(1) هنگامی که واقعۀ [قیامت] رخ دهد،
(2) [خواهید دید كه] در وقوع آن دروغى نیست؛
(3) [گروهى را] خوار مى‌كند [و گروهى را] رفعتِ مقام مى‌بخشد.
(4) آنگاه كه زمین به سختى لرزانده شود
(5) و کوه‌ها به شدت متلاشى شوند
(6) و [به صورت] غبارى پراكنده درآیند
(7) و شما به سه گروه تقسیم شوید:
(8) [گروه نخست:] سعادتمندان [هستند]؛ چه سعادتمندانی [و چه نیکو جایگاهی]!
(9) و [گروه دیگر:] تیره‌بختان [هستند]؛ چه تیره‌بختانی [و چه بد جایگاهی]!
(10) و [سومین گروه:] پیشگامان که [در نیکی‌ها] سبقت گرفتند.
(11) آنان مقرّبان [درگاه الهی] هستند.
(12) در باغ‌های پرنعمت [بهشت جای دارند].
(13) گروه بسیاری از آنان، از پیشینیان هستند [خواه از امت اسلام یا از امت‌های گذشته]؛
(14) و اندکی از آیندگان [و متأخران] هستند.
(15) كه بر تخت‌های گوهرنشان،
(16) روبروى هم تكیه زده‌اند.
(17) نوجوانانى جاودان [با طراوت،] همواره گردِ آنان [به خدمت] مى‌گردند.
(18) با جام‌ها و کوزه‌ها و پیاله‌هایی از شراب جارى؛
(19) [شرابی] كه از نوشیدنش سردرد نمی‌گیرند و دستخوشِ مستى نمی‌شوند.
(20) و از هر میوه‌اى كه بخواهند [در اختیار دارند]؛
(21) و از هر گوشتِ پرنده‌اى که میل داشته باشند؛
(22) و [همسرانی از] حور العین؛
(23) همچون مروارید پنهان در صدف؛
(24) [اینها همه،] پاداش اعمالشان است.
(25) در آنجا [سخن] یاوه و گناه‌آلودی نخواهند شنید؛
(26) مگر سلام و درود [فرشتگان و بهشتیان].
(27) و [اما] سعادتمندان؛ چه سعادتمندانی!
(28) در کنار درختان بی‌خارِ سدر [هستند]؛
(29) و درختان موز با خوشه‌هاى برهم‌نشسته
(30) با سایه‌اى گسترده
(31) و آبِ همواره روان؛
(32) و میوه‌هاى فراوان
(33) كه نه تمام می‌شود و نه ممنوع می‌گردد،
(34) و بسترهای برافراشته [و ارزشمند]
(35) و همسرانى که با آفرینشى ویژه پدید آوردیم [که زیبایی و جوانیِ جاودان دارند]؛
(36) همواره دوشیزه‌اند
(37) و شوهردوستانی هم‌سن‌وسال هستند.
(38) [همۀ این نعمت‌ها،] براى سعادتمندان است
(39) كه برخی از آنان از پیشینیان
(40) و برخی دیگر از متأخران هستند.
(41) و [اما] تیره‌بختان؛ چه تیره‌بختانی!
(42) در میان باد سوزان و آب جوشان قرار دارند
(43) و سایه‌هایى از دود سیاه
(44) كه نه خنک است و نه خوش.
(45) آنان در دنیا ثروتمند و سرکش بودند
(46) و بر گناه بزرگِ [شرک] اصرار می‌ورزیدند؛
(47) و می‌گفتند: «آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، برانگیخته خواهیم شد؟
(48) آیا نیاکان ما [نیز برانگیخته می‌شوند]؟»
(49) [ای پیامبر، به کافران] بگو: «بی‌تردید، گذشتگان و آیندگان،
(50) همه در وعده‌گاهِ قیامت جمع خواهند شد».
(51) آنگاه شما، اى گمراهان تكذیب‌كننده،
(52) قطعاً از [میوۀ] درخت زَقّوم خواهید خورد؛
(53) و شکم‌ها را از آن انباشته مى‌كنید؛
(54) آنگاه روی آن، آب جوشان مى‌نوشید؛
(55) همچون شترانِ عطش‌زده.
