(1) จงให้ความบริสุทธิ์แด่พระเจ้าของเจ้าที่ทรงสูงส่งอยู่เหนือสิ่งที่ถูกสร้างของพระองค์ โดยการกล่าวพระนามของพระองค์ขณะที่เจ้ารำลึกถึงและยกย่องให้เกียรติพระองค์
(2) ผู้ทรงสร้างมนุษย์มาอย่างสมบูรณ์ และให้มีรูปร่างอย่างสมดุล
(3) และผู้ทรงกำหนดสภาวะของสรรพสิ่งทั้งหลาย ทั้งประเภท ชนิด และคุณลักษณะต่าง ๆ ของมัน และทรงชี้แนะทางนำแก่ทุก ๆ สรรพสิ่งไปสู่สิ่งที่เหมาะสมและปรับตัวเข้ากับมันได้
(4) และทรงนำอาหารออกมาจากแผ่นดินไว้ชุบเลี้ยงปศุสัตว์ของพวกเจ้า
(5) แล้วทรงทำให้มันเป็นซังแห้งคล้ายสีดำ หลังจากที่มันเคยมีสีเขียวสด
(6) โอ้เราะซูลเอ๋ย เราจะสอนให้เจ้าอ่านอัลกุรอ่าน เราจะรวบรวมมันไว้ในทรวงอกของเจ้า และเจ้าก็จะไม่มีวันลืมมันเด็ดขาด ดังนั้นเจ้าอย่าได้แข่งอ่านกับญิบรีล ดังที่เจ้าได้เคยกระทำไว้ เพื่อพยายามที่จะไม่ให้ลืมมัน
(7) เว้นแต่สิ่งที่อัลลอฮ์ทรงประสงค์ที่จะให้เจ้าลืมไปเนื่องด้วยวิทยปัญญา(ของพระองค์) แท้จริงพระองค์ผู้ทรงมหาบริสุทธิ์นั้นทรงรู้ดียิ่งถึงสิ่งที่ถูกเปิดเผยและสิ่งที่ถูกซุกซ่อน สิ่งดังกล่าวไม่สามารถที่จะซุกซ่อนพระองค์ได้
(8) และเราจะให้ความง่ายดายแก่เจ้าในการกระทำในสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงพอใจที่ทำให้เจ้าได้เข้าสวรรค์
(9) ดังนั้นเจ้าจงตักเตือนมนุษย์ด้วยอัลกุรอ่านที่เราได้ประทานให้แก่เจ้า และจงเตือนสติพวกเขาตราบใดที่การตักเตือนนั้นยังคงถูกรับฟัง
(10) ผู้ที่หวั่นกลัวต่ออัลลอฮ์นั้นจะได้รำลึกถึงคำตักเตือนต่าง ๆ ของเจ้า เพราะว่าเขานั้นคือผู้ที่ได้รับประโยชน์จากการตักเตือน
(11) และผู้ปฏิเสธศรัทธาจะออกห่างจากการตักเตือนและหลีกหนีไปจากมัน เพราะเขาคือมนุษย์ที่มีความทุกข์ยากมากที่สุดในปรโลก เนื่องจากเขาต้องเข้าไปอยู่ในไฟนรก
(12) ซึ่งเขาจะเข้าไปในกองไฟใหญ่แห่งปรโลก เขาจะต้องเผชิญกับความเจ็บปวดของความร้อนของมันและทนรับมันไปตลอดกาล
(13) หลังจากนั้นเขาจะต้องจองจำอยู่ในนรกไปตลอดกาล โดยที่เขาอยู่ในนั้นจะไม่ตาย เพื่อให้ได้หยุดพักโทษจากการทรมาน และจะมิได้ใช้ชีวิตที่สุขสบายอย่างมีเกียรติ
(14) แน่นอนผู้ที่เขาได้ขัดเกลาตนเองจากการตั้งภาคีและการฝ่าฝืนนั้นได้รับชัยชนะตามสิ่งที่เขาต้องการ
(15) และเขาได้รำลึกถึงพระเจ้าของเขาด้วยรูปแบบต่าง ๆ ที่พระองค์ได้ทรงบัญญัติไว้ และได้กระทำการละหมาดตามคุณลักษณะที่ถูกระบุไว้ในการประกอบพิธีการละหมาด
(16) แต่พวกเจ้าเลือกเอาชีวิตแห่งโลกดุนยาและให้ความสำคัญกับมันเหนือกว่าปรโลก ทั้ง ๆ ที่ระหว่างทั้งสองนั้นมีความแตกต่างกันมาก
(17) และแน่นอนปรโลกนั้นย่อมดีกว่าและประเสริฐกว่าโลกดุนยาและสิ่งที่มีอยู่ในมัน ทั้งความสุขสบาย ความเพลิดเพลิน และความนิรันดร เพราะความโปรดปรานที่มีอยู่ในปรโลกนั้นจะไม่ขาดสายตลอดกาล
(18) แท้จริงสิ่งที่เราได้บอกไว้แก่พวกเจ้า ทั้งคำสั่งใช้และข่าวคราวต่าง ๆ นี้ มันมีอยู่ในคัมภีร์ต่าง ๆ ที่ถูกประทานลงมาก่อนหน้าอัลกุรอานแล้ว
(19) คือ คัมภีร์ที่ถูกประทานลงมาให้แก่อิบรอฮีมและมูซา อะลัยฮิมัสลาม