای گروه انس و جن] کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟
(19) او دو دریا[ی شور و شیرین] را روان کرد تا [به یکدیگر] برسند؛
(20) [در عین حال،] مانعی میان آن دو است که با هم نمی‌آمیزند؛
(21) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(22) از آن دو [دریا] مروارید و مرجان به دست می‌آید؛
(23) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(24) کشتی‌های كوه‌پیكرِ بادبان‌برافراشته [و جاری] در دریا برای اوست؛
(25) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(26) هر چه روی زمین وجود دارد، فناپذیر است
(27) و [تنها ذات جاوید و] روی پروردگار باشکوه و ارجمندت باقی خواهد ماند؛
(28) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(29) [تمام] کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند از او درخواستِ نیاز می‌کنند و او هر روز [و هر لحظه] در کاری است؛
(30) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(31) ای گروه جن و انس، به زودی به حساب شما می‌پردازیم؛
(32) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(33) ای گروه جن و انس، اگر مى‌توانید از كرانه‌هاى آسمان و زمین گذر كنید [تا از مجازات الهی برهید]، پس بگذرید؛ قادر [به این کار] نخواهید بود، مگر با قدرت [و بَیّنه فراوان که شما آن را ندارید]؛
(34) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(35) شراره‌اى از آتش و مِس گداخته بر شما باریده مى‌شود كه [در برابر آن] قادر به دفاع [از خود] نیستید؛
(36) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(37) آنگاه كه آسمان بشكافد و همچون روغن گداخته، سرخ‌فام گردد [قیامت آغاز خواهد شد].
(38) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(39) آن روز، [به علت روشن‌بودن همۀ امور،] از انس و جن [دربارۀ گناهانشان] سؤال نخواهد شد؛
(40) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(41) گناهکاران از سيمايشان شناخته می‌شوند؛ آنگاه [آنان را] از موی پیشانی و پاهایشان می‌گیرند [و به دوزخ می‌اندازند]؛
(42) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(43) این [همان] جهنمی است که گناهکاران انکارش می‌کردند؛
(44) [در آنجا] میان آتش و آب بی‌نهایت داغ در حركتند؛
(45) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(46) هر کس از ایستادن در پیشگاهِ پروردگارش [براى حساب] مى‌ترسد، دو باغ [در بهشت] دارد؛
(47) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(48) [با درختانى] پر از شاخسارِ [تر و تازه و ثمردهنده]؛
(49) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(50) در آن دو [باغ]، دو چشمه جاری است؛
(51) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(52) در آن دو [باغ]، از هر میوه‌ای دو نوع وجود دارد؛
(53) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(54) [بهشتیان] بر بسترهایی كه آسترش از دیباى ضخیم است تكیه می‌زنند و میوه‌هاى آن باغ‌ها در دسترسشان است؛
(55) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(56) در آن باغ‌ها، حوریانی هستند که تنها [به شوهران خود] نظر دارند [و فقط به آنها عشق می‌ورزند]، و دستِ احدى از انس و جن قبلاً به آنان نرسیده است؛
(57) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(58) گویی آن حوریان، یاقوت و مرجانند؛
(59) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(60) آیا پاداشِ نیکی جز نیکی است؟
(61) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(62) در کنار آن باغ‌ها، دو باغ [بهشتیِ] دیگر است؛
(63) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(64) [آن دو باغ] كه [درختانش] در نهایت سبزى [و خرمى] است؛
(65) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(66) در آن دو [باغ بهشتی،] دو چشمۀ همیشه جوشان جاری است.
(67) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(68) و در آنها [درختان] میوه و درختان خرما و انار هست؛
(69) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(70) در میان آن باغ‌ها، زنان نیک‌سیرت و نیکوروی، حضور دارند؛
(71) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(72) حوریانی که در خیمه‌های بهشتی [از چشم بیگانگان] مستورند؛
(73) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(74) [دوشیزگانی که] دست هیچ انس و جنی قبلاً به آنان نرسیده است؛
(75) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(76) [بهشتیان] بر بالشت‌های سبز و بسترهایى نفیس و زیبا آرمیده‌اند؛
(77) پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‌كنید؟
(78) نامِ پروردگارِ باشکوه و ارجمند تو، بابرکت و فرخنده است.