(56) این پذیرایىِ آنان در روز جزاست.
(57) ماییم كه شما را [از هیچ] آفریده‌ایم؛ پس چرا [آفرینشِ دوباره را] باور ندارید؟
(58) آیا به نطفه‌ای که [در رحِم همسرانتان] می‌ریزید، توجه كرده‌اید؟
(59) آیا شما آن را مى‌آفرینید یا ما آفریننده‌اش هستیم؟
(60) ما مرگ را در میان شما مقدر کردیم و ناتوان نیستیم
(61) كه امثال شما را جایگزین [خودتان] كنیم و شما را به گونه‌اى كه از آن بى‌خبرید، [در آفرینشى نو] پدید آوریم.
(62) شما كه از آفرینش نخستین به روشنى آگاه شده‌اید، چرا [به یاد آخرت نمی‌افتید و] پند نمی‌گیرید؟
(63) آیا به دانه‌هایى كه مى‌كارید، توجه كرده‌اید؟
(64) آیا شما هستید كه آن را مى‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟
(65) اگر مى‌خواستیم، آن را خاشاک مى‌كردیم؛ چنان كه شگفت‌زده شوید.
(66) [و چنان آن را نابود می‌کردیم که بگویید:] «ما زیان کرده‌ایم؛
(67) بلكه همه چیز را از دست داده‌ایم».
(68) آیا به آبى كه مى‌نوشید توجه كرده‌اید؟
(69) آیا شما آن را از ابر فروباریدید یا ما فرودآورندۀ آن هستیم.
(70) اگر مى‌خواستیم، آن را بسیار شور و تلخ مى‌کردیم؛ پس چرا شکر به جای نمی‌آورید؟
(71) آیا به آتشى كه مى‌افروزید توجه كرده‌اید؟
(72) آیا شما درختش را آفریده‌اید یا ما آفریده‌ایم؟
(73) ما این آتش را وسیلۀ یادآورى [عذاب دوزخ] و مایۀ برخوردارى [و راحتی] مسافران قرار داده‌ایم.
(74) پس [ای پیامبر،] به نام پروردگارِ بزرگت تسبیح گوى [و او را به پاکی یاد کن].
(75) سوگند به جایگاه ستارگان
(76) که اگر بدانید، سوگند بزرگی است.
(77) كه این [گفتار]، قرآنى گرانقدر است؛
(78) در لوح محفوظ قرار دارد.
(79) جز فرشتگان پاک‌سیرت، کسی [آن را نمی‌بیند و] به آن دسترسی ندارد.
(80) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.
(81) آیا این سخن را سبک [و غیر قابل اعتنا] مى‌دانید؟!
(82) و به جای شکرِ روزی‌هایی که به شما داده شده است، آن را دروغ می‌پندارید؟
(83) آنگاه كه [جان نزدیكانتان] به گلوگاه مى‌رسد
(84) و شما در آن هنگام نظاره مى‌كنید
(85) و ما از شما به او نزدیک‌تریم؛ ولى نمى‌بینید.
(86) اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید [و قیامتی نیست]،
(87) و اگر راست مى‌گویید، چرا جانش را بازنمى‌گردانید؟
(88) اما اگر او در زمرۀ مقرّبان باشد،
(89) در آرامش و گشایش و بهشت پرنعمت است؛
(90) و اگر در زمرۀ سعادتمندان باشد،
(91) [به او گفته می‌شود:] «سلامت و امنیت بر تو باد، که از سعادتمندان هستی»؛
(92) اما اگر از تکذیب‌کنندگان گمراه [و در زمرۀ تیره‌بختان] باشد،
(93) با آب جوشان [از او] پذیرایی می‌شود
(94) و به [آتش] دوزخ در‌می‌آید.
(95) این [وعدۀ پاداش و عذاب،] یقیناً حقیقت دارد [و تردیدی در وقوع آن نیست].
(96) پس [ای پیامبر،] با [ذکرِ] نامِ پروردگار بزرگت [او را] تسبیح گوی.