(1) سوگند به آسمان و سوگند به ستارۀ شبگرد.
(2) و تو چه می‌دانی که ستارۀ شبگرد چیست؟
(3) [همان] ستارۀ فروزان است.
(4) هیچ کس نیست، مگر اینکه نگهبانی [از فرشتگان] بر او[گماشته شده] است.
(5) انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است:
(6) از یک آب جهنده آفریده شده
(7) که از میان [استخوانِ] پشت [مرد] و سینۀ [زن] بیرون می‌آید.
(8) بی‌گمان، الله بر بازگرداندن او [پس از مرگ] تواناست.
(9) روزی که [تمام] رازها فاش شود،
(10) [در آن روز،] انسان هیچ توان و یاوری ندارد.
(11) سوگند به آسمان پرباران
(12) و سوگند به زمینِ پرشکاف [که گیاهان از آن سر برمی‌آورند].
(13) [که] بی‌گمان، این قرآن، سخن جداکنندۀ حق از باطل است
(14) و [سخنِ] هزل و بیهوده نیست.
(15) آنان [= کافران] پیوسته حیله و نیرنگ می‌کنند
(16) و من [نیز] حیله [و تدبیر] می‌کنم؛
(17) پس به کافران مهلت بده [و] اندکی رهایشان کن [تا غرق گناه باشند].