(1) سوگند به آغاز روز،
(2) و سوگند به شب، هنگامی که آرام گیرد
(3) [که] پروردگارت تو را وانگذاشته و [بر تو] خشم نگرفته است.
(4) و مسلماً آخرت برای تو از دنیا بهتر است.
(5) و به زودی پروردگارت به تو [و امت تو آنقدر] عطا خواهد کرد که راضی گردی.
(6) آیا تو را یتیم نیافت، و پناه داد؟
(7) و تو را [راه‌نایافته و] سرگشته یافت، و هدایت کرد.
(8) و تو را فقیر یافت، و بی‌نیاز نمود.
(9) پس [تو نیز] یتیم را میازار،
(10) و [مستمندِ] نیازخواه را مران [و با او خشونت مکن]،
(11) و نعمت‌های پروردگارت را بازگو کن [و سپاس گزار].