(1) [ای پیامبر،] آیا خبرِ قیامت هولناکِ فراگیر به تو رسیده است؟
(2) در آن روز، چهره‌هایی خوار و ذلیل خواهند بود.
(3) [در دنیا] پیوسته تلاش کرده [و] خسته شده [و چون در راه حق نبوده، نتیجه‌ای ندیده‌اند].
(4) در آتش سوزان درمی‌آیند،
(5) از چشمۀ بسیار داغ به آنها نوشانیده می‌شود.
(6) غذایی جز خارِ خشک و تلخ ندارند
(7) که نه [آنان را] فربه کند و نه گرسنگی را دفع می‌نماید.
(8) در آن روز، چهره‌هایی شاداب و تازه هستند
(9) و از سعی [و تلاش] خود راضیند؛
(10) در بهشت برین هستند.
(11) در آنجا هیچ سخن بیهوده‌ای نمی‌شنوند.
(12) در آن، چشمه[های آب] روان است.
(13) تخت‌های [زیبای] بلند [پایه] در آن است.
(14) و جام‌هایی [که در کنار چشمه‌ها] نهاده شده.
(15) و بالشت‌های [منظم] چیده‌شده،
(16) و [نیز] فرش‌های گرانبها گسترده شده است.
(17) آیا [کافران] به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده است؟
(18) و به آسمان [نمی‌نگرند] که چگونه برافراشته شده است؟
(19) و به کوه‌ها [نمی‌نگرند] که چگونه [محکم بر زمین] نصب شده است؟
(20) و به زمین [نمی‌نگرند] که چگونه گسترده شده است؟
(21) [ای پیامبر،] پند بده، که تو فقط پنددهنده‌ای.
(22) تو بر آنان مسلط [و چیره] نیستی [که آنان را بر ایمان‌آوردن وادار کنی].
(23) اما کسی که روی بگردانَد و کافر شود
(24) الله او را با بزرگ‌ترین عذاب، مجازات می‌کند.
(25) همانا بازگشت آنها به سوی ماست.
(26) سپس بی‌گمان، حسابشان [نیز] با ماست.