(1) Вой бар камфурӯшон!
(2) Касоне, ки чун [барои худ] аз мардум паймона мекунанд, ҳаққи худро комил мегиранд
(3) Ва ҳангоме ки [мехоҳанд] барои онон паймона ё вазн кунанд, кам мегузоранд
(4) Оё онҳо гумон намекунанд, ки [қиёмат фаро мерасад ва аз қабрҳо] барангехта мешаванд
(5) Дар рӯзе бузург?
(6) [Ҳамон] Рӯзе, ки мардум дар пешгоҳи Парвардигори ҷаҳониён меистанд
(7) Ҳаргиз чунин нест [ки кофирон пиндоштаанд]! Ба ростӣ, ки номаи [аъмоли] бадкорон дар сиҷҷин аст
(8) Ва ту чи донӣ, ки сиҷҷин чист?
(9) Китобест, ки [аъмоли бадкорон дар он] навишта шудааст
(10) Дар он рӯз вой бар такзибкунандагон!
(11) Онон, ки рӯзи ҷазоро [инкор ва] такзиб мекунанд
(12) Ва ҷуз ситамкорони гунаҳкор [касе] он [рӯз]-ро такзиб намекунад
(13) Ҳангоме ки оёти Мо бар ӯ тиловат шавад, гӯяд: «[Ин] Афсонаҳои гузаштагон аст»
(14) Ҳаргиз чунин нест [ки онҳо гумон мекунанд]; балки [ба сабаби] он чӣ кардаанд, бар дилҳояшон зангор бастааст
(15) Ҳаргиз чунин нест [ки онҳо мепиндоранд]. Бе гумон, онон дар он рӯз аз [дидори] Парвардигорашон маҳруманд
(16) Ва [баъд аз ҳисоб] мусалламан вориди дузах мешаванд
(17) Онгоҳ ба эшон гуфта мешавад: «Ин [оташ] ҳамон чизест, ки онро такзиб мекардед»
(18) Ҳаргиз чунин нест [ки онҳо мепиндоранд]; бе гумон, номаи [аъмоли] накукорон дар «илиййин» аст
(19) Ва ту чи донӣ, ки «илиййин» чист?
(20) Китобест, ки [аъмоли бадкорон дар он] навишта шудааст
(21) Ки муқаррабони [даргоҳи илоҳӣ] бар он ҳозир шаванд [ва гувоҳӣ диҳанд]
(22) Ҳамоно накукорон дар неъмат [-ҳои биҳишт] ҳастанд
(23) Бар тахтҳо [такя зада ва] менигаранд
(24) Хуррамӣ ва нишоти неъматро дар чеҳраҳояшон [мебинӣ ва] мешиносӣ
(25) Онҳо аз шароби ноби муҳршуда [нӯшонида ва] сероб мешаванд
(26) Муҳре, ки бар он ниҳодашуда аз мушк аст ва дар ин [шароб ва дигар неъматҳои биҳиштӣ] муштоқон [-и раҳмат] бояд бар якдигар пешӣ гиранд
(27) Ва омезааш аз тасним аст
(28) [Ҳамон] чашмае, ки муқаррабон [-и даргоҳи илоҳӣ] аз он менӯшанд
(29) Ҳамоно касоне, ки ҷурму гуноҳ карданд, пайваста [дар дунё] бар касоне, ки имон оварда буданд, механдиданд
(30) Ва ҳар гоҳ [муъминон] аз канорашон мегузаштанд, бо чашму абрӯ ба ҳам ишора мекарданд [ва ононро ба сухрия мегирифтанд]
(31) Ва чун ба сӯйи хонаводаи худ бозмегаштанд, [ба хотири тамасхури муъминон] шодмону хандон буданд
(32) Ва ҳангоме ки муъминонро медиданд, мегуфтанд: «Бе гумон, инон гумроҳонанд»
(33) Дар ҳоле ки онон барои муроқибат [ва нигаҳбонӣ] бар муъминон фиристода нашуда буданд
(34) Вале имрӯз касоне, ки имон овардаанд, ба кофирон механданд
(35) Бар тахтҳо [-и ороста нишаста ва ба неъматҳои илоҳӣ] менигаранд
(36) Оё кофирон [бо чашидани азоб] ҷазои он чиро, ки мекарданд, дарёфт намудаанд?