(1) سوگند به سپيده‌دم [صبحگاهان]
(2) و به شب‌های دهگانه [آغاز ذی‌حجه]
(3) و به زوج و فرد [اشیاء]
(4) و سوگند به شب، هنگامی که [حرکت می‌کند و] می‌رود.
(5) آیا در این [چیزها] سوگندی برای صاحب‌خرد نیست [که او را قانع نماید]؟
(6) [ای پیامبر،] آیا ندیدی که پروردگارت با [قوم] عاد چه کرد؟
(7) [همان قبیلۀ] اِرَم که دارای [کاخ‌هایی با] ستونهای بلند بودند
(8) که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود؟
(9) و [نیز قوم] ثَمود، کسانی که صخره‌های سخت را از [کنار] وادی می‌تراشیدند [و خانه برای خودشان می‌ساختند]؟
(10) و فرعون، صاحب سپاه [بزرگ و قدرتمند].
(11) [همان] کسانی که در شهرها طغیان [و سرکشی] کردند
(12) و فسادِ بسیار در آنها به بار آوردند.
(13) آنگاه پروردگارت تازیانۀ عذاب را بر آنان فرود آورد.
(14) یقیناً پروردگار تو در کمینگاه است.
(15) و اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی دارد و به او نعمت بخشد، [مغرور می‌گردد و گمان می‌کند که این امر به خاطر کرامتی است که نزد الله دارد]، پس می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است»؛
(16) و اما هنگامی که او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ سازد، [دلسرد شده و گمان می‌کند که این امر بدان سبب است که نزد الله، خوار و ذلیل است؛] پس می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».
(17) هرگز چنین نیست [که شما می‌پندارید]؛ بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید
(18) و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب نمی‌کنید
(19) و میراث را حریصانه می‌خورید [و حق ضعیفان را نمی‌دهید]
(20) و مال و ثروت [دنیا] را بسیار دوست دارید.
(21) هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ هنگامی که زمین سخت در هم کوبیده شود [و هموار گردد]
(22) و پروردگارت [برای دادرسی] بیاید و [نیز] فرشتگان صف‌درصف [بایستند]
(23) و در آن روز جهنم آورده شود، آن روز است که انسان [کافر] پند می‌گیرد [و توبه می‌کند]؛ و [اما] این پند گرفتن، چه سودی برایش دارد؟
(24) وی می‌گوید: «ای کاش [در دنیا] برای [این] زندگی‌ام [اعمال نیک، از] پیش فرستاده بودم!
(25) در آن روز، هیچ کس همانند عذاب او [= الله] عذاب نمی‌کند،
(26) و هیچ کس همچون بند کشیدن او [= الله]، کسی را به بند نمی‌کشد.
(27) [اما به مؤمن ندا می‌شود:] «ای روحِ آرام‌یافته،
(28) به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که تو [از پاداشِ الله] راضی هستی، و او از [اعمال] تو راضی است.
(29) پس در زمرۀ بندگان [خاصّ] من در آی
(30) و به بهشت من وارد شو».