(1) ฉันเริ่มต้นการอ่านอัลกุรอานด้วยพระนามของอัลลอฮ์ ขอความอนุเคราะห์จากพระองค์ ขอความศิริมงคลด้วยการกล่าวพระนามของพระองค์ ซึ่งคำกล่าวบิสมิลลาฮ์นี้ได้รวมพระนามของพระองค์ไว้ด้วยกันสามพระนาม ได้แก่ อัลลอฮ์ ซึ่งหมายถึง ผู้ที่ถูกเคารพสักการะด้วยสิทธิอันชอบธรรม อัรเราะห์มาน หมายถึง ผู้ที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตาอันล้นพัน และพระองค์ก็เป็นผู้ทรงเมตตาด้วยตัวของพระองค์เอง และ อัรเราะฮีม หมายถึง ผู้ที่เปี่ยมด้วยความเมตตาอันต่อเนื่อง ทรงเมตตาผู้ที่พระองค์ประสงค์จากสิ่งที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นมา หนึ่งในนั้นก็คือ บรรดาผู้ศรัทธาจากปวงบ่าวทั้งมวลของพระองค์
(2) การสรรเสริญที่สมบูรณ์ และทุกชนิดแห่งการชมเชยที่เกิดขึ้นจากคุณลักษณะแห่งความสูงส่งและความสมบูรณ์แบบนั้น มันเป็นเอกสิทธิ์ของพระองค์อัลลอฮ์เพียงองค์เดียวเท่านั้น ไม่มีสิ่งใดเทียบเคียงได้ พระองค์คือผู้ทรงอภิบาลของทุกสรรพสิ่ง พระผู้ทรงสร้าง และทรงวางแผนจัดการ คำว่า "อัลอาละมูน" โลกทั้งหลาย เป็นพหูพจน์ของคำว่า "อาลัม" โลกหนึ่ง ซึ่งคำว่า โลกทั้งหลาย หมายถึงทุกสิ่งทุกอย่าง ยกเว้นพระองค์อัลลอฮ์ ตะอาลา
(3) เป็นการชื่นชมยกย่องพระองค์อัลลอฮ์ หลังจากที่ได้สรรเสริญพระองค์ในอายะฮ์ที่ผ่านมา
(4) ยกย่องเกียรติของพระองค์อัลลอฮ์ว่า พระองค์คือผู้ทรงเอกสิทธิ์เหนือทุกสรรพสิ่งในวันกิยามะฮ์ โดยชีวิตหนึ่งจะไม่มีกรรมสิทธิ์ใดๆ เหนืออีกชีวิตหนึ่ง คำว่า "เยามุดดีน" ก็คือ วันแห่งการตอบแทนและสอบสวน
(5) ข้าพระองค์จะเจาะจงพระองค์เท่านั้นในการเคารพอิบาดะฮฺและเชื่อฟังปฏิบัติตาม ฉะนั้น ข้าพระองค์จะไม่ตั้งภาคีกับพระองค์ด้วยสิ่งอื่นใดเป็นอันขาด เฉพาะพระองค์เพียงองค์เดียวเท่านั้นที่เราขอความช่วยเหลือในทุกๆ กิจการของเรา ดังนั้นความดีทั้งหลายล้วนอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ และไม่มีผู้ช่วยเหลือคนใดนอกจากพระองค์เท่านั้น
(6) ขอพระองค์ทรงชี้ทางเราสู่หนทางที่เที่ยงตรง ขอให้เราดำเนินอยู่ในแนวทางนั้น และขอให้เราได้ยึดมั่นแน่วแน่ ขอพระองค์ทรงเพิ่มพูนทางนำให้แก่เรา และคำว่า "ศิรอฏอลมุสตะกีม" ก็คือ หนทางที่ชัดแจ้งที่ปราศจากความคดเคี้ยว ซึ่งหมายถึง ศาสนาอิสลาม ที่พระองค์อัลลอฮ์ได้ทรงประทานผ่านท่านนบีมุหัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม
(7) คือหนทางของปวงบ่าวของพระองค์ที่พระองค์ได้ทรงโปรดปรานพวกเขาด้วยการให้ทางนำแก่พวกเขา อันได้แก่ บรรดานบี บรรดาสัจจะชน บรรดาผู้ตายชะฮีด บรรดาผู้ดำรงธรรม และชนเหล่านั้นแหละคือมิตรสหายที่ดี ไม่ใช่หนทางของพวกที่ถูกกริ้ว อันได้แก่ ผู้ที่รู้แจ้งถึงสัจธรรมแต่ไม่ปฏิบัติตาม เฉกเช่นชาวยิว และไม่ใช่หนทางของพวกที่หลงผิดจากสัจธรรม อันได้แก่บรรดาผู้ที่ไม่ได้รับทางนำสู่สัจธรรมเนื่องจากการที่พวกเขาเพิกเฉยต่อการขวนขวายสัจธรรมและหาทางนำ เฉกเช่นชาวคริสต์