(1) آنگاه که آسمان شکافته شود،
(2) آنگاه که ستارگان پراکنده شوند [و فرو ریزند]،
(3) و آنگاه که دریا‌ها [به هم آمیزند و لبریز و] روان گردند،
(4) و آنگاه که قبرها [برای براگیختن مردگان] زیر و رو شود،
(5) [در آن هنگام،] هر کس می‌داند چه چیزهایی را پیشاپیش فرستاده و چه چیزهایی را واپس نهاده [و بر جای گذاشته است].
(6) ای انسان، چه چیزی تو را [نسبت] به پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته است؟
(7) آن [پروردگاری] که تو را آفرید، سپس به تو سر و سامان داد و آنگاه تو را متعادل و متناسب کرد.
(8) و به هر شکلی [و صورتی] که خواست، تو را ترکیب نمود.
(9) هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ بلکه شما [روز] جزا را تکذیب می‌کنید.
(10) و بی‌گمان، نگهبانانی [از فرشتگان] بر شما گمارده شده‌اند.
(11) که نویسندگانی بزرگوارند؛
(12) آنچه را انجام می‌دهید، می‌دانند [و اعمال نیک و بد شما را ثبت می‌کنند].
(13) مسلماً نیکوکاران در نعمت[های بهشت] هستند.
(14) و یقیناً بدکاران در [آتش] جهنمند.
(15) روز جزا به آن درمی‌آیند [و می‌سوزند]
(16) و هرگز آنان از آنجا به دور و [در امان] نباشند.
(17) و تو چه دانی که روز جزا چیست؟
(18) باز تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟
(19) روزی‌که هیچ کس قادر به انجام کاری برای دیگری نیست؛ و در آن روز، حکم [و فرمان،] از آنِ الله است.