(1) 1. Се колнам во зората,
(2) 2. и во десетте ноќи,
(3) 3. парни и непарни,
(4) 4. и во ноќта кога исчезнува!
(5) 5. Зарем за паметниот тоа не е заклетва?
(6) 6. Зарем не знаеш, со народот Ад, Господарот твој што стори;
(7) 7. и со жителите на Ирем, кои имаа градби со високи столбови,
(8) 8. на коишто слични во ниедна земја им немаше;
(9) 9. и со народот Семуд, кои ги делкаа карпите во долините,
(10) 10. и со фараонот што имаше шатори; -
(11) 11. кои на земјата насилство чинеа
(12) 12. и пороци на неа умножија.
(13) 13. Па Господарот твој со камшикот на страданието ги казни,
(14) 14. зашто Господарот твој, навистина, набљудува сè!
(15) 15. А човекот, пак, кога Господарот негов сака да го искуша, па ќе му покаже почест и ќе го опсипе со благодати, вели: „Господарот мој кон мене благородно постапи!“.
(16) 16. А кога, пак, ќе го искуша со сиромаштија, човекот вели: „Господарот мој ме понижи!“.
(17) 17. А не е така! Вие внимание на сирачето не му посветувате,
(18) 18. и сиромавиот да се нахрани – еден со друг не си советувате,
(19) 19. а наследството алчно го јадете
(20) 20. и богатството претерано го сакате!
(21) 21. А не чини така! Кога Земјата на парчиња ќе се здроби,
(22) 22. и кога Господарот твој ќе дојде со мелеците во редови наредени,
(23) 23. и кога тој Ден џехеннемот ќе биде доведен; тогаш човекот ќе се сети – а за што ќе му е тогаш сеќавањето?! -
(24) 24. и ќе рече: „Камо среќа за овој живот да се подготвев!“
(25) 25. Тој Ден никој како Него нема да казнува,
(26) 26. и никој како Него нема во окови да врзува!
(27) 27. А ти, о, душо смирена,
(28) 28. врати Му се на Господарот свој задоволна, а и Тој од тебе задоволен.
(29) 29. Па влези меѓу робовите Мои,
(30) 30. и влези во џеннетот Мој!