Soenna

Wees in dit leven als een vreemdeling of een reiziger!

De sounna is de tweede bron waarop de fiqh zich steunt om zijn rechtsregels af te leiden. Vandaar dat de sounna een zeer belangerijke bron is in de Islam, want zonder de soenna is het onmogelijk om de Islam in zijn geheel te begrijpen.

Mu’aadh ibn Jabal, mag Allah tevreden over hem zijn, heeft van de Boodschapper van Allah, vrede en zegeningen zij met hem, overgeleverd dat hij, (vrede zij met hem), zei: “Vrees Allah waar je ook bent, en volg een slechte daad op met een goede daad, zodat deze (de slechte daad) uitgewist wordt. En ga met de mensen om op de beste wijze.”

De betekenis van de soennah is dat wat overgeleverd werd van de profeet (Allah’s vrede en zegeningen zijn met hem), zijn woorden, daden, goedkeuringen, uiterlijk, gedrag, of zijn levensverhaal, ongeacht of dit voor of na zijn profeetschap was.

Zes belangrijkste verzamelaars van hadith kort besproken.

De wetenschap van de Hadīth is een enorme en gecompliceerde literatuur, en een geweldige zee aan informatie dat een handleiding vereist om het te bevaren, waarzonder men beslist tegen de rotsen aan vaart. Daarom is het noodzakelijk om begeleidt te worden door een deskundig van dit vak.

De hadieth heeft een interessante ontwikkeling meegemaakt. De meesten van ons zullen wel bekend zijn met het begrip ‘hadieth’, en dat hadieth verband houdt met de term soennah. De soennah heeft te maken met uitspraken en handelingen van de profeet Muhammad (vrede zij met hem) of wat hij van zijn metgezellen of gewoontes heeft toegelaten. De hadieth is simpel gezegd de collectie van de soennah; het zijn de profetische overleveringen. Hoe kon (en kan) echter worden vastgesteld of iets werkelijk een uitspraak van de Profeet (vrede zij met hem) was?

Als een gelovige op het punt staat om deze wereld te verlaten en over te gaan naar de Volgende Wereld, dan dalen de engelen uit de hemel af met gezichten die stralen als de zon en zitten om hem heen in een menigte zover het oog reikt.

De geleerden zijn het unaniem eens – zowel vroeger als nu – dat de Koran, de Sunnah en de consensus de erkende bronnen zijn waarop de oordelen en de verduidelijking van het toegestane en het verbodene gebaseerd dient te worden. Dit zijn dus het Boek van Allah de Almachtige – het Boek dat niet door valsheid beroerd kan worden. En de Sunnah van de boodschapper van Allah (vrede zij met hem) die niet uit begeerte spreek. Het is enkel een openbaring die aan hem is geopenbaard. De derde bron is de consensus van de geleerden van deze natie.