(1) آنگاه که خورشید درهم پیچیده [و تاریک] گردد،
(2) و آنگاه که ستارگان بی‌فروغ شوند،
(3) و آنگاه که کوه‌ها به حرکت درآید،
(4) و آنگاه که ماده‌شترانِ باردار رها شوند،
(5) و آنگاه که حیوانات وحشی [در کنار انسان] گرد آورده شوند،
(6) و آنگاه که دریا‌ها [جوشان و] برافروخته شود،
(7) و آنگاه که هر کس با همسانِ خود قرین گردد،
(8) و آنگاه که از دختر زنده‌به‌گورشده پرسیده شود
(9) [که] به کدامین گناه کشته شده است،
(10) و آنگاه که نامه‌های [اعمال] گشوده شود،
(11) و آنگاه که پرده از روی آسمان برگرفته شود،
(12) و آنگاه که دوزخ، افروخته [و شعله‌ور] گردد،
(13) و آنگاه که بهشت [برای پرواپیشگان] نزدیک آورده شود.
(14) [در آن هنگام،] هر کس خواهد دانست که چه چیزی [برای آخرت خود] آماده کرده است.
(15) سوگند به ستارگانی که [به جایگاه خود] بازمی‌گردند،
(16) [شتابان] حرکت می‌کنند [و از نظر] پنهان می‌شوند؛
(17) و سوگند به شب، هنگامی که [از تاریکی‌اش کاسته شود و] پشت کند؛
(18) و سوگند به صبح، هنگامی که بدمد؛
(19) بی‌تردید، این [قرآن، سخن الله است که ابلاغش به پیامبر، بر عهدۀ] فرستاده‌ای بزرگوار [=جبرئیل] است؛
(20) [همان فرشته‌ای] که [مقتدر و] نیرومند است و نزد [اللهِ] صاحب‌عرش، مقام والایی دارد؛
(21) [در ملکوت اعلی و عالم فرشتگان] از او فرمان می‌برند و امین [وحی] است.
(22) [ای مردم،] همنشین شما [= محمد] دیوانه نیست؛
(23) و بی‌تردید، [محمد]، او [= جبرئیل] را در افق روشن دیده است.
(24) و او بر [ابلاغِ آنچه از طریق] غیب [به وی وحی می‌گردد] بخیل نیست [و همانند کاهنان نیز مزد نمی‌گیرد].
(25) و این [قرآن] گفتۀ شیطان رانده‌شده نیست.
(26) پس به کجا می‌روید؟
(27) این [قرآن] چیزی جز پند و اندرز برای جهانیان نیست.
(28) برای هر یک از شما که بخواهد راه راست [حق را] در پیش گیرد.
(29) و شما [چیزی را] نمی‌خواهید، مگر آنکه پروردگار جهانیان [اراده کند و] بخواهد.