(1) وای بر هر غیبت‌کننده [و] عیبجوی!
(2) [همان] کسی که مال فراونی گرد می‌آورد و آن را بارها می‌شمارد.
(3) گمان می‌کند که مالَش او را جاودانه می‌سازد.
(4) هرگز چنین نیست [که او گمان می‌کند]؛ قطعاً در آتشِ درهم‌کوبنده انداخته خواهد شد.
(5) و [ای پیامبر،] تو چه می‌دانی که آتشِ درهم‌کوبنده چیست؟
(6) آتش برافروختۀ الهی است؛
(7) [آتشی] که بر دل‌ها چیره می‌گردد [و می‌سوزانَد].
(8) بی‌گمان، آن [آتش] بر آنان بسته شده [و از هر سو محاصره‌شان کرده] است.
(9) [افروخته] در ستون‌های بلند است.