(1) سوگند به خورشید و روشنیِ آن [به هنگام بامداد]،
(2) و سوگند به ماه، هنگامی که بعد از آن [= خورشید] در‌آید،
(3) و سوگند به روز، هنگامی که آن [= خورشید] را روشن [و جلوه‌گر] کند،
(4) و سوگند به شب، هنگامی که آن را بپوشانَد،
(5) و سوگند به آسمان و به ذاتی که آن را بنا کرد،
(6) و سوگند به زمین و به ذاتی که آن را گسترانید،
(7) و سوگند به جانِ [انسان] و ذاتی که آن را [آفرید و] نیکو گردانید،
(8) سپس نافرمانی و پرهیزگاری‌اش را [به او] الهام کرد.
(9) بی‌تردید، هر کس نفس خود را [از گناهان] پاک کند، رستگار می‌شود.
(10) و هر کس آن را [با گناه] آلوده سازد، یقیناً زیانکار می‌شود.
(11) [قوم] ثمود از روی سرکشی، [پیامبر‌شان را] تکذیب کردند،
(12) آنگاه که بدکار‌ترین آنان [برای اقدام به جنایت] برخاست.
(13) پیامبر الله [= صالح] به آنان گفت: «ماده‌شترِ الله و [نوبت] آب‌خوردنش را [حرمت نهید]».
(14) [ولی آنان] او را تکذیب کردند و آن [ماده‌شتر] را کشتند؛ پس پروردگار آنان به سبب گناهانشان بر سر‌شان عذاب آورد و همگی آنان را با خاک یکسان کرد.
(15) و [الله] از سرانجام آن [کار،] بیم ندارد.