Merites van de Islam

De Islam richt zich tot de gehele mensheid. Zijn essentiële fundamenten zijn niet vastgesteld volgens kenmerken die incidenteel, tijdelijk of gedeeltelijk van aard zijn en die bijzonder zijn voor een bepaald volk.

Over het algemeen leren alle religies hun volgelingen om goede daden te verrichten. Waarom zou een persoon alleen de Islam volgen? Kan hij niet gewoon een van de religies volgen? Het antwoord op de vraag vind je uitgebreid terug in het artikel.

Islam is de religie van vrede, Allah de meeste verheven zegt in de Koran: ”En Wij hebben jou (O Moehammed) slechts gezonden als een barmhartigheid voor de werelden”. Hieruit kunnen we afleiden dat vrede een van de essentiele boodschappen van de Islam is. In dit artikel vindt de lezer de ware kant van de Islam een Islam vol met vrede en liefde voor ieder levend wezen.

De islamitische wetgeving is een voorstander van gelijkheid en maakt geen verschil tussen zijn aanhangers. Het criterium waarop de islamitische wetgeving zich op baseerd is nl. vroomheid zoals we het duidelijk te lezen staat in de Koran: O, mensdom! Wij hebben u uit man en vrouw geschapen en Wij hebben u tot volkeren en stammen gemaakt, opdat gij elkander moogt kennen. Voorzeker, de godvruchtigste onder u is de eerwaardigste bij Allah. Voorwaar, Allah is Alwetend, Alkennend. (49-13)

Rechten die gevraagd zijn door de Fitrah

De Islam vaak afgeschilderd en beschouwd als het gevaar, blijkt bij naderhand en grondig onderzoek dat vrede ten grondslag ligt aan deze gediaboliseerd religie.

En er is geen beest dat op de aarde kruipt, noch een vogel die op zijn vleugels vliegt, of zij vormen gemeenschappen, zoals gij. Wij hebben niets uit het Boek weggelaten. Dan zullen zij tot hun Heer tezamen worden gebracht. (Alan’am Vers 38)

De Islam is de meest tolerante onder de wereldgodsdiensten , niemand werd gedwongen om zich te bekeren tot Islam. In de Koran lezen we een vers dat geen enkel andere godsdienst kent een vers dat Islam uniek maakt, namelijk ’Er is geen dwang in de godsdienst’ (Koran 2:256).