(1) سوگند به فرشتگانی که جان [کافران] را به شدت بیرون می‌کشند.
(2) و سوگند به فرشتگانی که جان [مؤمنان] را به نرمی و آسانی می‌گیرند.
(3) و سوگند به فرشتگانی که [به امرِ الله، از آسمان به سوی زمین و بالعکس] شناورند.
(4) و سوگند به فرشتگانی که [در اجرای اوامر الهی] بر یکدیگر سبقت می‌گیرند.
(5) و سوگند به فرشتگانی [که به امر الهی] کارها را تدبیر می‌کنند.
(6) روزی که [پس از اولین دمیدن در صور] زمین [و کوه‌ها و همه چیز] به لرزه درآید
(7) [و] در پی آن، [دمیدن دوم حشر] بیاید،
(8) در آن روز، دل‌هایی سخت مضطرب [و ترسان] هستند.
(9) و چشم‌های آنان [از ترس و شرمساری] فرو افتاده است.
(10) [کافران در دنیا] می‌گفتند: «آیا ما [پس از مرگ، دوباره] به حال اول خود باز‌گردانده می‌شویم؟
(11) آیا هنگامی که استخوان‌هایی پوسیده شدیم [و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم]»؟
(12) می‌گفتند: «[اگر چنین وعده‌ای درست باشد،] آنگاه آن بازگشتی زیانبار است».
(13) آن [بازگشت،] تنها [به] یک بانگِ مهیب است [و بس].
(14) و ناگهان همگی بر عرصۀ زمین [محشر] ظاهر می‌شوند.
(15) [ای پیامبر،] آیا داستان موسی به تو رسیده است؟
(16) آنگاه که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طُوی» ندا داد [و فرمود:]
(17) «به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است،
(18) و به او بگو: «آیا می‌خواهی [از کفر و گناه] پاک شوی؟
(19) و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا [از او] بترسی [و فرمانبردار شوی]؟
(20) پس [موسی] معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.
(21) اما او تکذیب و سرکشی کرد.
(22) سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش [علیه او] پرداخت.
(23) آنگاه [قومش را] جمع کرد و ندا داد
(24) و گفت: «من پروردگارِ برتر شما هستم».
(25) الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.
(26) بی‌گمان، در این [واقعه،] برای هر کس که [از الله] می‌ترسد، عبرتی است.
(27) آیا آفرینش شما [بعد از مرگ] سخت‌تر است یا آسمانی که [الله] آن را بنا کرد؟
(28) سقف آن را بر افراشت و به آن شکل و نظم داد،
(29) و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید،
(30) و زمین را بعد از آن گسترانید،
(31) و از آن، آب [چشمه‌ها و چاه‌ها و] چراگاهش را بیرون آورد،
(32) و کوه‌ها را محکم و استوار [بر روی زمین] قرار داد.
(33) [همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.
(34) هنگامی که [آن] حادثۀ بزرگ [قیامت] فرا رسد،
(35) در آن روز، انسان [تمام اعمال و] تلاش‌های خود را به یاد می‌آورد.
(36) و جهنم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌شود.
(37) اما آن کس که طغیان [و سرکشی] کرده باشد
(38) و زندگی دنیا را [بر آخرت] ترجیح داده باشد،
(39) بی‌تردید، جهنم جایگاه اوست.
(40) و اما کسی که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده و نفس را از هوی [و هوس] بازداشته باشد،
(41) قطعاً بهشت جایگاه اوست.
(42) [ای پیامبر،] دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟
(43) تو را با یادآوری این سخن چه کار است؟
(44) [سرانجام و] منتهای [علمِ] آن، نزد پروردگار توست.
(45) تو فقط بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن [= قیامت] می‌ترسند.
(46) روزی که [کافران قیامت را] ببینند، [چنین احساس می‌کنند که] گویی [در دنیا] جز یک شامگاه یا بامداد به سر نبرده‌اند.